สำหรับกระพ๊ม...
1. เราไม่รู้จัก ปชต. ไปในทิศทางเดียวกัน อย่างที่เคยเปรียบในโพสเก่าๆ บ้านเมืองที่สังคมเรายกย่อง, ชื่นชมว่าเค้าเจริญแล้ว มี ปชต. เต็มใบนั้น สังเกตุคนในบ้านเมืองเค้าจะมองและใช้ชีวิตตามระบอบ ปชต. ของเค้าไปในแนวทางเดียวกัน... อย่างน้อยถ้าสังคมเค้าบอก "ปชต. ของไอก็คือแอปเปิ้ลสีแดงสดลูกหนึ่ง" คนในบ้านเมืองเค้าก็จะมองเห็น และบริโภค ปชต. ไปในแนวนั้น... ถ้าบ้านเราบอก "ปชต. ของพวกกูก็คือทุเรียนก้านยาว" คนในบ้านเมืองเราก็ควรจะเห็นและบริโภค ปชต. อย่างน้อยก็เป็นทุเรียน ไม่ใช่เห็นเป็นมะม่วงมั่ง, มะเขือมั่ง บางกลุ่มบอกโน่นเลยถั่วฝักยาวเป็นต้น ทำให้เราไม่รู้, ไม่เข้าใจสิทธิ, หน้าที่และสำนึกไปในทางเดียวกัน แถมบางกรณีขึ้นกับเป็น "พวกใคร" พวกเมิงทำได้ไม่ผิด แต่ถ้าไม่ใช่พวกกู...เมิงผิด...
2. เราขาด "สำนึกสาธารณะ" กันอย่างรุนแรง ทุกคนอยากไปข้างหน้าก็คิดอย่างเดียวไปทางไหนลัดและเร็วที่สุด โดยไม่ต้องคำนึงถึงสิ่งรอบตัวหรือ ผลกระทบใดๆที่จะเกิดขึ้นกับใครก็แล้วแต่ แล้วส่วนใหญ่ก็เกิดขึ้นจนกลายเป็นความเคยชินในสังคมไปด้วยวลี "ใครๆเค้าก็ทำกันทั้งนั้น", "นี่คือวิถีของ ปชต.แบบทุนนิยม" คนทำตามกฏเกณฑ์กลายเป็นผู้เชื่องช้าโง่เขลาให้คนที่หน้าด้าน, ฉลาด, กล้าบ้าบิ่นกว่าฉกฉวยเอาสิทธิของตนไปซึ่งๆหน้า... แล้วหากเกิดเหตุการณ์ผิดพลาดใดๆขึ้นมา เช่นขี่มอ'ไซค์วิ่งสวนเลนแล้วไปชนกับรถชาวบ้านที่เค้าวิ่งมาตามทางดีๆ ก็จะเกิดปรากฏการณ์อันธพาลบ้าง, หมาหมู่บ้าง หรือที่พบเห็นได้บ่อยๆคือ "เห็นแก่มนุษยธรรมกับคนจนๆบ้าง" หรือหากเป็นกรณีของเยาวชนที่เห็นข่าวได้บ่อยๆ เมื่ออยากได้เร็ว, ได้ก่อน, แสวงหาแต่ทางลัด เมื่อไม่ได้อย่างใจนึกก็อย่างน้อยๆก็โจร, อันธพาลทำร้ายคนอื่น หรือโง่ที่สุดก็ผูกคอตาย... จนเป็นเรื่องธรรมดาในสังคมไป...
3. มันเป็นวิวัฒนาการแบบถดถอย, กลับตาลปัตร และบิดเบี้ยว จากสังคมไทยที่เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่, ถ้อยทีถ้อยอาศัย, ครอบครัวอบอุ่น, ศีลธรรมเข้มแข็ง ฯลฯ... เด็กยุคใหม่กลายร่างเป็นเดรัจฉานไปทุกวันๆ ข่าวตีกัน, รุมโทรม, มอมยา, ท้องไม่มีพ่อ, ฆ่าพ่อฆ่าแม่ ฯลฯ เกิดขึ้นแทบจะเป็นข่าวประจำวัน, สื่อคำนึงแต่ "ผลประโยชน์" ที่กูต้องได้มากกว่า "ความเป็นจริง" ที่สังคมจะต้องรู้, ผู้คนวิ่งไล่ไขว่คว้ากันแค่การสนองตอบกิเลสตัณหาโดยไม่ต้องคำนึงถึงสิ่งใด ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี่กลายเป็นสิ่งของต้องใช้แบบหลงไหลไปตามวัตถุเสียเป็นส่วนใหญ่ ยกตัวอย่างง่ายๆแค่โทรศัพท์... เป็นค่านิยมใหม่แพงแค่ไหนก็ต้องซื้อ พ่อแม่จะตายโหงตายห่าช่างเมิง แต่กูต้องมี...ก็เยอะ... มีแล้วก็ใช้ไม่พ้นชีวิตประจำวันเดรัจฉาน... กิน ขี้ *** นอน... โพสเตตัส... ( 
เหลือแต่ขี้นี่ล่ะมั้งขอรับที่ยังไม่เห็นใครโพสเป็นเตตัสตัวเอง แต่ไปแอบถ่ายชาวบ้านมาลงนี่...ก็เยอะ) ขนาดจะเดิน, ขับรถ, โดยเฉพาะมอ'ไซค์เจอประจำ ขี่แม่มมือเดียวบ้าง หนีบคอบ้าง จะเลี้ยวจะตรงกูก็จะไปไม่สน ใครบีบแตรใส่ยังเจื่อกหันมามองหน้าตาขวางเค้าอีก... ไอ้พวกเดินเล่นก็เดินกดแม่มไม่สนจะชนใคร, เหยียบเท้าใคร ชนเสร็จ เหยียบเค้าเสร็จเจื่อกเงยมาทำหน้าซ่งติงๆเหมือนเมิงเดินยังไงไม่หลบกูวะอีกต่างหาก...
ฯลฯ อื่นๆอีกมากมายขอรับ ท่านอื่นๆมองเห็นกันอย่างไรอีกบ้างขอรับ มาแชร์ความรู้สึกกันดูขอรับ บ่นกันดังๆ, เยอะๆอาจจะไปสะกิดต่อมสันดานผู้มีอำนาจให้เหลียวมามองมั่งก็ได้นะขอรับ...
Edited by wat, 18 มกราคม พ.ศ. 2556 - 12:30.
ตาเถรเรียกเหมือนย่ากระพ๊ม ตอนเด็กๆเลยขอรับ...
เฮ้อออออ คิดถุงแกงผักบุ้งเทโพของย่าจัง ที่ไหนในปฐพีก็ไม่มีเหมือน แกไปแกงให้เทวดา นางฟ้ากินกันกี่หม้อแล้วหนอ...
ขับรถตรวจยังไม่ค่อยจะเห็นหัว ให้รำตรวจนี่สงสัยเผาเก็บกระดูกไปแล้วมั้งขอรับถึงจะโผล่มา...
