22 ความเห็นในกระทู้นี้

[wewe]

เพื่อนๆ มีความคิดเห็นกันอย่างไรบ้างคะ


Noppanan Arunvongse Na Ayudhaya[/font]

วันนี้ผมสั่งซื้อหนังสือเล่มหนึ่งจาก B2S มาอ่านบน iPad อ่านไปอ่านมา กำลังขำ ๆ ว่าคนแต่งเขียนกระโดดไปมา ถูกบ้าง ผิดบ้าง แต่พอถึงบทที่ 7 รู้สึกเนื้อความคุ้น ๆ ....

ปรากฎว่า คนแต่งคัดลอกบทความของผมเองที่เผยแพร่ไว้เมื่อ 2 ปีก่อนไปทั้งหมด จากนั้นนำไปใส่เป็นเนื้อหาทั้งบท ทำการคัดลอกทุกประโยค ทุกตัวอักษร โดยไม่มีการอ้างอิงหรือขอนุญาตใด ๆ ทั้งสิ้น อีกทั้งยังใส่ชื่อตัวเขาเองว่าเป็นคนแต่งอีกต่างหาก....น่ารักมากครับ

จริง ๆ ผมไม่ได้หวงอะไรหรอกครับ ความรู้ถือเป็นวิทยาทาน ผมไม่เคยเรียกร้องเงินทองอะไรจากใคร แต่บอกกล่าวกันสักนิดก็ดี ถ้าลอกกันไปยกชุดแบบนี้แล้วใส่ชื่อตัวเอง ไม่ละอายใจบ้างหรือครับ ?

Edited by wewe, 27 สิงหาคม พ.ศ. 2555 - 13:29.

[wewe]

Noppanan Arunvongse Na Ayudhayaวัน วันศุกร์ เวลา 12:33 น. ·

• ‎"ข่าว" ถือเป็นข้อมูลสาธารณะ แต่การ "แปล" หรือ "สรุปความ" นั้นไม่ใช่ เพราะถือเป็นงานสร้างสรรค์ใหม่ ซึ่งได้รับการคุ้มครองตามพรบ. ลิขสิทธิ์
  
  เพจบางเพจ ทั้งเพจสำนักข่าวและเพจการเมือง ลอกคำแปลสรุปความข่าวต่างประเทศของผมไปทุกประโยคทุกถ้อยคำ แต่ไม่อ้างอิง ไม่แชร์ อีกทั้งบางครั้งยังนำไปพร้อมรูปประกอบอีกต่างหาก ทำกันแทบจะเป็นรายวัน
  
  บางครั้งผมก็ไม่ทราบว่า การแชร์หรืออ้างอิงที่มานั้นสร้างความอับอายหรือเสียหน้าเสียเชิงกันหรืออย่างไร โดยเฉพาะหากเราอยู่ในกลุ่มผู้ที่อาจจะได้ชื่อว่า พยายามทำดีเพื่อชาติบ้านเมืองด้วยกันในสายตาของคนหลาย ๆ คน มารยาทและการให้เกียรติกัน เพื่อถนอมรักษาน้ำใจกัน จึงเป็นสิ่งที่ควรรักษาไว้
  
  ขออนุญาตบ่นเล็ก ๆ ด้วยความไม่เข้าใจครับ

น่าจะให้เครดิตกันสักหน่อยก็ยังดี นะคะ

Edited by wewe, 27 สิงหาคม พ.ศ. 2555 - 13:30.

[นายตัวเกร็ง]

แทบจะเป็นเรื่องปรกติของสังคมไทยไปแล้วครับเรื่องการไม่เคารพสิทธิ
ถ้าบทความนั้นอยู่บนอินเตอร์เน็ตไม่ได้ตีพิมพ์บนหนังสือ(อนุมานเอาว่ามาจากอินเตอร์เน็ต)
ใครริจะเขียนอะไรบนอินเตอร์เน็ตแนะนำให้ลองไปศึกษา Creative Common
ซึ่งเอาไว้ฟ้องร้องได้

[อู๋ ฮานามิ]

การให้เครดิตแหล่งอ้างอิง ที่มาของข้อมูล เป็นเรื่องสำคัญมาก เป็นการเคารพความคิดของเจ้าของข้อมูลที่เสียเวลาไปค้นคว้าแม้จะหาจากเน็ตก็ตาม ทั้งยังสามารถตรวจสอบได้ว่าข้อมูลข้อเท็จจริงที่เสนอมา(ของเจ้าของข้อมูล ซึ่งเป็นผู้ถูกอ้างอิง)มีข้อบกพร่อง ข้อผิดพลาดอะไรบ้าง จะได้ชำแหละได้ถูกคน

Edited by อู๋ ฮานามิ, 27 สิงหาคม พ.ศ. 2555 - 13:36.

[ทัชชี่]

หน้าที่ยังไม่รู้จัก...แล้วคิดหรือว่า "สิทธิ" มันจะรู้...ถ้ารู้ แค่โกรธแค้นรัฐบาล คงไม่ไปเผาบ้านคนอื่นเพื่อระบายแค้นหรอก คงไปเผาบ้านนายกโน่นแหล่ะ

[เพื่อนร่วมชาติ]

อย่าประมาทคนหน้าด้านนะครับ

ดีไม่ดีเห็นออกมาโวยแบบนี้ อาจจะฟ้องหมิ่นประมาทเจ้าของบทความดั้งเดิมซะเอง

Edited by เพื่อนร่วมชาติ, 27 สิงหาคม พ.ศ. 2555 - 13:51.

[voodoo]

ตอนผมรุ่นๆ มีดารา นางแบบ ออกหนังสือกลอน หรือกลอนเปล่ากันเป็นว่าเล่น หลังๆก็มีคนมาแฉว่า ดัดแปลง ตัดต่อ จากของคนอื่นมา
แม้แต่เรื่งสั้น คนอยู่วัด ของ ไมตรี ลิมปิชาติ ยังถูกลอกตอนหนึ่ง ไปลงในคอลัมน์เรื่องสั้นที่ขายหัวเราะเลยครับ

[juemmy]

ในบอร์ดนี้ยังคุ้นๆว่าเคยมีกรณีเอาบทความคนอื่นมาแปะ
แล้วมีเพื่อนร่วมบอร์ดท้วงติงจนกลายเป็นวิวาทะไป
เจ้าตัวคนที่ถูกท้วงทุกวันนี้ก็ยังเล่นอยู่ในบอร์ดนะคะ
กินมาม่ากันไปหลายหม้อเลย อิอิ

Edited by juemmy, 27 สิงหาคม พ.ศ. 2555 - 14:14.

[kop16]

ฟ้องเลยครับ

[Siren]

กรณีอย่างนี้ควรฟ้องค่ะ ไม่เคารพงานของผู้อื่น

ปล่อยไว้ก็จะได้ใจ ละเมิดงานคนอื่นไปเรื่อย แถมนี่ไม่ใช่การละเมิดธรรมดา เอาไปใช้เป็นการค้าหาประโยชน์ส่วนตัวอีก

[kop16]

เห็นด้วยครับ คุณSiren แต่เราต้องมีหลักฐานนะว่าเป็นข้อความเรา

[H-edge]

ไอ้พวกนี่เยอะมาก ยิ่งในโลกไซเบอร์ นี่ ก๊อปปี้กันมาหน้าด้านๆ

สารพัดเทคนิค ส่วนใหญ่ที่เห็นเยอะ นี่ เอามาแค่บางส่วน ทั้งภาพ และบทความ

เรียกง่ายๆ ว่า ตัดต่อ พันธุกรรม เอามา ...

คนคิดจะก๊อปปี้คนอื่นมาได้นี่ ...​ต้องใช้ความสามารถพิเศษอย่างเดียว คือ "ด้านเป็นพิเศษ"

รู้ทั้งรู้ ว่า เข้าอากู๋ search หาแป๊ปเดียวก็เจอแระ ก็ยังไม่วาย

การกระทำเช่นนี้ ไม่ต่างอะไรกับโจร แต่โจรดีกว่า

ตรงที่ขโมยแล้วเจ้าของรู้ภายในระยะเวลาไม่นาน

ส่วนพวก ขโมยบทความ นี่ กว่าเจ้าของจะรู้อีกที ก็เมื่อ ไปพบโดยบังเอิญ

หรือไม่ก็สิ่งที่ตัวเองคิด และเขียน มันได้รับการแชร์ แล้ววนกลับมาหาตัวเองอีกทีนั่นล่ะ

[Siren]

เห็นด้วยครับ คุณSiren แต่เราต้องมีหลักฐานนะว่าเป็นข้อความเรา

ใช่ค่ะ หากเป็นงานเขียนของเราน่าจะมีหลักฐานอยู่แล้วค่ะ และลิขสิทธิ์สำหรับวรรณกรรม มีการคุ้มครองทันทีที่เขียนและเผยแพร่งาน

[koong]

เอ่ออ บางทีเค้าก็แชร์มาจากเฟซ ก็บอกว่ามาจากเฟซ นะ แต่เจ้าเพจ จะเอามาจากไหน เค้าไม่รู้ แบบนี้เค้าผิดป่ะ T_T

[nameless]

ใจเย็นขึ้นเยอะ ถือว่าทำทานไปแล้วกันครับ

[Majestic]

ปกติถ้่าจะเอาบทความของใครมาเผยแพร่ผ่าน Web จะต้องใส่ที่มาหรือชื่อเจ้าของบทความเสมอ
แต่ถ้าขนาดเอาใส่ในหนังสือ ก็ควรจะขออนุญาตของเจ้าของบทความเป็นเรื่องราวก่อน

แนะนำลองติดต่อไปเจ้าของหนังสือก่อน ว่าจะชดเชยหรือแบ่งส่วนแบ่งในบทความให้หรือไม่
ถ้าคุยดีๆ แล้วได้ตอบแทนที่สมเหตุผลก็ไม่มีปัญหา
ถ้าไม่รู้เรื่องก็อาจจะต้องใช้วิธีประจานตาม Webboard ที่มีชื่อเสียงเป็นการทำลายเครดิตคนเขียนคนนี้ดู
เพราะการจะไปฟ้องร้อง มันเป็นเรื่องราวที่ลำบากและไม่ค่อยคุ้มนัก

ป.ล. ถ้าเจรจากันแล้วอย่าลืมอัดคลิป รวมถึงบันทึกข้อมูลหลักฐานต่างๆ ให้เรียบร้อยไว้ด้วย

Edited by Majestic, 27 สิงหาคม พ.ศ. 2555 - 16:58.

[Suraphan07]

นี่แหล่ะ สังคมแบบไทยๆ...

ผมเห็นอาจารย์-วิทยากร ที่เปิดหลักสูตรสอน-อบรมเรียกเก็บตังค์หลายๆคน
อาศัยการได้อ่านมากหน่อย จากนั้นก็เอาทฤษฎี ความรู้ คำคมหรือประโยคจากหนังสือที่ได้อ่าน
ผสมผเส ปนเปกัน มาถ่ายทอด จากนั้นก็เหมาเอาว่า มาจากประสบการณ์-ความคิดของตัวเอง
โดยไม่คิดเอ่ยหรือให้เครดิตกับเจ้าของเดิมเขา...

มารู้ทีหลังตอนอ่านเจอในหนังสือเข้าเอง
เล่นเอาหมดศรัทธาและความน่าเชื่อถือไปเลย...

ในวงการการศึกษา ลองไปไล่เรียงดูวิทยานิพนธ์หรือตำราที่เหล่าด็อกเตอร์เขียนกันไว้ได้
มีไม่ใช่น้อยที่แปลเอามาจากตำราต่างชาติ โดยไม่เคยให้เครดิตกับต้นตำรับ...

[คนในพื้นที่]

ถ้าเป็นเรื่องจริงก็เห็นควรให้ฟ้องร้องครับ แบบนี้มักง่ายเกินไป

[H-edge]

เอ่ออ บางทีเค้าก็แชร์มาจากเฟซ ก็บอกว่ามาจากเฟซ นะ แต่เจ้าเพจ จะเอามาจากไหน เค้าไม่รู้ แบบนี้เค้าผิดป่ะ T_T

ได้ไปเจอ บทกวี บทหนึ่ง ของกวีมือสมัครเล่นท่านหนึ่ง ในเฟซบุ๊ค

พอตกบ่าย ก็เจอสมาชิกในนี้ ... ก๊อปมาทุกอย่างแม้แต่ภาพประกอบ เอามาแปะในบอร์ด

สมาชิกในนี้หลายคน ... เข้ามาชื่นชม ยกย่องบทกวีดังกล่าว

แล้วมีบางคน ชื่นชมมาก จนอยากบอกต่อ ได้นำบทกวีดังกล่าวไปแชร์ต่อในเฟซบุ๊ค ...

ผลปรากฏว่า ... คนเอาไปแชร์่ต่อ เขามีมารยาท มาก

เขาให้เครดิต กับคนที่เอามาแปะในเฟซ ด้วยเข้าใจไปว่า เป็นผลงาน ของสมาชิกท่านนั้น

กลายเป็นว่า กวีบทดังกล่าว มีชื่อเจ้าของผลงานใหม่ ได้รับการแชร์ต่อไปอย่างกว้างขวาง

ถ้า ... เจ้าของบทกวีได้รับรู้ ... คงจะดีใจที่บทกวีที่ตนแต่งได้รับการชื่นชม

และได้เป็นทั้งกำลังใจ และแรงบันดาลใจท่านอื่นๆ อีกหลายท่าน

แต่ก็คงรู้สึกแย่ไม่น้อย ... ที่ผลงานดังกล่าว กลายเป็นของคนอื่นไปสะแล้ว

ลองคิดดูว่า ...​ไอ้คนขโมยผลงานนี้ ควรได้รับการประนามหรือไม่

และยิ่งผลงานดังกล่าว ไม่ได้ เป็นเพียงผลงานธรรมดา ไม่ได้แสวงหาผลประโยชน์อันใด ...

พวกนี้มันยังขโมยกันได้หน้าตาเฉย ... ถ้าจะเรียกร้องหาความถูกต้อง พยายามสู้กับสิ่งที่ผิด

แต่คนเรียกร้อง กับทำสะเองแบบนี้ ... ไม่ละอายคนอื่น ก็ละอายใจตัวเองบ้าง

[koong]

แต่บางที่ขอเจ้าของเพจมาลง เขาก็บอกว่า เขาก็แชร์ต่อมาอีกทีหนึ่งแต่ไม่รู้ว่าต้นฉบับเป็นของใครเหมือนกัน

อันหนึ่งก็ชื่นชมเขานะ ที่ไม่ตู่ว่ามาจากตัวเอง

เห็นบ่อยๆ จากหลายๆที่ คัดลอกเขามา ไม่มีที่มาที่ไป เหมือนจะเนียนว่าเป็นของสมองตัวเอง หน้าไม่อายกันจริงๆ

[H-edge]

คนบางคนจะ ดี-ชั่ว มันมองกันง่ายๆ เบื้องต้นว่า มีมารยาท หรือไม่มีมารยาท

คนที่เขาบริสุทธิใจ ก็จะชี้แจง ถ้าไม่ใช่มาจากมันสมองตนเอง

แต่บางคนมันเป็นพวกลักกิน ขโมยกิน ... เห็นช่องว่าง ก็เอาสักหน่อย

พวกอย่างหลังนี่มีอยู่เยอะ ในสังคมไทย ไม่ว่าจะสีไหน ฟากไหน มีทั้งนั้น

[phoosana]

นึกถึงยันดะ อีกละ

[susu]

ไอ้คนที่ยังเคารพนับถือ ไอ้สมศักด์ ไผ่หาความรู้จากมัน ผมไม่สนครับ


Noppanan Arunvongse Na Ayudhaya ขอบคุณอาจารย์สมศักดิ์ สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล ที่ช่วยอีกแรงเพื่อทำให้ "ประเด็นบทบาทของไทย ต่อปฏิบัติการทางทหารของสหรัฐ" กลายเป็นประเด็นสาธารณะ เพื่อให้คนไทยได้รับรู้และแสดงความคิดเห็นกันด้วยครับ