อันนั้น ละคร... สิ่งที่เค้าทำเรียกว่า "การแสดง"
แต่อันนี้ ของจริง..
สลิ่มชอบ อยู่ในโลกของ จินตนการ... เลย สับสนระหว่าง เรื่องจริง กับ ละคร..
กราบ แล้วก็ หนี ออกไป เฉยเลย
ครับ... เรื่องจริงเป็นเช่นนั้น... แต่ก็ไม่ได้ทำให้
การแสดง... เป็นเรื่องจริงไปได้...
คร้าบ คร้าบ คร้าบ
แล้วเฮนไต ทราบได้อย่างไรล่ะครับว่า ที่กราบอยู่นั่น มันเป็นความรู้สึกจริงๆ ที่ไม่ใช่การแสดง
ส่วนที่อยู่ในภาพยนต์ เป็นเพียงการแสดง ที่ไม่ใช่ึความรู้สึกจริงๆ
ผมเองยังไม่ทราบเลย
ไม่มีใครทราบหรอกครับ ไอ้ ความรู้สึกเนี่ย... ผมก็ไม่ทราบ...
ถ้าจะบอกว่าเค้ารู้สึกอย่างไรแล้วจะเป็นแบบนั้น..
นักแสดงผู้ร้าย มันไม่ชั่วไปหมดหรือ... เค้า ก็รู้สึกเป็นผู้ร้าย ตอนแสดง...
มันทำให้เค้าชั่วขึ้นมาเลยหรือป่าว..
มีคนไม่กี่ประเภทหรอกครับ ที่แยกแยะระหว่าง เรื่องจรึง กับ การ แสดงไม่ได้..
เห็น ตัวอิจฉา เดินตลาด ก็ไปด่าเค้า..
เห็น นางเอกแสนดี เดินตลาด ก็ไปชื่นชมเค้า..
เห็น ดาราสมทบ แสดงท่าทาง หรือ คำพูดกินใจ... ก็เอามาชื่ม... เอามาอิง เอามาโหน...
ไม่เข้าใจหรือครับว่า.. บทเค้าเขียนมาให้ทำแบบนั้น... อินี่ ก็ เล่น หรือ พูด ตามบท.. เพื่อ
ถ่ายละคร...
ความจริงก็คือ... แม้วกราบจริง.. เรื่องจริง ชีวิตจริง.. ทำครั้งเดียว
ความจริงก็คือ... อ๊อฟแสดงละคร.. ทำไม่สวย ไม่ซึ่ง... ถ่ายใหม่ เทคใหม่ ไม่มีใครรู้.
"คนโง่มักจะชอบว่าคนอื่นว่าโง่"
"ถ้าคนเราคิดเหมือนกันหมด ก็ไม่มีเลือกตั้งซิครับ"
"ผมไม่พูด เรื่อง 112 แล้ว นะครับ กรุณาอย่าถาม (17 พค 2012)"