อยากรู้เฉยๆนะครับ จึงขอถามว่า
1 ตอนเด็กๆ ท่านผึ้งน้อยเรียนหนังสือยังไง
2 รู้ตัวเองว่าเป็นได้อย่างไร
3 มีการรักษาอย่างไรบ้าง
พอดีผมมีลูกเล็ก เลยสนใจอะไรเกี่ยวกับเด็กเป็นพิเศษครับ
ตอบข้อ 2ก่อน
ผมเริ่มเป็นตอน ม.2 ครับ
มารู้ว่าตัวเองเป็น dyslexia คือตอนโต เพราะอ่านบทความเรื่องนี้แล้วมันใช่อาการตัวเองเลย
คือผมมาจากการเป็นเด็กที่เรียนเก่ง หัวไวมาก เรียนเลขยากๆข้ามชั้นตลอดพอย้ายรร.เข้ามัธยมต้น ตอนนั้นที่บ้านมีปัญหาครอบครัวครับ เก็บกดมากๆ ก็เริ่มเรียนหนังสือไม่รู้เรื่อง
ครูเข้าใจว่าผมมีปัญหาทางบ้าน ก็เลยปล่อยๆ
ตอบข้อ 3
ปัญหาแรกเริ่มของการเรียนไม่รู้เรื่อง(ที่จริงไม่รู้เรื่องคือวิชาที่เกี่ยวกับคณิตศาสตร์)คือ...
ผมอ่าน "โจทย์คณิตศาสตร์" ไม่ออกครับคือมันเห็นเป็นแต่ตัวสัญลักษณ์ สมมติค่าพาย หรือตัว x ตัว y ที่อยู่ในโจทย์สมการ ผมจะอ่านไม่ออก
เหมือนเห็นอักษรภาษาต่างดาวที่ไม่รู้จัก หรือภาษารัสเซีย
พอครูให้ทั้งห้องแก้โจทย์สมการหน้าชั้น มีผมคนเดียวที่ยืนเด๋อ
อ่านสมการบนกระดานไม่ออกเลย เหมือนไอ้โง่อยู่หน้าชั้น
พออ่านสมการไม่ออกก็ไม่สามารถถอดสมการได้ ผมก็เลยสอบตกระนาวกราวรูดเลย
ทั้งที่เคยเป็นเด็กท็อปคณิตศาสตร์สมัยประถมต้นยันประถมปลาย ผมได้ที่ 1 ตลอดเรื่องเลข
ตอนนั้นคะแนนเต็มร้อย ผมได้แค่ 1 ส่วน 4 คะแนน คือตอบถูกข้อเดียวในร้อยข้อ
อ้อ ผมเรียนเรขาคณิตไม่ได้ด้วยครับ เพราะมันต้องใช้สัญลักษณ์เยอะ
ผมจะนั่งมองมุมเรขาคณิตตรงหน้าแล้วเอ๋อ ไม่รู้เรื่องเลยว่ามันคือรูปอะไร
จนครูที่มาสอนพิเศษให้ผมนี่ท้อเลย เลิกสอน
คิดว่าผมเป็นคนเรียนรู้บกพร่อง (มันก็พร่องจริงๆอะนะ)
ดังนั้น วิชาตรีโกณมิติผมเรียนไม่ได้เลย ตายแน่ๆ
ผมก็เลยต้องออกจากรร. แล้วย้ายจากการมุ่งสายอุดมศึกษาเป็นสายธุรกิจแทน
ก็เข้ารร.ของฝรั่งไปเลย ปัญหาคือ...รร.ผมบังคับว่าต้องฝึกเชาวเลขในพื้นฐานปีแรก
ผมเรียนบัญชีผ่านนะครับ ร่อแร่แต่ก็ผ่าน แต่เชาวเลขนี่ผมตก ร้อยข้อตอบได้ 1
ผมเลยจับทางได้แล้วว่าผมมีปัญหากับสัญลักษณ์นึกภาพง่ายๆว่า...คนที่มีปัญหาดิสเล็กเซียเขาจะเห็นประโยคข้อความ
"ฉันกินข้าว" หรือประโยคคณิตศาสตร์
เป็นแบบนี้ครับ
Добро пожаловатьตอบข้อ 1 แล้วเรียนหนังสือยังไง
..ผมเรียนเลขหรือสัญลักษณ์อะไรไม่ได้เลยครับ วิชานั้นคือตกไปเลย
จนผมโตยี่สิบกว่าแล้วถึงเริ่มมองสัญลักษณ์รู้เรื่อง
แต่จากการศึกษาด้วยตัวเองนะครับ...ผมว่า...ถ้าเด็กที่มีอาการดิสเล็กเซียได้ครูที่ดี อดทน และค่อยๆสอน"หลัก" เขาจะพอไปได้นะ
เช่น ตอนผมโตแล้วและแก้ปัญหาเรื่องคณิตศาสตร์ คือ
ผมใช้วิธีจำด้วยการ "คัดลายมือ" ครับคือสมการไหนที่ผมอ่านไม่ออก
ผมจะคัดตัวนั้น แล้วจำศัพท์เป็นถ้อยคำเอาครับเช่น
p = 2x(3408/2169) (สูตรหาค่าพาย)
ถ้าผมเห็นแต่สูตรสมการ ผมจะไปไม่เป็น วิธีที่ทำให้ผมไปเป็นคือ ผมต้องเขียนออกมาเป็นตัวอักษรแล้วท่องครับ
"พาย เท่ากับ สองคูณสามพันสีร้อยแปดหน่วย หารด้วยสองพันหนึ่งร้อยหกสิบเก้าหน่วย"จนวันนี้ผมไม่ต้องเขียนตัวอักษรแล้วท่องตามแล้ว แต่ก็ยัง "ช้ากว่าคนอื่น" อยู่ดี
จากการค้นคว้าประวัติและอาการของดิสเล็กเซีย ผมพบว่า
ผู้ป่วยอาการนี้ส่วนมาก ไม่ได้เกิดจากกรรมพันธุ์ แต่เกิดจาก Trauma หรือบาดแผลที่มีผลกระทบต่อจิตใจครับ
(กรรมพันธุ์ก็มีครับ แต่จำนวนน้อยกว่า)
และมักเกิดช่วงวัยรุ่นตอนต้น และสัมพันธ์กับปัญหาครอบครัว
(เกิดในเด็กอายุน้อยสุดน่าจะประถมต้น
แบบไอน์สไตน์หรือเอดิสันน่ะครับ นั่นก็เกิดช่วงประถมต้น)
จากสถิติ
อาการมักเริ่มขึ้นหลังจากเจ้่าตัวผ่านการเกิดบาดแผลทางใจอย่างมากเด็กที่เริ่มต้นมีปัญหาดิสเล้กเซียตั้งแต่ประถมต้น จะแก้ไขได้ช้ากว่าตอนวัยรุ่น
เพราะพื้นฐานการเรียนรู้ของเขายังไม่แข็งแรง
แต่จากสถิติอีกเช่นกัน อาการนี้จะหายได้เองตอนโต และจำนวนเด็กที่ป่วยด้วยอาการนี้มักโตขึ้นเป็นอัจฉริยะมากมายทีเดียว
ไม่ทราบว่าพอจะช่วยให้ข้อมูลท่านสันสกตได้บ้างไหมนะครับ
Edited by ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่, 25 ตุลาคม พ.ศ. 2555 - 14:29.
