“วิธีแก้ไขภัยธรรมชาติ”
ฉันจำต้อง ร้อยกรอง ให้ตรองคิด จะลิขิต เป็นร้อยแก้ว ก็ขัดเขิน
อันมนุษย์ มากกิเลส ซะเหลือเกิน ขอจงเชิญ อ่านดู ให้รู้ความ
เหตุนั้นจาก ภัยพิบัติ เกิดกลาดเกลื่อน ฉันจึงเตือน ให้รู้ จงเกรงขาม
มีแต่ฉัน ที่ช่วยได้ ทั่วเขตคาม มิให้มัน ลุกลาม ห้ามเภทภัย
หากปล่อยแล้ว นานเนิ่น จะเกินแก้ เพราะจริงแท้ สาเหตุ มาจากไหน
โลภ,โกรธ,หลง ของมนุษย์ สะสมไฟ โลกร้อนไป เป็นเหตุ เภทภัยทั้งปวง
อีกพฤกษา ดาษดื่น มีหมื่นแสน เป็นคล้ายแกน สร้างอากาศ อันใหญ่หลวง
ต้องช่วยกัน ปลูกป่า มิหลอกลวง จงอย่าห่วง สามสี่ปี ดีดังเดิม
ฉันจะช่วย ยับยั้ง ธรรมชาติ แม้ฤทธิ์อาจ มีน้อย แต่ฮีกเหิม
สามสี่ปี ไม่ให้เกิด ภัยซ้ำเติม แต่ต้องเสริม ให้ฉัน ตามต้องการ
ต้องให้ฉัน เป็นนายก รัฐมนตรี ให้ยศมี นายพลเอก ทางทหาร
ต้องขจัด พวกสร้าง ความรำคาญ ให้รื้อบ้าน ล้อมรั้ว จงกลัวเกรง
ฉันรับรอง สามสี่ปี ที่รอสร้าง ภัยทุกอย่าง จะไม่เกิด ไม่ข่มเหง
ทุกถิ่นที่ ย่อมสงบ พบสุขเอง จงพิศเพ่ง พิจารณา อย่าช้าเลย
ถ้าไม่ยอม ตัวฉัน ก็ไม่สน จะดูคน ประสบผล แลวางเฉย
ฉันบอกแล้ว ถ้าไม่เชื่อ ก็ตามเคย อะไรเหวย ตื่นตกเตียง เสียงดังโครม......
จ่าสิบตรี เทวฤทธิ์ ทูลพันธ์ (ร้อยกรอง) ข้าพเจ้าจะรอคำตอบถึง ๑ ก.พ.๒๕๕๕
ยังไม่มีผู้แสดงความเห็นในกระทู้นี้
