นานๆกลับเข้ามาสู่แสงสี, อินเตอร์เนท สักที เพราะที่ๆไปทำงาน เนทใช้ได้บ้างไม่ได้บ้าง ติดๆดับๆ แถมช้าเต่าถุยอีกต่างหาก 
เห็นทั้งไอ้นพเหล่ และ ตุ้ดลูกทรราชออกมาบอกว่า คน กรุงเทพ เลือก หม่อมเพราะความกลัว....รวมไปถึงคนเสื้อแดงทั้งหลายด้วยที่คิดว่าคนกรุงเทพเลือกเพราะกลัวพวกมัน....
ผมกลับคิดว่าทุกอย่างมันเป็นตรงกันข้ามนะ ....ผมคนนึงล่ะ ไม่ความจำเป็นต้องกลัวอะไรคนเสื้อแดง ตรงกันข้าม คนเสื้อแดงในแถวบ้านหลายคน ค่อนข้างจะเกรงๆบ้านผมซะด้วยซ้ำไป..(แหงล่ะ..มายืมเงินพระบิดากูนิ...ยิ่งสิ้นเดือนบางคนกลัวเป็นพิเศษไม่ค่อยอยู่บ้าน ฮ่า ฮ่า 
)...
ถ้าไอ้คนที่คิดว่าคน กทม.เค้ากลัวเสื้อแดง ยังนึกภาพไม่ออกล่ะก็ ผมจะเปรียบเทียบง่ายๆให้ฟัง...
การเดินทางไปปากซอยบ้านนั้น เต็มไปด้วยขี้หมาทั้งสดและแห้งปนกัน....กองเล็ก กองใหญ่ปนๆกันไปจนแน่น....
ยังไงถ้าจะเดินไปปากซอยก็ต้องเหยียบขี้...คุณเลือกจะเหยียบขี้หมาสดหรือแห้งล่ะ .......
แน่นอนทางที่ไม่เหยียบขี้มันก็มีนะ แต่บังเอิญมันเป็นซอยตันว่ะ ออกปากซอยไม่ได้ ยังไงก็ต้องเหยียบขี้ออกไป...
คนทุกคนไม่ได้"กลัว" "ขี้หมา" แต่ รังเกียจ ที่จะเหยียบพวกมันต่างหาก...ยังไงซะถ้าต้องเลือกเหยียบ ....ก็เหยียบขี้หมาแห้งดีกว่าขี้หมาสด เพราะทั้งกลิ่นและความเละ...มันน่าสะอิดสะเอียนต่างกันเยอะ......
ปล.ขอโทษเพื่อนๆใน สรท.ที่กำลังจะกินข้าวครับ....ยิ่งพวกแกงกะหรี่ แกงมัสมั่นนี่ ขอโทษจริงๆครับ ไม่ได้ตั้งใจ 
ปล.2 หวังว่าขี้หมาแห้งที่เลือกมา....คงทำหน้าที่ปุ๋ยให้ต้นไม้ที่ชื่อว่า กรุงเทพ....เจริญงอกงามขึ้นนะครับ..
เพราะผมไม่อยากให้คนกรุงเทพ (แท้ๆ) ทุกคนที่เลือกคุณมาเค้ามาตราหน้าว่า เป็นแค่ขี้หมาแห้งที่ไม่มีประโยชน์อะไรเลย แค่เหม็นน้อยกว่าและเลอะเทอะน้อยกว่าเท่านั้น 
