>>๑.เมืองไทย เมืองทอง ของใครเล่า.?
.......คอยเข้า คืบคลาน ผลาญฉิบหาย
.......ทรัพย์สิน สิ้นซ้ำ ถูกทำลาย
.......วอดวาย ว่างหวัง ทั้งแผ่นดิน
>>๒.กอบโกย โกงกัน หั่นแหลก
......จ่ายแจก แตกกอ ก่อหนี้สิน
......อุบาทว์ *** ทั่วธานินทร์
......เกาะกิน กันพลี ดังผีโซ
>>๓.สิ้นชาติ สิ้นเชื้อ ไม่เหลือหลอ
......ดั่งคอ ขื่อคา น่าโมโห
......แจ้วแจ้ว เจรจา พาลพาโล
......อกโอ้ อกไทย บรรลัยแล
>>๔.ผู้นำ ทำร้าย เขาขายชาติ
.......น่าอนาถ นักหนา ถ้าจะแย่
.......ทวิชิน ชั่วชัง เข้ารังแก
.......เมืองแม่ มีภัย เพราะไพร่พาล
>>๕.โง่โง่ โป้ปด มันมดเท็จ
.......สำเร็จ เสร็จสม เข้าล้มศาลฯ
.......คดข้อ ฉ้อฉล คนจัณฑาล
.......สามาลย์ หมดหวัง ดังเศษคน
>>๖.สอพลอ ตอแหล แย่ย่อยยับ
.......เกินรับ แล้วเห็น ไม่เป็นผล
.......สำนึก ลึกล้วน หลอกมวลชน
.......เล่ห์กล เกินการ ดูด้านดำ
>>๗.โกงชาติ เชื้อสัตว์ จตุบาท
.......โกงชาติ เชื้อไพร่ จิตใจต่ำ
.......โกงชาติ เชื้อชน คนระยำ
.......โกงชาติ ราษฏร์ช้ำ เกินกล้ำกลืน
>>๘.ฤๅสยาม อยู่ยัง จะพังแล้ว
.......เมืองแก้ว แวววับ หลับไม่ตื่น
.......จำจน ทนกัน ทุกวันคืน
.......ยากยืน ฝืนคิด อนิจจา
>>๙.กรุงเทพ เทพย์สรร สวรรค์สร้าง
......จะล้าง ฤๅชาติ พระศาสนา
......สงสาร ทรงสวัสดิ์ กษัตรา
......ภัยพา พ้นพงษ์ วงศ์จักรี.....ฯะ
>>>>>>> พระฤๅษี <<<<<<<<
................๒/๕/๕๖........( กลอน ๗ )
