ไชยันต์ ไชยพร
ล่าสุด เพื่อนของผมคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนร่วมอาชีพ นั่นคือ เป็นนักรัฐศาสตร์สอนหนังสือในมหาวิทยาลัยของรัฐเช่นกัน และเขาก็เป็น “คนบ้านมีรั้ว” ด้วยเช่นกัน ได้เล่าให้ผมฟังว่า วันหนึ่งมีคนโทรศัพท์มาที่บ้านตอนช่วงบ่าย เป็นเสียงผู้หญิง อ้างว่า เป็นสวนดุสิตโพลล์ (ซึ่งไม่รู้ว่าเท็จหรือจริง ? ต้องพึงฟังหูไว้หู) เธอไม่ได้ถามข้อมูลพื้นฐานส่วนบุคคลอะไรเลย ไม่ว่าจะเป็นรายได้และระดับการศึกษา เธอยิงคำถามตรงไปเลยว่า จะไปเลือกตั้งผู้ว่าหรือไม่ ? เพื่อนนักรัฐศาสตร์ของผมตอบว่า จะไป ต่อมาเธอถามต่อว่า ตัดสินใจแล้วหรือยังว่าจะเลือกใครเป็นผู้ว่า ? เพื่อนตอบว่า ตัดสินใจแล้ว เธอก็ถามว่า ในผู้สมัครสามคนนี้ (ท่านผู้อ่านคงเดาได้ว่า สามคนนี้คือใคร ?) จะเลือกใครคนใดคนหนึ่งหรือไม่ ? เพื่อนตอบว่า เลือก... (ท่านผู้อ่านคงเดาได้อีกเช่นกันว่า แม้ว่าผู้สอบถามจะให้ตัวเลือกมาสามตัวเลือก แต่ตัวเลือกสองในสามนั้นเป็นตัวเลือกที่โดดเด่นที่สุด และบังเอิญว่า หนึ่งในสองนั้นก็เป็นผู้สมัครที่อยู่ในใจของเพื่อนผมอยู่แล้ว)
หลังจากที่เธอทราบคำตอบแล้วว่า เพื่อนผมจะเลือกใคร เธอก็ถามในทำนองซักต่ออีกว่า “ไม่สนใจคนใหม่ๆ บ้างรึคะ ท่านพงศพัศท่านก็เป็นตำรวจดีมีฝีมือนะคะ ไม่ลองพิจารณาหน่อยหรือ นโยบายยุทธศาสตร์ก็เชื่อมต่อกับรัฐบาลได้ ? ” เพื่อนผมก็ติงไปว่า “นี่เข้าข่ายถามนำนะ การทำโพลล์ไม่น่าถามนำแบบนี้ สวนดุสิตโพลล์ให้ถามแบบนี้รึครับ ?” เธอผู้นั้นก็รีบจบการสนทนาและวางหูไปทันที ซึ่งก็เป็นอะไรที่ทะแม่งๆ โดยเฉพาะในความรู้สึกของคนที่เป็นนักรัฐศาสตร์อย่างเพื่อนผมที่มีความรู้ในเรื่องระเบียบวิธีการทำโพลล์ไม่น้อยหน้าใครทีเดียว
