อ่านความเห็น ของคุณ ผึ้งน้อย แล้ว รู้สึก เหมือนอยู่คนละโลก
กับ เวลาที่อ่านความเห็น ใน บอร์ด บ้านราษฎร
ในขณะที่ คุณผึ้งน้อย (ใจหล่อ แต่อาจน้อยกว่าหน้า ฮะ ๆ ไม่เคยเห็น)
กล่าวมา ถึง คุณ อภิสิทธิ์ ได้อย่างลึกซึ้ง กินใจ เช่นนี้
แต่ในทางกลับกัน มุมมอง ของคนเสื้อแดง ต่อคุณ อภิสิทธิ์
กลับกลาย เป็น มองถึง เจตนา ที่ เป็น ความคิด คนชั่ว
กลับมองถึง การแสดงออก ต่าง ๆ ว่า เป็นเพียง ฉาก บังหน้า
ซึ่งแฝงไว้ ด้วย ความอยาก ในอำนาจ ความอำมหิต
ที่จะ รักษา อำนาจไว้ กระทำ การ โหดร้าย โดยไม่เลือกวิธี
และ ใช้วาจา หว่านล้อม พวกที่ สนับสนุน (คือพวกเรา น่ะแหละ)
ได้อย่างอยู่หมัด (เอ๊ะ มองพวกเรา เหมือน ที่เรา มอง ความคิดคนเสื้อแดง ที่มีต่อทักษิณ เลยแฮะ)
เ่ช่นนี้ แหละ ถึง ได้ มีความแตกต่าง ชนิด ที่ต้องเรียกว่า สุดขั้ว
ของใครของมัน บางที อาจจะต่าง กันมากกว่า ขั้วโลกเหนือ กับ ขั้วโลกใต้ เลยทีเดียว
บางที อาจอยู่ห่าง กันเกิน ปีแสง ก็เป็นได้
คือ นี่ มันถึง ได้เป็น สาเหตุ ไง ว่าทำไม การคุยกัน ถกกัน
จน ก้าวไปถึง เถียงกัน ทะเลาะกัน ด่า พ่อ ล่อ แม่ กัน
มันถึง ไม่เคย ได้ข้อยุติ เพราะ
ต่างฝ่าย ต่างคิด ได้ไกล กันเหลือเกิน
คุณ เคยเจอ อะไร ที่ สามารถ มอง เหตุการณ์ ที่เกิดขึ้น อันเดียวกัน
ได้ต่างกัน ขนาดนี้ มาก่อนไหม
แล้วทางที่ควรจะเป็น มันเป็นอย่างไร
หลักการ พวกนี้ มันไม่ใช่ สูตรคณิตศาสตร์ (กำลังกลับมาเรียน พอดี) ที่มี หนทาง บ่งบอก
คำนวณ ได้เป็นคำตอบ อย่างชัดเจน เถียงไม่ได้
แต่มันกลับ ไหลลื่น ไปตาม สติปัญญา ของผู้คิด (ไม่ได้บอกว่า สติปัญญา นั้น นำไปสู่ความถูกต้อง หรอกนะ)
แล้ว คำตอบที่ได้ มันจึง ประกอบ ไปด้วย เหตุผล ร้อยแปด พันเก้า ของแต่ละคน
ซึ่งไม่มีวัน เลย ที่จะเหมือนกัน หาก มองด้วย มุม ที่ต่างกัน คนละโยชน์ แบบนี้
ผมพยายาม มองความคิด ของแต่ละฝ่าย อย่าง แบ่งใจให้เชื่อ
ไว้บ้าง เรียกว่า เกรงใจ ในความคิด ของแต่ละคน ละกัน
ทั้งที่ ตัวผมเอง ก็ไม่ได้กลาง อยู่แล้ว
แต่ที่ทำ เพื่อให้ตัวเอง ได้ สงบ สติ อารมณ์ มากกว่า
เพราะถ้าเรา ผลุนผัน ไปมองอีกฝ่าย ว่า " บ้า " และ " โง่ " หรือ " หลุดโลก ไปแล้ว "
แบบนี้ มันทำให้ เรา เกิด อารมณ์ ฉุนเฉียว และ อาจหลุดโลก ไปเสียเองได้
การเมือง ก็เป็นเรื่อง เช่นนี้ ซึ่ง แม้จะไม่คิดมาก่อน
ว่าต้องยอมรับ ความเห็น ที่ต่างกัน มากเช่นนี้ ให้ได้
แต่ พอถึง จุดหนึ่ง เพื่อ ความปลอดภัย ของตัวเอง (จะได้ ไม่บ้า ไปเสียก่อน)
และ เพื่อ ความเข้าใจ ในโลก (แน่นอน คนที่คิดต่างกับเรา สุดท้าย ก็เป็นคนในโลก เดียวกัน)
การเผื่อใจ ทำใจ ฝืนใจ มันต้องเกิดขึ้น
ไม่เช่นนั้น ความสงบ ที่แท้จริง มันจะไม่เกิด
(เกิดไม่ได้หรอก หาก การไม่ยอมรับ นำไปสู่ การหาทางออก ด้วยความรุนแรง)
ฝากไว้ เป็น ข้อคิดครับ