...
คือ ประชาธิปไตยเป็นสิ่งดีครับ..... แต่ ถ้าประชาธิปไตยที่ไม่มีความคิด ไม่มีสามัญสำนึก ไม่มีจริยธรรม ไม่มีกฏหมาย ประชาธิปไตยก็จะเหมือนกับมติโจร...
ย้อนเวลากับไปสักสิบ ยี่สิบปี ตอนที่คุณยังเรียน ประถม หรือ มัธยม คุณจะเห็นเพื่อนร่วมโรงเรียนต่างห้อง ที่มีทั้งห้องเรียนดี(ห้องKing) และห้องที่เรียนไม่ดี (ห้องโหล่)... เคยสังเกตุไหมครับ เวลาสองห้องนี้เลือกหัวหน้าห้องจะคิดไม่เหมือนกัน
ห้องคิง ที่มีแต่คนเก่ง... จะไม่ได้เลือกแค่เก่งอย่างเดียว แต่ต้องมีภาวะผู้นำ มีความรับผิดชอบ มีตัวอย่างคุณธรรมที่ประจักษ์ชัด ทำการบ้านเก่ง อาจารย์ชม
ภารโรงรัก.....ทำดีจนได้ใจเพื่อน เพื่อนๆ ก็จะร่วมกันโหวดเป็นหัวหน้าห้อง และกว่าจะเลือกหัวหน้าห้องได้ ก็ต้องมีการดีเบท คุยกัน เปรียบเทียบ คนที่ชอบ
กับคนที่ไม่ชอบ ก็จะมีความคิดอิสระ เป็นปัจเจก แลกเปลียนทัศนคติอย่างเป็นระบบ และ มีเหตุผล กว่าจะได้หัวหน้าห้องที เถียงกันทั้งวันทั้งคืน.......
ส่วน ห้องโหล่ จะเลือกคนที่เกเรที่สุด ต่อยตีเก่งสุด พวกเยอะสุด...เตะบอลเก่งสุด....ตัวใหญ่สุด...หรือมีพ่อเป็นข้าราชการ(เช่นตำรวจ). เป็นหัวหน้าห้อง แม้น
หัวหน้าห้องคนนั้นจะเรียนได้ที่โหล่ของห้องโหล่ หรือ เรียนซ้ำชั้น แต่ด้วยความตัวใหญ่ และ หน้าแก่กว่าเพื่อนร่วมชั้น คนที่เลือกก็เลยเลือกอย่างไม่คิดอะไร
หรือ ไม่ได้คิดว่า เลือกแล้วจะมีผลอะไรต่อชีวิตมากนัก นอกจากได้ชื่อว่าเป็นพวกเดียวกับหัวหน้าห้อง...คอยปกป้องคนที่จะมาหาเรื่อง หรือ มีหัวหน้า เป็นตัว
หลักในการที่จะหาเรื่องกับคนอื่น...หัวหน้าไม่ได้มีสภาวะเป็นตัวแทนความคิดของห้อง แต่ได้เป็นจุดศูนย์กลางของอำนาจ และ การตัดสินใจ ถ้าหัวหน้าห้อง
เกเรมาก ก็มีแนวโน้มจะชักจูงคนอื่นที่อยู่ในห้องให้เกเรตามไปด้วย......
ทั้งสองห้อง เป็นประชาธิปไตยเหมือนกันครับ แต่ เนื่องด้วยคุณภาพของคนที่ต่างกัน เราเลยได้หัวหน้าที่ต่างกัน และชะตากรรม ของคนทั้งสองห้องเลยแตก
ต่างกัน....... ผมว่า มันก็สะท้อนสภาวะปัจจุบันของประชาธิปไตยไทยได้ดีทีเดียว
