สงครามปราบปรามยาเสพติดที่ไม่มีใครตายไม่มีใครติดคุก
ใครๆหลายๆคนอาจจะยกย่องแม้วในเรื่องปราบปรามยาเสพติด ส่วนไอ้คนที่ตายไป ก็อาจถูกมองว่าสมควรตายแล้วสมควรติดคุกแล้ว
แต่คนไทยคงลืมไป
เมื่อหลายสิบปีก่อน มีสงครามกับยาเสพติดเกิดขึ้นมาก่อนแล้ว แถมเป็นสงครามที่ไม่มีใครต้องตายหรือติดคุก แถมมีรายได้มีอาชีพมีความเป็นอยู่ดีขึ้นจากสงครามนี้ด้วย
สงครามนี้ไม่ต้องโห่ร้องไม่ต้องป่าวประกาศ นำโดยคนๆเดียว ที่นับเดือนนับปีทรงนั่งรถบุกป่าฝ่าเขาขึ้นไปบนดอยไปตามหมู่บ้านชาวเขาเผ่าต่างๆ ซึ่งสมัยนั้นปลูกฝิ่นขายให้พวกพ่อค้ายา(นำไปทำเฮโรอีนต่อ)
แล่วโน้มน้าวให้ชาวเขาหันมาปลูกพืชผักผลไม้เมืองหนาวซึ่งได้ราคาดี แล้วตั้งโรงงานขึ้นมารับผลผลิตจากชาวเขาไปแปรรูปออกมาเป็นน้ำผลไม้ ผลไม้อบแห้ง และผลไม้แปรรูปต่างๆ
หลายสิบปีผ่านไป แบรนด์ดอยคำยังอยู่ ชาวเขาเลิกปลูกฝิ่น สินค้าดอยคำเป็น1ในสินค้าผลไม้แปรรูปที่คนไทยรวมทั้งผมซื้อได้อย่างสนิทใจว่าได้ของดีจริงๆ
นี่ไง สงครามที่ชนะโดยไม่ต้องรบ
ปล แล้วคนอย่างสมสัตว์ เจียมฯลูกเจ๊กอกตัญญูเคยทำอะไรให้สังคมไทยบ้าง
สะตอเบอรี่อร่อยมว๊ากกกกกกก...
