ที่ผมพูดทั้งหมด เป็นการสมมุติ
มี ผู้นำหญิง คนหนึ่ง ไปพูด ในที่ประชุม ผู้นำ หลายประเทศ
แล้วเธอบอกว่า ประเทศของเธอ
มีคนที่จ้องทำลายระบอบประชาธิปไตย
ขัดขวางเธอ และ พี่ชายเธอ ที่มาจากระบอบประชาธิปไตย
บอกว่า ประเทศของเธอ ก้าวหน้าต่อไม่ได้ เพราะคนพวกนี้
คนต่างชาติ ก็เข้าใจว่า ที่เธอพูดเป็นเรื่องจริง
ก็ให้การสนับสนุนเธอ และ แอนตี้ คนทีเธอบอกว่าไม่ดี
เธอ มีโอกาส ไปพูด เพราะเธอ เป็นผู้นำ
แต่คนที่ถูกกล่าวหา ไม่มีโอกาส แก้ตัว
เพราะเขาเหล่านั้นไม่มีตำแหน่งอะไร
เธอ เอาปัญหา ที่เธอ และพี่ชาย ถูกขัดขวาง การกระทำใด ๆ ของเธอ
ทั้ง ๆ ที่ คนภายนอก ไม่รู้เลย ว่าเธอ กับ พี่ชาย ทำอะไร ไม่ดีไว้บ้าง
เพราะเธอ เอาแต่พูด แง่ดี ของเธอ และ แง่ร้าย ของคนอื่น
เธอ อาศัย โอกาสใน เวทีนี้ เพื่อ เอาประโยชน์ เข้าตัว
โยนความผิด ให้คนอื่น
เธอไม่ได้ให้ โอกาส คนอื่น ได้พูดบ้าง
ครอบครัวเธอ ชอบ โอกาส ที่ได้พูดข้างเดียว
ให้ร้ายคนอื่น อยู่เสมอ
จนคนในประเทศ ครึ่งหนึ่ง ก็เข้าข้างเธอ ไปหมดแล้ว
เธอ และ พี่ชาย ชอบแสดงละคร ว่า น่าสงสาร
แท้จริง ชีวิต ตระกูลเธอ อยู่อย่างมั่งคั่ง
เคยมีวันไหน ที่ต้อง อดอยาก ปากแห้งบ้าง
เคยมีวันไหน ที่ต่อสู้ เพื่อประชาธิปไตย จนต้องลำบากบ้าง
นอกจาก พาคนอื่น มาลำบาก เพื่อตัวเอง
เธอ ชอบอาศัย ช่วงเวลา และ โอกาสเหมาะ
ใช้ช่องทาง โจมตี คนอื่น อยู่เนือง ๆ
อาศัย ความเป็น สตรีเพศ ที่อ่อนแอ
แทนที่จะ ใช้เวที เพื่อประโยชน์ อันเป็นการสร้างสรรค์ต่อส่วนรวม
ให้คนมองประเทศ ในแง่ดี
ไม่ใช่มองว่า ประเทศเรา ยังถูก เมฆหมอก ปกคลุม