แนวคิดเราคือ
๑. เริ่มลงทุนด้วยเส้นแรกสาย ′เอเซียใต้′ คุนหมิง-ลาว-ไทย-มาเลย์ฯ-สิงคโปร์
๒. เราใช้พื้นที่ทางรางเป็นส่วนทุนของเรา
๓. จีนลงเงินค่าวางราง ซึ่งใช้ส่วนนี้เป็นทุนของเขา
๔. ทั้งหมดจดทะเบียนเป็นบริษัทร่วมทุน มีสัมปทานบริหารเส้นทางรางประมาณ ๕๐ปี
๕. บริษัทนี้กู้เงินมาลงทุนในตัวรถไฟและการบริหารจัดการ เท่ากับประชาชนคนไทยผู้เสียภาษีต้องใส่เงินน้อยมาก
๖. ใครคนอื่นอยากวิ่งรถไฟบนรางนี้ก็ได้ แต่ต้องเสียค่าเช่ารางให้บริษัทร่วมทุนในช่วงสัมปทาน
๗. ส่วนเงินที่ไทยต้องใช้ จะมาจากงบประมาณ
๘. ทุกขั้นตอนผ่านรัฐสภาฯ และได้พิจารณาตามมาตรา ๑๙๐ แล้วด้วย
นี่คือการ ′แปลงสินทรัพย์เป็นทุน′ ที่รัฐมนตรีชัชชาติตอบในสภาฯว่า ′ยากเกินไป′ และทั้ง ′ผู้คิดแทนพรรค′ และ สส. พรรคเพื่อไทยทุกคนก็กลับลำคำสัญญาว่า หัวเด็ดตีนขาดอย่างไรก็จะ ′ไม่กู้′
แถมดันไปกู้นอกระบบงบประมาณอีกต่างหาก และไม่ยอมยืนยันว่าจะใช้ระเบียบการพัสดุในการจัดซื้อจัดจ้าง
เรื่องเดียวกัน แต่วิธีคิด วิธีทำต่างกันชัดเจน
ผลต่อประเทศ ต่อประชาชนก็ต่างกันด้วยครับ
วิธีการของพรรคประชาธิปัตย์ตามคุณกรณ์เล่าให้ฟัง......
อยากรู้ขั้นตอนไหน'เจ๊ ดอ'.....
จึงได้ค่าติดต่อ 30 % - 40 % .........ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า