ผมกำลังคิดพิเศษ จะว่าไปผมคิดมากด้วย วันนี้เหลียวไปทางไหนคนมากมายกำลังพูดถึงภาษามลายู หรือ Bahasa Melayu มากและกระตุ้นให้มันเป็นเหมือนภาษาที่ 3 ของอาเซียนกันรองจากภาษาถิ่น ภาษาอังกฤษ
จะว่าไปตลกนะ เพราะผมพูดมันไม่ได้ ผมใช่ภาษาอังกฤษใการติดต่อกับคนในอาเซียนมากกว่า แต่แน่ละผมยอมรับว่าภาษามลายูมีคนใช่เยอะจริงๆ
แต่
ภาษาที่มคนใช่เยอะ และเป็นที่เข้าใจอีกหนึ่งภาษากำลังถูกละเลยคือ..............ภาษาไทย
หลายคนอาจจะหัวเราะและคิดไปว่ามีแต่ประเทศไทยที่ใช่ และอาจหมายรวมไปด้วยว่าลาวอีก 1 ประเทศที่ภาษาใกล้เคียงกัน
ความริงแล้วหากอาเซียนแบ่งเป็น บน-ล่าง แล้ว ภาษามลายูคือหัวใจของคนตอนล่าง แต่ภาษาไทยคือ ภาษาของคนตอนบน
นอกจากลาวที่เข้าใจภาษาไทยได้เกือบๆ 99 % แล้ว คนกัมพูชากว่าครึ่งในประเทศเขาก็เข้าใจภาษาไทย เลยไปกว่านั้นเวียดนามบางส่วนก็เข้าใจด้วย จะว่าไปพม่าก็เข้าใจภาษาไทยนะ นี้ผมยังไม่พูดถึง สิบสองปันนา ที่เข้าใจเราพอๆกับที่ลาวเข้าใจ
จะว่าไปแม้แต่มาเลย์ที่รัฐที่ติดชายแดนไทย ก็เข้าใจภาษาเราด้วย..........
สาเหตุที่เขาเข้าใจนอกจากความใกล้ชิดแล้ว ยังเพราะการเข้าถึงของเราโดยที่เราไม่รู้ตัว
ละครและสื่อบันเทิงไทยคือของเกรด A ในอาเซียน เป็นมานานจนเราอาจไม่รู้ ส่งผลให้คนในหลายๆส่วนที่รับทีวีเราได้ติดและรับวัฒนธรรมด้านภาษาเราไป
อยากให้ลองมองไปที่เกาหลี การส่งออกทางวัฒนธรรม นักร้อง นักแสดง ฯลฯ เขาได้อะไร และเริ่มมาองที่ตัวเราเองได้แล้วด้วย แทนที่จะเป็นฝ่ายตั้งรับการเข้ามาของวัฒนธรรมภาษามลายูเพียงฝ่ายเดียว
ถึงเวลาแล้วไหม? ที่จะส่งออกของเราเองอย่างจริงจัง