๏ มหายุควิปโยค ๏
๏ ตาเพลิงเพลินแผดตั้ง ตาเผา
พฤกษ์ห่อนเห็นเป็นเงา ร่มง้ำ
อารยไฮเทคเบา- ปัญญาบัด
หยัดมหาวิปโยคย้ำ ยุดยื้อวิญญาณ ฯ
๏ บาดาลเหือดเลือดล้น ชเลแทน
คาวยะเยียบสยองแกน แก่นหล้า
โอ้มนุษย์สิสุดแสน- ยาณุภาพ
กราดกระหน่ำบำบวงบ้า เบิกบ้าประจัญบาน ฯ
๏ บรรลัยไปทั่วด้าว แดนสยาม
บ้ายสวรรค์แหละคุกคาม เข่นเขี้ยว
เทิดนรกแหละเลิศงาม เงินกระหยิ่ม
หางกระดิกลิ้นพลิกเกี้ยว แกว่งเร้าเลียเลีย ฯ
๏ เลียตีนทรราชผู้ เผด็จการ
เผด็จทุกอิสรลาญ แหลกม้วย
เผด็จธวัีชไทยจาร ทาษประจักษ์
ระบอบไพร่สาไถยแกล้ว กร่างเกรี้ยวกระัเวนวน ฯ
_____________________________
พิพัฒนชัย พรมศรี
๑๘ / กรกฏาคม / ๒๕๕๕
https://www.facebook.../Pipat.Thaipoet
Edited by pipattanachai.ps, 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 - 07:10.
