10 ความเห็นในกระทู้นี้

[ศรีปาด นะท่านนะ]

๏ กราบกวี ศรีกลอน สนทรภู่ 
ขอกราบครู ครอบกานท์ ด้วยงานเขียน
จำสำเนียง เสียงครู มาชูเพียร
และฝึกเขียน คำกลอน ถึงตอนนี้

๏ กลอนของครู เคร่งครัด เรื่องจัดสร้อย 
สำเนียงถ้อย ทับผูก ท่านถูกศรี
สัมผัสใน ใส่เน้น ต้องเห็นมี 
สามไปสี่ ห้าไปเจ็ด สำเร็จพลัน

๏ รูปอักษร ซ่อนเสียง ท่านเรียงถ้อย 
ท่านต่อห้อย หันหก ไม่ตกผัน
บาทสองสี่ มีอักษร ไว้ซ่อนกรรณ 
สำเนียงนั้น แนบเนื้อ ไม่เชื่อดู

๏ ท่านไม่ส่ง เสียงตรี ที่บาทสอง 
เสียงไม่คล้อง เคียงกัน จักคันหู
จัตวา มาซุก จึงจุ๊กกรู 
ดนตรีครู ขานเพราะ เสนาะคม

๏ ท้ายบาทแรก แทรกโท มาโห่ห้อย 
จบบทร้อย รับสามัญ จึงผันสม
อย่าไปซัด จัตวา ไม่น่าชม 
สูงระงม เงยโหน เดี๋ยวโดนปา

๏ คำสัมผัส จัดนิยม ผสมสร้อย
ท่านมักต้อย แต่งเสียง อัน. ไว้ผันหรา
อวม. อิ. อบ. หลบเสียง ไม่เรียงมา 
เสียงมันว้า วุ่นหยูก ไม่ผูกใย

๏ มักอุทาน ขานโชว์ ว่าโอ้เอ๋ย 
คงคุ้นเคย คำอยู่ เพราะครูไหล
โอ้บาปกรรม น้ำนรก ที่หมกใจ 
ท่านกล่าวไว้ ว่าเอ๋ย ก็เคยลอง

๏ กลอนตลาด ปราชญ์โลก โขยกฟ้า 
ให้รากหญ้า ยิ่งใหญ่ วิไลผอง
ระบือบ้าน ย่านตลาด ระบาดคลอง 
ต้องหันมอง หมั่นถือ หนังสือแล

๏ อันร้อยกรอง มองกาล ที่นานเก่า 
มีแต่เหง้า งามศักดื์ จึงจักแถ
แต่คนจน บ่นเง่า ไม่เล่าแปล 
วิชาแหม หมกทุ่ง สะดุ้งฤา

๏ สมัยโน้น คนหรู เขาตู่เต้า 
ว่ากลอนเง่า โง่โหงก กระโหลกหรือ
อย่ามาเปรียบ เทียบโคลง จรรโลงลือ 
เป็นแค่มือ เมาผี กวีไพร

๏ ท่านเขียนโคลง โจ๋งครึ่ม กระหึ่มเสียง 
กลับว่าเรียง ร้อยเกย จนเลยไหล
สัมผัสใน ใส่เยอะ มันเลอะไป 
เพราะมิใช่ ชนชั้นหรู มิชูชม

๏ เสลาสลอดสลับสล้าง ........... สลัดได
สะอึกสะอะสะอมสะไอ .............. สะอาดสะอ้าน
มะแฝ่มะฟางมะเฟืองมะไฟ ........ มะแฝงมะฝ่อ พ่อเอย
ตะขบตะขาบตะเคียนตะคร้าน ... ตะคร่อตะไคร้ตะเคราตะครอ 

( โคลงกลบทสระล้วน ของสุนทรภู่ , นิราศสุพรรณ )
.

๏ จึงขอโยง โคลงครู ให้ดูเห็น 
สัมผัสเต้น ต่อเคียง ท่านเรียงสม
เขียนลำบาก ยากเหลือ ว่าเนื้อตม 
ว่าไม่คม ความหมาย ถวายใคร

๏ กลอนนิทาน ขานคม ขย่มพื้น 
ทุกวันคืน ใครอ่าน ยังหวานไหล
จินตนา การเลิศ กำเนิดไกล
ทั้งเมืองใหญ่ ยักษ์มนุษย์ สมุทรคราม

๏ ปัจจุบัน วรรณศิลป์ ไม่ชินเสียง 
ไม่ร้อยเรียง รับลูก ไม่ผูกหาม
อันเสียงกลอน ซ่อนผูก จึงถูกงาม
กลับเขียนความ ครอบเฉย เหวยเหวยไป

๏ ร้อยกรองเอย เลยถอย เป็นร้อยแก้ว 
ส่วนใหญ่แล้ว ร่ายตรงตรง เพราะงงไสย์
เหลือแต่ต้น ด้นเฝือ สิ้นเนื้อใบ 
สัมผัสใน นั้นหนา ไม่หาเลย

๏ สัมผัสใน ใครไม่เขียน ว่าเซียนขลาด 
ฉันศรีปาด ปฏิบัติ กำหนัดเหวย
สัมผัสนอก ในเขียน ยังเวียนเฮย 
ขอครูเอย อ้างอวด ตะกวดแปลง ๚ะ

https://www.facebook.com/pages/ศรีปาด/197098973660931?ref=hl
 

Attached Images

• 

Edited by ศรีปาด นะท่านนะ, 21 มิถุนายน พ.ศ. 2556 - 08:43.

[ศรีปาด นะท่านนะ]

หลายคนมองว่าทางสัมผัสแบบมธุรสวาที นี้
ท่านสุนทรภู่นำมาจากกลบทมธุรสวาท ในตำราศิริวิบุลย์กิตต์ ของหลวงศรีปรีชา ( เซ่ง )
ท่านอังคารก็เคยกล่าวไว้แบบนี้เช่นกัน เมื่อครั้งที่มีคนยกกลอนของท่านไปเปรีบบทางสัมผัสกับสุนทรภู่

" กลอนแบบนี้มีมาตั้งแต่สมัยอยุธยาแล้ว สุนทรภู่ไปเอามาจากหลวงปรีชาอีกที คราวนึ้พอท่านเขียนไปมากๆเข้าคนก็เลยจำติดไปว่า ถ้าเขียนแบบนี้ก็ต้องเรียกว่ากลอนแบบสุนทรภู่ "

ปาดก็อ่านเขามาอีกทีนะท่านนะ แต่เข้าใจเจตนาของท่านอังคารว่า ท่านต้องการจะสื่อสารความหมายว่า
ภาษานั้นย่อมแปรเปลี่ยนไปตามยุคสมัย ซึ่งแต่ละยุคก็มีความงดงามตามแต่ละช่วงสมัย
ผู้ทรงแก่เรียนในยุคนั้น ( คนที่วิพากษ์วิจารณ์งานของท่านอังคารในสมัยนั้น )
ไม่ควรไปยึดติดหรือประเมินค่างานตามจารีตหรือรูปแบบในอดีต ควรมองที่พลังของงานเป็นสำคัญ

อย่างไรก็ตาม ปาดในฐานะคนที่รักใคร่ในโคลงกลอนแบบสมัครเล่น
ก็ยังชื่นชอบทางกลอนที่มีสัมผัสแบบนี้ ชอบมากกว่าแบบที่เห็นกันอยู่ในปัจจุบันเสียอีก
จนบางครั้งเกรงว่า ถ้านักเรียนกลอนรุ่นหลังๆหากจดจำกลอนสมัยใหม่ไปมากๆ
แบบที่มักจะไม่ให้ความสำคัญกับสัมผัสในและสัมผัสอักษร มุ่งเน้นแต่เนื้อความ
นิยม ผูกคำ เรียงคำ แบบร้อยแก้ว เพื่อหวังให้ผู้อ่านเกิดความเข้าใจได้ง่าย
ต่อไปภายภาคหน้า ร้อยกรองและร้อยแก้วก็คงจะแยกกันไม่ออกแล้ว.... 

ตรงนี้ปาดต้องขอถามความเห็นจากคุณอาพระฤาษีด้วยนะท่านนะ
( เผื่อคุณอาท่านจะแวะเข้ามาอ่าน )   


 

[พระฤๅษี]

>>> ก็เพิ่งมา เหมือนกัน ไปหาหมออีกแล้ว..( สังขารา อนิจจา ฯ)

เฮ้อออ..เขียนไว้หมดแล้ว   ใน..สิ่งที่หายไป.........

พูดถึงบทกวี..หลวงศรีฯ ใน ..สิริวิบูลย์กิตติ.. น่าจะอยุธยา ตอนกลาง

ถือเป็น..ต้นแบบ..กลบท และมีตัวอย่างกลอน ๔-๕-๖-๗-๘-๙........

คนรุ่นหลังถามว่า อ้าว กลอนไรวะ ?? มีกลอน ๔.กลอน ๕ ..ช่างมันเถอะ

บอกมันไปว่า ( ไม่ถามไม่บอกเว้ยยย ) ..............เรื่องแรก

>>>  สุนทรภู่...กวีในยุค  บ้านเมืองสงบ รัชกาลที่ ๒ -๓-๔   มรณัมปิ ฯ

บทกลอนของท่าน ถือเป็น ต้นแบบของกลอน ๘ ที่มี ( สัมผัสใน) เรียง-

ร้อยกันสวยงาม. และ ลีลาอรรถรส...เป็นแบบ ( ชาวบ้าน ) ธรรมดา ๆ อ่าน

ง่าย ฟังง่าย..( มีเพื่อนเอาบท นางสุวรรณมาลี  หึงหน้าป้อม) มาลงไว้แล้ว

ใน...สิ่งที่หายไป.....  .....เรื่องที่สอง  พอแล้ว...

>>>  บทกวีของคุณปาด (พลาดหลายคำ )ไม่ควร เอา ( เห็น กะ เต้น )มา

เป็นสัมผัสตรง (ถ้าเป็นสัมผัสใน )ใช้ได้ เพราะสัมผัสใน เพียงต้องการเสียง

แต่สัมผัสนอก-เชื่อม-ตรง..ไม่ได้ ( คนละสระกัน  ..เห็น-เป็น-เพ็ญ- ฯลฯ- )

ถือเป็น ( ฑีฆะ = อโฆษะ )ส่วน (เต้น-เว้น-เช่น ฯลฯ )ถือเป็น(ฑีฆะ =โฆษะ)

...ปาดเอา วรรณยุกต์ ออก  ( เตน--เวน--เชน )  เป็นไง??สัมผัสกันได้ไม๊??

อีกหน่อยนะ...ยังมี  ( ชิงสัมผัส..ละลอกทับ...ละลอกฉลอง ) อยู่บ้าง เล็ก-

น้อย..ก็ไม่เป็นไร..อย่าลืมว่า (อรรถกวี)ดีที่เนื้อหา แต่ว่าแย่ที่..ฉันทลักษณ์..

อยากเผยแพร่ ..ฉันทลักษณ์..ที่ถูกต้อง..ของท่าน (หลวงธรรมาภิมณฑ์ )

ชำระ  ล่าสุด  เป็นแบบแผน  ตั้งแต่ รัชกาลที่ ๕-๖ มีกฏหยุมหยิม มากมาย

ดีมีประโยชน์  สำหรับผู้ใฝ่รู้...แต่ไม่ดี สำหรับผู้ ( แกงด้วย.น้ำพริกซองๆ )

...ไม่หร่อย...แหะ ๆ .....เรื่องที่สาม ...พอและ.......

>>> ท่านอังคาร.. ( มีเขียน บท รำลึกให้  เป็น ..ฉบัง ๑๖ ) อยู่ในนี้แหละ

หาดูเอาเอง....เคย คุยกัน... กวีของท่าน  ในแนว..อิสระ  มีเสียงมีสัมผัส

ถูกต้อง..แต่ท่านไม่ยึดติด ( ๘-๓-๘-๘-๓ )  ให้สังเกตุบทกวี ยุค ..ต้นกรุง

จะรับสัมผัสตั้งแต่คำ ( ๑-๒-๓-๔-๕ ) แต่ท่านหลวงฯที่สอนผม จะให้ผมจำ

( สัมผัส ๘-๓-๘-๘-๓ ) ตั้งแต่ยังเด็ก ไม่ถึง๑๐ ขวบ.........

>>>>>>>>>>>  เรื่องสุดท้ายแล้วนะ <<<<<<<<<<<<<<<<<<<< 

[kwan_kao]

^{พระเจ้าตา}

 

^{รบกวนช่วยพิมพ์แต่ละย่อหน้าให้ห่าง ๆ กัน}

^{และ เว้นช่องไฟ กว้าง ๆ ให้หน่อยนะเจ้าค่ะ}

 

^{อ่านแล้วตาลาย เจ้าค่ะ}

[ศรีปาด นะท่านนะ]

ปาดทำตัวอักษรมาตัวใหญ่หน่อยเดาว่าคุณอาจะได้อ่านเห็นได้ชัดๆ

ปาดขอกราบขอบคุณ ข้อแนะนำจากจากคุณอาพระฤาษีนะครับ
ความรู้จากคุณอาจะเป็นเหมือนกุญแจที่ปาดจะได้นำไปไขตู้ความรู้
ใช้เป็นแง่ประเด็นที่จะได้ศึกษาค้นคว้าต่อไป
เพราะถ้าคุณอาไม่บอก ปาดก็ไม่รู้....
ปาดจะพยายามโพสต์กลอนมาที่เวปนี้บ่อยๆ
ทั้งนี้ไม่ได้มีเจตนาจะเผยแพร่งานของตนเลยแต่อย่างใด
เพียงแต่แอบคาดหวังไว้ว่า....
คุณอาอาจจะเผลอกรุณา ส่งกุญแจให้ปาดทีละดอกๆ

ขอเรียนคุณอาจากใจจริงนะครับ....
ปาดคาดหวังวิชาก้นหีบของคุณอาที่ซุกซ่อนเก็บไว้อยู่ในตู้เป็นอย่างยิ่ง 

ด้วยความเคารพครับ   
 

[ศรีปาด นะท่านนะ]

มาต่ออีกหน่อย เห็นคุณอาพระฤาษีกล่าวถึง.....
 

ประชุมลำนำ ประมวลตำรากลอนกานต์ โคลงฉันท์ ของ หลวงธรรมาภิมณฑ์ 

ปาดพยายามเสาะหาจากสำนักพิมพ์ต่างๆที่เคยมีลงประกาศไว้ในอินเตอร์เน็ต
แต่ทุกสำนักฯแจ้งกลับมาว่าหนังสือหมดเกลี้ยงไปนานแล้ว 

แต่สุดท้ายปาดก็ไปเสาะหามาจนได้ เมื่อไม่กี่วันนี้เอง
จากร้านหนังสือเก่า หน้าวัดพระศรีมหาธาตุฯบางเขน
เอามานั่งๆนอนๆอ่านอยู่หลายวัน พบว่ามีประเด็นอยู่มากมายที่อ่านแล้วไม่เข้าใจเลย

อาจเป็นเพราะคำภาษาที่ใช้เขียนเป็นคำที่ใช้อยู่ในสมัยนั้น
เพราะในคำนำผู้จัดพิมพ์เขาก็แจ้งไว้เลยว่า เขาไม่แก้ไขคำ เขาจะลงไปตามต้นฉบับ
ประกอบกับปาดไม่ได้จบมาทางอักษรศาสตร์ ไม่มีความรู้ในภาษาไทยที่ลึกซึ้งดีพอ
ปาดเรียนมาทางศิลปะนะครับ จบมาทางสายวาดรูปออกแบบ

อยากขออนุญาตรบกวนถามคุณอาพระฤาษีในบางประเด็นที่ปาดไม่เข้าใจ
ตามแต่โอกาสและเวลาที่คุณอาจะสะดวกตอบก็ได้ จะตอบสั้นหรือยาวก็ไม่เป็นไร

ปาดใคร่ขอความกรุณาจากคุณอาพระฤาษี ช่วยไขวิทยานี้
เพื่อเป็นทานความรู้แก่นักเรียนกลอนรุ่นหลังบ้างนะครับ

ด้วยความเคารพครับ   

Edited by ศรีปาด นะท่านนะ, 23 มิถุนายน พ.ศ. 2556 - 04:14.

[พระฤๅษี]

>>> ด้วยความยินดี  มีไรให้ช่วยก็คุยกัน ...ถ้ายังไม่ลืมก็ยินดี

แต่ถ้าลืมก็ แย่..เอาเท่าที่ยังไม่ลืมแล้วกันนะ..หนังสือของ

หลวงธรรมาภิมณฑ์...มีพิมพ์ไม่มากนัก  และเป็นบทเรียนใน

( หลักภาษาไทย) ม. ปลาย เมื่อประมาณสัก ๔๐-๕๐ ปีก่อน

มีทั้งหมด ๔ ภาค ( ๑.อักขรวิธี,๒.วจีวิพากย์,๓.วากยสัมพันธ์,-

๔.ฉันทลักษณ์,) คุณปาดได้ หลักภาษาไทยเล่มนี้มา ก็จะได้

ประโยชน์มาก.คิดว่าคงยังพอหาได้.เพราะเป็นแบบเรียน ม.ปลาย

ที่ ชำระโดย หลวงธรรมาภิมณฑ์.. ใน รัชกาลที่ ๖ .. ยุค  ของ

( นายชิต  บูรทัต -- ผู้ประพันธ์  สามัคคีเภทคำฉันท์ ) นั่นแหละ

รายละเอียดการเขียนกลอน  ท่านก็ลงไว้ ค่อนข้างละเอียด..คนที่

( ชอบเขียนกลอน )  รุ่นใหม่ๆนี้  ไม่ได้ศึกษา ฉันทลักษณ์ โดยละเอียด

คือ....เอาแบบอย่างคนดัง.... เลยออกมาเละไง...ก็คิดว่าคุณปาดอีก

แรงหนึ่งที่จะช่วยกันไว้..( ลีลา การเขียนกลอนของคุณ ๕๕๕๕๕ ) 

( รู้จัก....คุณสุวรรณ...ไม๊ ? ๕๕๕๕๕๕๕๕ .. ดูจะยุค  ร.๒ ตอนปลาย)

ลีลากวีของคุณปาด  คล้ายคุณสุวรรณ....๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕..........

[kwan_kao]

หามาให้แล้วเจ้าค่ะ

 

พระเจ้าตา

หมายถึง บทนี้ใช่ไหมเจ้าค่ะ

 

 

 

( สู่สัคค์ คคนานค์ พิมานพรหม )

....๑...เมืองแมน แดนสรวง รังสรร........ทวยเทพ เทวัญ
...เริงรื่น สำราญ สุรางค์
๒...สรวญเส แสนสัคค์ คคนางค์......อัปสร สรรพางค์
...พิลาศ พิไล เพลินแล
๓...อาภรณ์ พริ้วพรรณ พร่างแพร.....ดื่มด่ำ ดวงแด
...พิศเพลิน เกินกานท์ บรรยาย
๔...ช่อชั้น วรรณแวว แพรวพราย.....บรรเจิด เฉิดฉาย
...ฉลุฉลัก ปักเก็จ เพ็ชรมณี
๕...แว่วหวาน ขานขับ มโหรี..........พาทย์เพียง ดนตรี
...เสนาะเทพ คนธรรพ์ บรรเลง
๖...เชิญดาว อังคาร ครื้นเครง........สู่สัคค์ พักเพลง
...พ้นสัง-สารวัตร อัตตา
๗...คืนครอง พิมาน เทวา.............สุขสราญ สฤษดิ์ภา
....ภพพรหม พิสุทธ์ โสตถี...เทอญ

( ฉบัง ๑๖ . ) พระฤๅษี....ประพันธ์ ๒๗.๘.๕๕.. 
 

[พระฤๅษี]

>>> แม่ขวัญ  ขนาดนี้พอไม๊.????

..ไปวัดสายตา ..ประกอบแว่นไป...

.. ปวดหัวก็ ....พาราฯ......ปวดขาก็-

..ยาหม่อง.....ปวดท้องก็ ..ยาธาตุ....ฯลฯ

๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

[kwan_kao]

พระเจ้าตา เจ้าขา

 

ขนาดตัวอักษร ไม่เป็นปัญหา

 

หมายถึง ช่องไฟ กับ เว้นห่างระหว่างย่อหน้าเจ้าค่ะ

 

มันติดกัน  คนสมาธิสั้นอย่างขวัญ

 

อ่านแล้วมันทรมานค่ะ

 

   

[พระฤๅษี]

>>>>>**********๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

 

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

 

.....................  หวัดดี จ้าาาาาาาาาาา..........................ติดกันเกินไปไม๊?????????????