เรื่องของเรื่องมันเริ่มจากว่าบ้านผมอยู่สมุทรปราการ สมัยก่อน บางครั้งเวลาอยากกินเสต๊กอร่อยๆ มีทางเดวคือต้องเข้า กทม ทีนี้มันก็ไม่สะดวกเพราะไกล
เดชะบุญ กลับมีร้านๆนึงเปิดอยู่ใกล้ๆบ้าน (บนศรีนครินทร์ ก่อนถึง3แยกไฟฟ้าปากน้ำไม่กี่โล) ชื่อร้าน ก๊อ เสต๊กเฮ๊าส์ เป็นร้านห้องแถวห้องเดียว เปิดขายเสต๊กอย่างอาจหาญกลางเมืองปากน้ำ
แล้วมาเปิดร้านเสต๊กกลางเมืองที่มีแต่โรงงาน แถมหน้าร้านก็ไม่เด่น........จะเหลือเรอะ คนน้อย แค่พออยู่ได้
แต่ถึงร้านเล็ก แต่ฝีมือไม่เล็กเลยร้านนี้
เสต๊ก3ย่านไม่ต้องพูดถึง อันนั้นมันเสต๊กแบบไทยๆ ร้านนี้ทำเสต๊กแบบต้นตำรับจริงๆ บรุง เตรียมและเครื่องเคียงต่างๆตามแบบต้นตำรับจริงๆ แต่ขายราคาระดับ 200-300+ (ถ้าเนื้อนอกก็เพิ่มอีก) ถือเป็นร้านที่ทำอร่อยเลยอะ
แต่ทีเด็ดที่เป็นที่เชิดหน้าชูตาของวงตระกูลคือ ผักโขมอบชีส กับใส้กรอกรวม อร่อยมากๆ อีกอย่างคือขนมปังกระเทียม ที่นี่พอทาเนยกระเทียมเสร็จจะเอาไปอบในเตาอบ กรอบ อร่อยมาก
แต่ทีเด็ดที่พลาดไม่ได้เดฝ็ดขาดชนิดถ้ามาแล้วไม่ได้กินสมควรไปฆ่าตัวตายคือ ขาหมูเยอรมันทอดครับ
ขอบอกว่าอร่อยที่สุดตั้งแต่กินมาทั้งหมดในชีวิต ไปกินที่เยอรมันยังไม่อร่อยเท่าเลย พูดจริงๆ
ขาหมู ทอดมาร้อนๆ ข้างนอกกรอบ หนังกรอบ แต่มันข้างในลาลายอยู่ พอจิ้มแหวกออกมา จะเห็นเนื้อข้างในฉ่ำอย่างเห็นได้ชัด ที่สำคัญ ไม่ต้องหั่น เอาส้อมจิ้มก็ล่อนหลุดออกมาจากกระดูกแล้ว
แล้วที่เขียนมาทั้งหมดนี่เพื่ออะไร?
คือแม่งเป็นเหมือนคำสาปของผมกับที่บ้าน ถ้าร้านไหนที่ชอบกินมากๆ แม่งมักจะเจ๊งหนีไปทุกที และร้านนี้ไปตอนกลางวันทีไรคนนิดเดวทุกที ผแต่เห็นว่ากลางคืนขายได้นะ)
มะวานนี้ฉุกคิดขึ้นได้ว่ามีเพื่อนแม่งทำบลอกรีวิวอาหาร เลยรู้สึกเป็นภาระว่าถึงเวลาแล้วที่ผมต้องออกแรง ไม่งั้นแม่งคงหนีกูไปอีกร้านแน่ๆ -*-
เลยมาเล่าให้ฟัง ไว้แม่งรีวิวแล้วจะเอามาให้ดูนะจ๊ะ
อะ หาภาพมาได้แค่ใส้กรอกรวม 1ในหน้าตาของวงตระกูล
