ผู้มีบารมี สิ่งสำคัญคือ ต้องเป็นคนดี
เพราะการทำความดีมันยาก ต้องอดทน ต่อสู้กับกิเลสตัณหาเรียกร้องแห่งจิต
คนที่สู้กับจิตฝ่ายต่ำอย่างต่อเนื่องตลอดเวลา นี่แหละเขาถึงจะเรียกว่าผู้มีบารมี
พระพุทธองค์ ให้สนใจอยู่แต่ปัจจุบัน
อดีตผ่านไปแล้ว อนาคตยังมาไม่ถึง
ผู้สร้างบารมี ย่อมทำปัจจุบันให้ตั้งอยู่ในคุณธรรมและคุณงามความดี
เขาไม่ยอมทำชั่วแม้แต่เพียงเล็กน้อยก็ตาม
นี่เขาถึงเรียกว่ามีบารมี
อดึตชาติจะเป็นเจ้าพ่อเจ้าแม่เป็นเมียกษัตริย์เป็นกษัตริย์ สูงใหญ่แค่ไหนก็ตาม
ไม่ได้รับประกันว่า ชาตินี้ คุณจะเป็นผู้สร้างบารมีผู้เปี่ยมด้วยคุณธรรม
เพราะจิตใจมันวิ่งขึ้นวิ่งลง วันนึงเป็นกษัตริย์ได้ อนาคตก็เป็นขอทานได้
เป็นได้ทั้งหมด ถ้ามัวแต่ประมาทในชาติกำเนิดตัวเอง
งมงายหลงใหลแต่ว่าอดีตชาติตัวเองเป็นผู้ดิบผู้ดีสูงศักดิ์
วันนี้ก็มัวเมากับการทำชั่ว
บารมีที่ทำมา ก็หดหายได้
มันช่วยคนทำชั่วมากๆไม่ได้หรอก
ดีส่วนดี ชั่วส่วนชั่ว เวลาทำความชั่วมันจะปกปิดพลังความดีไม่ให้มาช่วยคุ้มครองตัวเอง
ยิ่งทำมันยิ่งปิดแน่นขึ้น แน่นขึ้น
แล้ววันนึง ต่อให้ชาติก่อนเป็นอะไรก็ตาม พอกรรมชั่วทำได้ที่ มันต้องรับกรรมชั่วก่อน
กรรมดีเหรอ รออยู่โน่น บนสวรรค์วิมาน
แต่เพราะทำความชั่วหนักหนาสาหัสและใหญ่หลวง มันก็ทำให้จิตมันตกต่ำ ไปเสวยบุญความดีบนสวรรค์ไม่ได้ มองไม่เห็น
นี่แหละ ที่ไร้สีไร้กลิ่นพล่ามมานั้น
เป็นความเท็จทั้งสิ้น
ต่อให้โคตรบรรพบุรุษอุปัฏฐากพระพุทธเจ้าก็ตาม
ถ้ารุ่นนี้ ไม่สนใจจะทำความดี สร้างแต่ความชั่วเรื่อยๆ ไม่มีบารมีไหนสามารถช่วยได้หรอก
จับชายจีวรพระพทธเจ้าเลยนะ
ทำความชั่วเยอะแยะมากมาย แต่ไม่สำนึก เขาบอกว่าจับจีวรพระพุทธเจ้า
จิตที่ชั่วไม่เคยเลื่อมใสหรอก
กรรมชั่วก็เข้ามาทำให้คิดไปในทางเลวร้ายนั่นแหละ
สุดท้ายก็ปล่อยมือจากจีวรพระพุทธเจ้าเองนั่นแหละ
ถ้าจิตไม่สำนึกจริงๆ แล้วอยากกลับตัวกลับใจ
กรรมมันก็ยังทำหน้าที่มันเรื่อยๆนั่นแหละ