ผมมีลูกน้องจำนวนไม่น้อย พื้นเพ พิจิตร ศรีสะเกษ สุรินทร์ อยุธยา
พอน้ำท่วมปากก็ด่ารัฐบาลเหมือนผมป่าวๆ
ตอนนี้ก็ลืมกันหมด แถมคุยกันอีกว่ายิ่งลักษณ์ป้องกันดีแล้ว
รอบนี้ไม่ท่วมแน่นอน (ไม่ท่วมแล้วมาคะยั้นคะยอให้ทำคันดินกันทำไมไม่ทราบ)
พอทักษิณประกาศถีบหัวเรือส่ง ผมก็เคยบอกว่าเป็นไง
ยังอยากจะเชื่อกันอีกไหม?
สุดท้ายใบ้กินสักพัก และเริ่มเห็นด้วย แถมบ่นอีกว่าทำอย่างนี้ได้ไง
หลายวันต่อมาก็คุยกันใหม่อีก
เลือกตั้งใหม่ยังไงเพื่อไทยก็ชนะ บางทีผมมองก็สงสารพวกเขานะ
แต่ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน รู้ไหมลูกน้องผมทุกคน "ประชาธิปไตยเต็มร้อยเลยแหละ"
พอถึงฤดูเลือกตั้งไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ จะต้องแย่งกันลางานไปเลือกตั้งให้ได้
ทีแรกผมก็แปลกใจ ทำไมรักการเลือกตั้งอะไรนักหนา
สรุปคือมันเป็นเรื่องของรายได้ เขาจ่ายกันทั้งหมู่บ้าน
ซึ่งแต่ละคนที่ได้มากกว่าค่าแรงผมจ่าย เลยพากันรักประชาธิปไตย
พนักงานกลุ่มหนึ่งเคยบอกผมว่าทักษิณหลอกก็ช่างมัน มีเงินจ่ายให้ตอนเลือกตั้งก็พอ
ส่วนใหญ่ก็ชอบคุยๆกันว่าเลือกตั้งทีไรบ้านเขาได้เพื่อไทยทุกที
สงสัยเพราะเงินด้วยกระมัง ถึงรักเพื่อไทย และ ทักษิณ มากขนาดนี้
