ผมกลับมองว่า ถึงเมตตาปราณีไป ยังไง แกนนำเสื้อแดงและเหลี่ยมทรราชก็พร้อมจะหาวิธีนี้เล่นงานอยู่ดี ....
มวลชนส่วนมากของเสื้อแดงมาจากต่างจังหวัด ในอำเภอรอบนอก ....วิธีที่ได้ผลที่สุดสำหรับคนพวกนี้คือ "ปกครองด้วยความกลัว"
คนพวกนี้ มีความกลัวอยู่ในใจอยู่แล้ว แต่แกนนำเสื้อแดงจี้จุด ให้เห็นความแตกต่าง อำมาตย์ ไพร่ อะไรต่างๆ และแกนนำเสื้อแดงชี้ทางว่า สามารถจะทำการต่อสู้และปลดปล่อยได้ ...คนพวกนี้จึงฮึกเหิมและเข้ามาเป็น ม้อบกบฏกลางกรุง ...ซึ่งเชื่อฟัง และรับข่าวสารแต่เพียงจากแกนนำ ..เพราะฉะนั้น ความปราณี หรือวิธีการเชิงสันติ ย่อมเข้าไม่ถึงคนพวกนี้ ......
วิธีที่ผมเห็นว่ารวดเร็วและจำกัดความเสียหายได้น้อยที่สุดคือ ปราบปรามด้วยความเด็ดขาด ....ให้เขาเห็นว่า ....รัฐในขณะนั้นเอาจริง แกนนำทังหมดต้องถูกเก็บ หรือหายไป ... จิตใจที่ฮึกเหิมจะถูกทำลายอย่างรวดเร็ว เพราะแกนนำหมดสภาพ แล้วกลุ่มคนพวกนี้ก็จะแตกสลายไปเอง เพราะหมดที่พึ่งทางใจ ..... แต่อภิสิทธิ์ใจดีเกินไป (ผมถึงพูดแบบนี้บ่อยๆและบอกว่าเค้าไม่เหมาะจะเป็นนายก ในสถานการณ์บ้านเมืองแบบนี้) พยายามใช้วิธีส่งข่าว หรือแถลงการณ์หลายสิบครั้ง ซึ่งมันไม่ได้ก่อเกิดประโยชน์อะไรเลย รวมทั้งเสียเวลา และสร้างความเสียหายให้กับกรุงเทพในเวลาต่อมาด้วย ......
แต่คนที่น่าตำหนิที่สุด ไม่ใช่ อภิสิทธิ์ หรือ เทพเทือกนะครับ ........แต่เป็น ผบ.ทบ. ในขณะนั้นที่ใจดีเกินไป
บรรทัดสุดท้ายสรุปได้ตรงประเด็น รู้ลึกรู้จริง ทุบโต๊ะก็แล้ว..... แต่นิ่ง
