8 ความเห็นในกระทู้นี้

[พระฤๅษี]

>> สุนทรถ้อย ร้อยเรียง สำเนียงเสนาะ

...พจน์ไพเราะ รื่นรับ จับใจเหลือ

...ถึงล่วงกาล นานวัน ดั่งจันทน์เจือ

...ไม่รู้เบื่อ บทกวี ศรีแผ่นดิน

 

>> เป็นตัวอย่าง วางกฏ เป็นบทแบบ

...ที่ยลแยบ ยังแน่น ดั่งแผ่นหิน

...จารึกรส สดใส ในธรณินทร์

...ดั่งเพลงพิณ พากย์พจน์ ทุกบทกลอน...ฯะ

 

 

>>> พระฤๅษี<<<

 

".....๒๖//๖//๕๖...( ก.๘)

[ตะนิ่นตาญี]

>> สุนทรถ้อย ร้อยเรียง สำเนียงเสนาะ

...พจน์ไพเราะ รื่นรับ จับใจเหลือ

...ถึงล่วงกาล นานวัน ดั่งจันทน์เจือ

...ไม่รู้เบื่อ บทกวี ศรีแผ่นดิน

 

>> เป็นตัวอย่าง วางกฏ เป็นบทแบบ

...ที่ยลแยบ ยังแน่น ดั่งแผ่นหิน

...จารึกรส สดใส ในธรณินทร์

...ดั่งเพลงพิณ พากย์พจน์ ทุกบทกลอน...ฯะ

 

 

>>> พระฤๅษี<<<

 

".....๒๖//๖//๕๖...( ก.๘)

 

 

 

บรรทัดแรก...

 

 

สุนทรถ้อย ร้อยเรียง สำเนียงเสนาะ ฯลฯ

 

 

นับแปด หรือ นับเก้า ครับ คุณพี่ฯ ครับ (เสนาะ-สะเนาะ)

 

ตะนิ่นตาญี

 

วันพุธที่ ๒๖ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๖

 

เวลา ๑๙.๔๕ นาฬิกา

[kwan_kao]

ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง

มีคันโพงผูกสายไว้ปลายเสา

โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา

ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย

ทำบุญบวชกรวดน้ำขอสำเร็จ

สรรเพชญโพธิญาณประมาณหมาย

ถึงสุราพารอดไม่วอดวาย

ไม่ใกล้กรายแกล้งเมินก็เกินไป

ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก

สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน

ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป

แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืนฯ

 

- กลอนสุนทรภู่ -

Edited by kwan_kao, 26 มิถุนายน พ.ศ. 2556 - 21:14.

[kwan_kao]

แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์

มันแสนสุดลึกลํ้าเหลือกําหนด

ถึงเถาวัลยพันเกี่ยวที่เลี้ยวลด

ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในนํ้าใจคน

 

-  กลอนสุนทรภู่ -

สุดสาคร

[kwan_kao]

[attachment=21730:399624048992.jpg]

 

CR: ต้องขออภัยเจ้าของด้วยค่ะ

      ไม่ทราบที่มา

      copy มาจากเพื่อนค่ะ

[พระฤๅษี]

>>> ( เสนาะ  )   ( สะ ) ไม่ประวิสรรชนีย์  ..หลักภาษาไทย..

นับ ครึ่งคำเป็น..ลหุ.......

แยกไม่ได้นะ.....( เพราะ ส. เป็นอักษรเสียงสูง) ส่วน..น..นั้น

จะต้อง...พึ่งเสียงจาก.ส.  เสียงจึงจะออกมา ( เหนาะ ) .....

เสียงคำที่ไม่ประวิสรรชนีย์มีมาก.. ส่วนใหญ่ จะต้องพึ่งเสียง

อักษรนำ..เช่น..( สวาท.เสมอ.เสนอ.สนอง.ฯลฯ) แต่ก็มีบางคำ

ที่ ( อักษรนำ..เสียงสูง.  แต่แยกได้ เช่น ) เผด็จ.ผดุง.ฯลฯ นี้-

แม้แยก...ผ... ออกมา   เสียงก็ยังคงเดิม ( ผ..เด็จ...ผ...ดุง  )

( เสด็จ = ส...เด็จ  ) เห็นไม๊ ? มันไม่ใช่ อักษรเสียงสูงก็จริง

แต่มันโดน...( สระตาย ).บังคับ.....เสียงมันเลยอยู่กับที่..........

[พระฤๅษี]

>>> แม่ขวัญฯ  กลอนที่เอา  พลาดหลายอย่าง..

ชิงสัมผัส..เสียงสามัญปลายวรรคแรก..สัมผัสใน-

ไม่ค่อยมี..เสียงโทปลายวรรคสาม..สัมผัสซ้ำ...

เสียงในวรรค  โดดไป.โดดมา. ไม่เรียบรื่น......

สำนวนนี้  ถ้าส่งเข้าประกวด..( ตกรอบแรก)..

[ตะนิ่นตาญี]

>>> ( เสนาะ  )   ( สะ ) ไม่ประวิสรรชนีย์  ..หลักภาษาไทย..

นับ ครึ่งคำเป็น..ลหุ.......

แยกไม่ได้นะ.....( เพราะ ส. เป็นอักษรเสียงสูง) ส่วน..น..นั้น

จะต้อง...พึ่งเสียงจาก.ส.  เสียงจึงจะออกมา ( เหนาะ ) .....

เสียงคำที่ไม่ประวิสรรชนีย์มีมาก.. ส่วนใหญ่ จะต้องพึ่งเสียง

อักษรนำ..เช่น..( สวาท.เสมอ.เสนอ.สนอง.ฯลฯ) แต่ก็มีบางคำ

ที่ ( อักษรนำ..เสียงสูง.  แต่แยกได้ เช่น ) เผด็จ.ผดุง.ฯลฯ นี้-

แม้แยก...ผ... ออกมา   เสียงก็ยังคงเดิม ( ผ..เด็จ...ผ...ดุง  )

( เสด็จ = ส...เด็จ  ) เห็นไม๊ ? มันไม่ใช่ อักษรเสียงสูงก็จริง

แต่มันโดน...( สระตาย ).บังคับ.....เสียงมันเลยอยู่กับที่..........

 

 

ขอบพระคุณ คุณพี่ฯ มากครับ

 

เห็นภาพแล้วครับ...เดิมทีจำได้ว่า เขา อนุโลม นับเจ็ด-นับเก้า

 

ก็เลยหลงทางไป ขอบพระคุณ คุณพี่ฯ มากครับ

 

ตะนิ่นตาญี

 

วันพฤหัสบดีที่ ๒๗ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๖

 

เวลา ๑๗.๐๔ นาฬิกา

[พระฤๅษี]

>>> บ่าย ๓ โมงหมอนัด.ฝังเข็ม ทำกายภาพ เพิ่งกลับมา

เข้ามาเห็นพอดี. ที่อธิบายไว้นั่นมันก็ไม่ค่อยละเอียดหรอกนะ

รีบเอาที่เข้าใจง่ายๆ  ( ส่วน ๗ คำ หรือ ๙ คำ ก็ได้) ไม่ผิดกติกา

คือไม่ผิด..ฉันทลักษณ์ ..แต่กวีจะเรียกว่า ..ไม่สวย..ถือว่าหาคำได้

ไม่มากพอ.( โบราณว่า ไม่แตกในอักขรวิธี ) ประการหนึ่ง กลอน

๗ มี กลอน ๙ มี . ( กลอน ในตำรา.ศิริวิบูลยกิตติ ..ของหลวงศรี ฯ )

มีตั้งแต่ ..กลอน ๔-๕-๖-๗-๘-๙ ...แต่กลอน ๘ ถือว่าลงตัวเป็น---

มาตรฐาน. หลวงธรรมาภิมณฑ์ ..ท่านถึงได้วางกฏแบบแผนไว้....

ความจริงผมก็ได้นำ กลอน ๔,กลอน ๕ , มาแต่งไว้  เพราะกลัวจะ

หายไปจาก วรรณกรรมไทย,( แต่ว่า ยิ่งย่น ย่อมาก ก็ยิ่งยาก ) ใน

การร้อยกรอง.......