17 ความเห็นในกระทู้นี้

[a.mtvv]

http://www.bloomberg...e-not-rice.html

 

บทความที่กลางอันนึงนะ

 

ส่วนที pantip ไปไกลเลย กุ่ไม่กลับ

 

http://pantip.com/topic/30713360

 

 

[มาหยารัศมี]

ช่วยแปล ของน.ส.พ.บลูมเบิร์ก ด้วยค่ะ

ภาษาอังกฤษ ไม่แข็งแรง

[a.mtvv]

Thailand Needs to Invest in People, Not Rice

ประเทศไทยควรลงทุนในคน ไม่ใช่ข้าว

 

By William Pesek Jul 12, 2013 4:00 AM GMT+0700

 

The search for lessons from lost economic decades has led from Japan to the U.S. to Europe. Now the spotlight turns to Thailand (SET).

ในการค้นหาบทเรียนจากทศวรรษที่เศรษฐกิจต้องสูญเสียไป จากญี่ปุ่นสู่ สหรัฐอมเริกาและยุโรป  ตอนนี้สปอตไลท์หันมาจับที่ไทย

 

"This may strike some as odd, considering Thailand’s 5.3 percent growth, its young and expanding population, and the surprising level of political stability in Bangkok." In her two years leading Thailand’s 68 million people, Yingluck Shinawatra has somehow managed to tamp down the virtual civil war that led to the ouster of her prime minister brother in 2006.

 

 

บางคนอาจรู้สึกแปลกกลับความคิดนี้ หากมองที่ตัวเลขการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของไทยที่ 5.3% รวมถึงประชากรที่กำลังขยายจำนวน และ การเมืองในกรุงเทพที่อยู่ในระดับที่มั่นคงอย่างน่าแปลกใจ ในตลอด2 ปีที่ยิ่งลักษณ์ ชินวัตรนำพาประเทศไทยที่มีประชากร 68ล้านคน เธอได้จัดการลดระดับอุณหภูมิสงครามกลางเมือง (แบบเสมือนจริง) ที่ทำให้พี่ชายนายกของเธอต้องออกจากประเทศในปี 2006

 

Look closer, though, at the thrust of Yingluck’s economic policies. Her government has subsidized rice prices, provided handouts to car buyers and favored megaprojects that will enrich the politically connected more than the masses. All this comes at the expense of long-term competitiveness and prosperity:Thailand should instead be investing in its future, especially education, if it wants to break out of the “middle-income trap” that befalls many developing nations.

 

หากมองอย่างพินิจมากขึ้น ถึงการผลักดันนโยบายเศรษฐกิจ ของยิ่งลักษณ์  ในการรับจำนำข้าว , นโยบายรถคันแรก , และสนับสนุน Mega Project ที่เป็นการช่วยเพิ่มความร่ำรวยให้กับกลุ่มที่ เกี่ยวข้องทางการเมืองมากกว่าการช่วยคนส่วนใหญ่ และ ต้องแลกด้วยความสามารถในการแข่งขัน และความรุ่งเรืองในระยะยาวของประเทศ ประเทศไทยควรที่จะลงทุนในอนาคตประเทศ โดยเฉพาะด้านการศึกษามากกว่า ถ้าประเทศไทยต้องการออกจาก "กับดักรายได้ปานกลาง" ที่เกิดขึ้นมาแล้วกับประเทศกำลังพัฒนาหลายประเทศ

 

Yingluck’s U-turn last week on the government’s policy of hoarding rice at above-market rates is a case in point. She had planned to limit a practice that jeopardizes the country’s fiscal position and warps commodity markets. Moody’s Investors Service says the subsidies damage Thailand’s credit rating. Yet she caved to farmers, even firing her commerce minister to do so.

สัปดาห์ที่แล้วรัฐบาลยิงลักษณ์ กลับลำนโยบายรับจำนำข้าวสูงกว่าราคาตลาด เป็นตัวอย่างในเรื่องนี้ที่เห็นได้ชัด - ทังที่ยิ่งลักษณ์ ได้วางแนวทางที่ลดความเสี่ยงต่อฐานะทางการคลังของประเทศ และ เสี่ยงที่จะการบิดเบือนตลาดข้าว ที่มูดี้กล่าวว่าการรับจำนำข้าวได้ทำร้ายเครดิตความเชื่อถือของประเทศไทย   แต่ยิ่งลักษณ์กลับไม่สามารถที่จะหยุดการใช้จ่ายให้กับชาวนา จนกระทั่งไล่รัฐมนตรีพาณิชย์ออกในที่สุด

 

Thaksinomics Redux  การกลับมาของทักษิโนมิค

 

Granted, the program isn’t bankrupting Thailand. The country’s $346 billion economy can handle the $4.4 billion the government blew on rice purchases last year.

But Yingluck’s recent priorities bear troubling similarities to those her exiled brother, Thaksin Shinawatra, championed from 2001 to 2006.

His vaunted “Thaksinomics” never amounted to more than a Tammany Hall-like doling out of cash in return for rural votes.

 

สมมติว่าโครงการรับจำนำข้าว ไม่ได้ ทำให้ประเทศไทยล้มละลาย  ขนาดเศรษฐกิจ 346 พันล้าน USของประเทศไทย สามารถรองรับเงินที่จ่ายออกไปในการซื้อข้าว 4.4 พันล้าน US ได้ แต่การตัดสินใจเลือกของยิ่งลักษณ์ (กลับลำเรื่องจำนำข้าว)ได้สร้างปัญหาให้กับเธอ เหมือนกับที่เคยเป็นปัญหาแก่พี่ชายของเธอ พ.ต.ท. ทักษิณชินวัตร ทีชนะการเลือกตั้งในปี 2001-2006 ระบบ "Thaksinomics" ที่ถูกอวดอ้างของเขา ไม่มีอะไรมากไปกว่า การกระทำ แบบ Tammany hall ( กลุ่มการเมืองใน newyork ที่ทำทุกอย่างให้ได้เสียงข้างมาก)  ที่จ่ายเงินออกไป เพื่อให้ได้เสียง โหวตในชนบท

 

In January, Yingluck unveiled a plan to lift Thai living standards. She proposed spending about $72 billion over 10 years on transportation,

energy and telecommunications projects. Yingluck’s government is pushing an $8.6 billion port-and-industrial-zone project in neighboring Myanmar.

Last week in Turkey, she called for a “New Silk Road” rail project to link Europe and Asia.

 

ในเดือนมกราคม ยิ่งลักษณ์ได้เสนอโครงการที่จะยกระดับมาตราฐานความเป็นอยู่ โดยจะใช้เงิน 72 พันล้าน usd ใน 10 ปี ในระบบการขนส่ง ,โครงการด้านพลังงาน และโครงการด้านการสื่อสาร  รัฐบาลยิ่งลักษณ์ยังกำลัง ผลักดัน โครงการท่าเรือและเขตอุตสาหกรรมขนาด 8.6 พันล้าน USD ในประเทศพม่า. และในสัปดาห์ที่แล้วที่ตุรกี เธอยังกล่าวเรียกร้องถึงโครงการเส้นทางสายไหมใหม่ โครงการรถไฟเชื่อมยุโรป และ เอเซีย

 

“We have some very big ideas, concrete ones, to make growth more inclusive,” Transport Minister Chadchart Sittipunt told me last month in Bangkok.

."เรามีแนวความคิดที่ยิ่งใหญ่ , และ เป็นจริง เพื่อการเจริญเติบโตในภาพรวม มากขึ้น"  นายชัชชาติ  สิทธิพันธ์ รัฐมนตรีคมนาคมกล่าวกับผม ที่กรุงเทพเมื่อเดือนที่ผ่านมา

 

Forgotten in this ambitious building boom, though, is any investment in social infrastructure. It’s even more important to invest billions of dollars in education and in training to improve the quality of the labor force and raise productivity so that Thailand can keep up in the world’s most dynamic region. The country lags not just at the tertiary level , but also at the primary and secondary phases of the education process. Like several other countries in the region, Thailand’s focus on rote learning gives short shrift to creative and critical thinking and English proficiency.

 

สิ่งที่ถูกลืมไปในภาวะของการ boom อย่างทะเยอทะยานของการก่อสร้างสิ่งต่างๆ คือ การลงทุนในโครงสร้างทางสังคม และ สิ่งที่สำคัญไปยิ่งกว่าคือการลงทุนหลายๆพันล้านในการศึกษา , การฝึกทักษะ เพื่อที่จะปรับปรุงคุณภาพแรงงาน และยกระดับความสามารถในการผลิตของประเทศ เพื่อที่ไทยจะสามารถรักษาระดัของเอง ในกลุ่มประเทศที่กำลังเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วมากที่สุดในโลก

 

เหมือนอีกหลายประเทศในภูมิภาคนี้ ประเทศไทยเน้นการเรียนรู้ท่องจำ และไม่ให้ความใส่ใจใน ความคิดสร้างสรรค์ , การตระหนักรู้ถึงปัญหา  และ การใช้ภาษาอังกฤษอย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งการศึกษาในระดับประถม มัธยม และ ในการศึกษาขั้นสูงขึ้นไป

 

“There is little sign that inadequate investment in human capital and the need for reform of the education system is recognized by the current government,” says economist Peter Warr at the Australian National University in Canberra. He’s done extensive research on Thailand’s economic growing pains.

 

"มันมีสัญญานเล็กน้อยที่แสดงให้เห็นว่า  รัฐบาลปัจจุบันตระหนักว่า ระบบการศึกษาจำเป็นต้องมีการปฎิรูป และการลงทุนในด้านประชากร มันไม่เพียงพอ"

นาย peter warr นักเศรษฐศาสตร์ ที่ทำการค้นคว้าการเติบโตอันเจ็บปวด ด้านเศรษฐกิจ ของไทย แห่ง มหาวิทยาลัย australian National ในเมืองแคนเบอรร่ากล่าว

 

Thailand matters because it’s a role model in the region. As Myanmar exits decades of isolation and tries to build a healthy economy, it’s looking to Thailand for direction and financing. The same goes for Cambodia, Laos and Vietnam. How Thailand evolves will reverberate around the neighborhood.

 

ประเทศไทยมีความสำคัญในฐานะการเป็นแบบอย่างแก่ประเทศอื่นในภูมิภาค . ประเทศพม่ากำลังตื่นจากการโดดเดี่ยวนานหลายทศวรรษ และพยายามที่จะสร้างเศรษฐกิจที่สมบูรณ์

พม่ามองมายังประเทศไทยในเรื่องทิศทางของการพัฒนา และแหล่งเงินทุน เช่นเดียวกับ เขมร ลาว และเวียตนาม . แนวทางการวิวัฒนาการประเทศไทยย่อมส่งแรงสั่นสะเทือนไปยังประเทศเพื่อนบ้าน

 

Going Nowhere - ไม่ไปไหน

 

At the moment, Thailand is walking in place even if its headline growth rates outpace Japan, the U.S. and Europe. To Bank of Thailand economist Piti Disyatat,

per-capita gross domestic product tells the story: It has been hovering around 15 percent to 20 percent of U.S. levels for more than 10 years.

 

ในขณะนี้ แม้อัตราการเจริญเติบโตของไทยจะสูงกว่า ญี่ปุ่น , อเมริกา และยุโรป แต่ประเทศไทยยังคงเดินอยู่กับที่.โดยดูจากผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศต่อหัวของไทย

( อ้างอิง จากนาย ปิติ ดิษยทัต นักเศรษฐศาสตร์ของธนาคารแห่งประเทศไทย ) วนเวียนอยู่ที่ระดับร้อยละ 15 ถึงร้อยละ 20 ของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศต่อหัวสหรัฐมานานกว่า 10 ปี

 

This is a precarious moment for Thailand to be stuck at a per capita GDP of about $5,000. Global growth is tepid, China is slowing, and Indonesia, Philippines and Vietnam are winning jobs that Thailand (THGDPYOY) once took for granted. As Thai wages rise, so do production costs. It must move faster up the value chain to build more technologically advanced products in the electronics and automobiles sectors -- preferably bearing Thai names, not just Japanese ones.

 

นี่คือช่วงเวลาที่ล่อแหลมของไทย ที่ GDP/ หัว จะติดอยู่ที่ 5000 USD ขณะที่อัตรการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่จืดชืด , ประเทษจีนเริ่มช้าลง ขณะที่ อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ เวียตนาม ได้งานที่ครั้งนึงประเทศไทย (หรืออัตราการเจริญเติบโต ของไทย YOY) ไม่สนใจ .

 

ค่าแรงของไทยที่เพิ่มขึ้น ทำให้ต้นทุนการผลิตเพิ่มขึ้น ทำให้ประเทศไทยต้องรีบขยับตัวไปผลิตสินค้าที่ใช้เทคโนโลยีที่สูงขึ้นและมีมูลค่าเพิ่มมากขึ้น ในภาคอุตสาหกรรมอิเลคโทรนิค , อุตสาหกรรมรถยนต์ และจะดียิ่งขึ้นหาก มียี่ห้อของไทยเอง ไม่ใช้เพียงผลิตให้ยี่ห้อญี่ปุ่น

 

Building a more entrepreneurial workforce requires big investments and political will, both of which are in short supply. Corruption, among other things, skews incentives.

Massive road, bridge and power-grid projects are dripping with opportunities for politicians and business people to line their pockets. “There are few if any kickbacks available from investment in education,” Warr says. “Physical infrastructure is  another matter.” Thaksin’s policy of cash handouts to rural areas was the economic equivalent of a sugar high. It did nothing to strengthen government institutions, build a credible legal system or invest in human capital.

 

การสร้างเสริมให้มีเจ้าของกิจการมากขึ้น จำเป็นต้องมีการลงทุนมากและ ต้องการ ความตั้งใจในทางการเมือง อันเป็นสิ่งที่หาได้ยากท่ามกลางการคอรัปชั่นและค่าหัวคิว

โครงการทางหลวง สะพาน และ โครงการโครงสร้างพลังงาน จะเต็มไปด้วยโอกาศให้กับกระเป๋าเงินนักการเมืองและนักธุรกิจที่เกี่ยวข้อง .  นาย Warr กล่าวว่า" การลงทุนทางการศึกษา ถ้ามีเงินโต๊ะ ก็จะมีไม่มาก และคนละเรื่องเลยกับ (เงินใต้โต๊ะ) ของโครงการลงทุนโครงสร้างพื้นฐานที่จับต้องได้" นโยบายของทักษิณในการแจกเงินให้คนชนบท ในทางเศรษฐกิจเหมือน ความรู้สึกคึกคักแรกๆ จากการกินของหวาน , มันไม่ทำให้รํฐบาลแข็งแกร่งขึ้น ไม่สร้างระบบกฎหมายที่น่าเชื่อถือ และไม่เป็นการลงทุนในคุณภาพคน

 

 The five prime ministers who led Thailand between Thaksin’s ouster and his sister’s victory in July 2011 spent all their time avoiding another coup.

Now that Thailand is stable, it’s time to invest in the future. Pouring more money into people rather than rice farms and construction companies would be a good start.

 

 

 นายกอีก 5 คนที่นำพาประเทศไทย ระหว่างยุคทักษิณ และยิ่งลักษณ์ ก็ใช้เวลาทั้งหมดไปกับการหลีกเลี่ยงไม่เผชิญหน้ากับการปฎิวัติ ตอนนี้ประเทศไทยกำลังมีเสถียรภาพ ควรจะเป็นเวลาที่จะลงทุนเพื่ออนาคต . การเทงบประมาณในการพัฒนาคน มากกว่า ให้แก่ชาวนา หรือ บริษัทรับเหมาก่อสร้าง น่าจะเป็นการเริ่มต้นที่ดี

 

(William Pesek is a Bloomberg View columnist.)

 

เพิ่งรู้ว่าแปลทั้ง article นี่เหนื่อยแฮะ ขอบคุณหลายท่านที่แปลมาให้อ่านก่อนหน้านี้

 

แก้ไขเะพิ่มเติมในวันที่ไม่ง่วงนอนครับ

Edited by a.mtvv, 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 - 12:10.

[วันศุกร์]

ขอบคุณคะ แปลได้ดีมากคะ ขอเพิ่มเติมนิดคะ

 

 

Thaksin’s policy of cash handouts to rural areas was the economic equivalent of a sugar high.

 

คำว่า a sugar high. นี้ เป็นการเปรียบเทียบคะ เหมือนกินน้ำตาลทำให้เรามีพลังงานมากขึ้นได้แป๊บนึงแล้วพอแรงผลักนั้นหมดลงเราก็ crash(เหนื่อยกว่าเดิม) ใช้ไทยคำสั้นๆว่าไงไม่รู้คะ

[IFai]

     ขอบคุณจขกท.มากมาย

***************

     โชคร้ายของไทย

      นายกก็แทงคิว ทรีไทม์,   รมต.ตปท. ก็ดันมีพ่อแม่เป็นคนไทย ..ไม่มีโอกาสได้เห็นบทความต่างๆของฝรั่ง   เวบบ์สรท.ก็ไม่เข้าเพราะทนไม่ได้กับการขมขื่น ชื่นชมของสมาชิกในการกระทำของเธอ

      และหูหนวก ตาบอด ...เพราะมองไม่เห็น และไม่ได้ยิน นักวิชาการที่เขาวิเคราะห์ วิจารณ์ นโยบายของเธอ

 

      ที่สำคัญคือ แหล และด้านที่สุด เมื่อเทียบกับผู้นำทุกชาติในโลก

      15ล้านเสียงได้ผู้นำที่ฟักเป็นตัว49วัน ...ประเทศไทย จงจาเริ้นนนนนนน

Edited by IFai, 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 - 05:46.

[เรื่อยๆเอื่อยๆ]

ขอบคุณคะ แปลได้ดีมากคะ ขอเพิ่มเติมนิดคะ
 
 
Thaksin’s policy of cash handouts to rural areas was the economic equivalent of a sugar high.
 
คำว่า a sugar high. นี้ เป็นการเปรียบเทียบคะ เหมือนกินน้ำตาลทำให้เรามีพลังงานมากขึ้นได้แป๊บนึงแล้วพอแรงผลักนั้นหมดลงเราก็ crash(เหนื่อยกว่าเดิม) ใช้ไทยคำสั้นๆว่าไงไม่รู้คะ

ให้น้ำเกลือ พอได้มั้ยครับ

[phoebus]

นี่แหระคือ มุมมองของฝาหรั่งจิง ๆ ที่มองเมืองไทยแระ

 

 

เอิ๊ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ 

 

 

ไม่ใช่แค่มองว่าเมืองไทยมีกาหรี่เยอะที่สุดในโลก

 

 

รับรู้ไว้ด้วยนะ ลิ่วล้อคนขายชาติิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิ

 

 

 

       

[plunk]

สรุป เค้าเป็นอำมาตย์ ทั้งหมด ยกเว้น 15 ล้านตัว ในเมืองไทยเนี่ยแหละ

[อิไซกูนิ]

ไปแวะชมราดดำนา ควายหายหัวไปไหนหมด

[วันศุกร์]

ขอบคุณคะ แปลได้ดีมากคะ ขอเพิ่มเติมนิดคะ
 
 
Thaksin’s policy of cash handouts to rural areas was the economic equivalent of a sugar high.
 
คำว่า a sugar high. นี้ เป็นการเปรียบเทียบคะ เหมือนกินน้ำตาลทำให้เรามีพลังงานมากขึ้นได้แป๊บนึงแล้วพอแรงผลักนั้นหมดลงเราก็ crash(เหนื่อยกว่าเดิม) ใช้ไทยคำสั้นๆว่าไงไม่รู้คะ

ให้น้ำเกลือ พอได้มั้ยครับ

ให้น้ำเกลือ น่าจะคนละอย่างนะคะ เพราะการให้น้ำเกลือคือการทำให้อาการดีขึ้นและคงที่ แต่ sugar rush น่าจะเหมือนเวลากินกระทิงแดงน่ะคะ พลังพุ่งขึ้น พอหมดฤทธิ์ก็หมดแรง
ในบทความนี้เค้าบอกว่าการที่รัฐให้เงินประชาชนก็อาจทำให้เศรฐกิจดีขึ้นได้แค่ช่วงนิดเดียวแล้วพอหมดก็ crash คือ ไม่ยั่งยืนน่ะคะ

[a.mtvv]

คือที่ราดดำนา น่ะ พยายามแก้ตัวแทนรัฐบาลว่า อเมริกาก็อุดหนุนสินค้าเกษตรของตัวเอง Bla Bla มาว่าเราไม่ดีได้ยังไง

ในบทความบอกว่า น่าจะเอาเงินมาพัฒนาคนบ้างอ่ะนะ ไม่ได้บอกว่าให้เลิกอุดหนุนสิ้นเชิง

เพียงแต่ประเทศเรามันมีเงินเท่าเนี้ย ก็ควรจะอุดหนุน บ้าง สร้างรถไฟ บ้าง แล้วมาลงทุนพัฒนาคนบ้าง

แต่นี่แม่ เล่นเอาไปซื้อข้าวอย่างเดียวเลย ขาดทุนปาเข้าไป 10% ของงบปีอย่างนี้

 

 

การเปรียบเทียบกับประเทศพัฒนาแล้วก็เหมือนกัน มีงบปี 3.77 ล้านล้าน uSD ใช้ Subsidy 0.37 ล้านล้าน = 10% ไม่ใช่ขาดทุน 10% นะครับ

และที่สำคัญเค้ามีเงินเจียดมา Subsidy ได้ เพราะคน และสาธารณูปโภคอื่นนั้น พัฒนาไปโลกพระจันทร์ แล้ว

ญี่ปุ่นและสหรัฐ ไม่ได้ช่วยเกษตรกรเพราะจนแล้วครับ เท่าที่ฟังผู้รู้ เพราะเค้าไม่ต้องการให้คนเลิกทำเกษตร เพราะเป็นนโยบายที่ต้องการให้ผลิตอาหารให้ได้เอง

และไม่ต้องการพึ่งพาอาหารพื้นฐานจากต่างชาติ (self defense policy) ในกรณีที่เกิดภาวะขาดแคลน

 

Kanto -ของญี่ปุ่นมีที่ราบแค่ 40% และเป็นเมือง โรงงาน จนเหลือที่การเกษตรเพียงน้อยนิด

แต่ต้องปลูกข้าวให้เพียงพอต่อคนในประเทศ และเหลือจนส่งออกได้ เพราะรัฐบาลไม่อณุญาติให้นำเข้าข้าว ยกเว้นมาเพื่อการแปรรูป หรือเป็นข้าวแปรรูปมาแล้ว

แม้เข้า WTO แล้ว ก็ต้องนำเข้า 5% ของที่ผลิตในประเทศ และที่สำคัญนำเข้าโดยรัฐบาล เพื่อเอาไว้แจกให้ประเทศที่ยากจน หรือช่วยเหลือเวลาเกิดวิกฤติ

 

รัฐบาลไม่แทรกแซงราคาข้าว แต่จะใช้ระบบการประกันผลผลิต และจ่ายเพิ่มหากราคาตกต่ำ แบบรัฐบาลอภิสิทธิ์ ( Rice farmer stabilized program)

และก็มีคนญี่ปุ่นที่บ่นว่ากินข้าวแพงเพราะไม่เปิดตลาดเสรีข้าว (ไอ้พวกที่บอกว่ายอมกินข้าวแพงเพื่อชาวนา ฟังไว้นะ อย่างเนี้ยถึงจะเพื่อชาวนาโดยแท้จริง ไม่ใช่เพื่อชาวนาเขมร)

 

เกษตรกร ญี่ปุ่น สหรัฐ ยุโรป กลายเป็นสันหลังของชาติอย่างมีศักดิ์ศรี ไม่ได้รับการ Subsidy เพราะยากจน แต่เพราะเป็นอาชีพที่มีผลต่อความมั่นคงของชาติ

หากรัฐบาลอภิสิทธิ์ทำสำเร็จ เหมือนทุกประเทศ ชาวนาก็จไม่มาเป็นควายแดง เหมือนพวกที่ Bla bla ราดดำนา พวกทักษิณต่างหากที่ต้องการกดให้ชาวนา ต้องเป็นขี้ข้ามันตลอดไป

[a.mtvv]

Link เพื่ออ่านครับ

 

ผมว่านโยบายญี่ปุ่นสุดยอดมากในเรื่องนี้

 

http://www.moc.go.th.../2181/japan.htm

[พอล คุง]

ไปอ่านในพันทิป มาละครับ

 

ควายแดงดิ้นกันใหญ่

 

โคตรขำเลย

 

ห้าาาาาาาาาาาาาาาา

Edited by พอล คุง, 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 - 13:43.

[มาหยารัศมี]

คือที่ราดดำนา น่ะ พยายามแก้ตัวแทนรัฐบาลว่า อเมริกาก็อุดหนุนสินค้าเกษตรของตัวเอง Bla Bla มาว่าเราไม่ดีได้ยังไง

ในบทความบอกว่า น่าจะเอาเงินมาพัฒนาคนบ้างอ่ะนะ ไม่ได้บอกว่าให้เลิกอุดหนุนสิ้นเชิง

เพียงแต่ประเทศเรามันมีเงินเท่าเนี้ย ก็ควรจะอุดหนุน บ้าง สร้างรถไฟ บ้าง แล้วมาลงทุนพัฒนาคนบ้าง

แต่นี่แม่ เล่นเอาไปซื้อข้าวอย่างเดียวเลย ขาดทุนปาเข้าไป 10% ของงบปีอย่างนี้

 

 

การเปรียบเทียบกับประเทศพัฒนาแล้วก็เหมือนกัน มีงบปี 3.77 ล้านล้าน uSD ใช้ Subsidy 0.37 ล้านล้าน = 10% ไม่ใช่ขาดทุน 10% นะครับ

และที่สำคัญเค้ามีเงินเจียดมา Subsidy ได้ เพราะคน และสาธารณูปโภคอื่นนั้น พัฒนาไปโลกพระจันทร์ แล้ว

ญี่ปุ่นและสหรัฐ ไม่ได้ช่วยเกษตรกรเพราะจนแล้วครับ เท่าที่ฟังผู้รู้ เพราะเค้าไม่ต้องการให้คนเลิกทำเกษตร เพราะเป็นนโยบายที่ต้องการให้ผลิตอาหารให้ได้เอง

และไม่ต้องการพึ่งพาอาหารพื้นฐานจากต่างชาติ (self defense policy) ในกรณีที่เกิดภาวะขาดแคลน

 

Kanto -ของญี่ปุ่นมีที่ราบแค่ 40% และเป็นเมือง โรงงาน จนเหลือที่การเกษตรเพียงน้อยนิด

แต่ต้องปลูกข้าวให้เพียงพอต่อคนในประเทศ และเหลือจนส่งออกได้ เพราะรัฐบาลไม่อณุญาติให้นำเข้าข้าว ยกเว้นมาเพื่อการแปรรูป หรือเป็นข้าวแปรรูปมาแล้ว

แม้เข้า WTO แล้ว ก็ต้องนำเข้า 5% ของที่ผลิตในประเทศ และที่สำคัญนำเข้าโดยรัฐบาล เพื่อเอาไว้แจกให้ประเทศที่ยากจน หรือช่วยเหลือเวลาเกิดวิกฤติ

 

รัฐบาลไม่แทรกแซงราคาข้าว แต่จะใช้ระบบการประกันผลผลิต และจ่ายเพิ่มหากราคาตกต่ำ แบบรัฐบาลอภิสิทธิ์ ( Rice farmer stabilized program)

และก็มีคนญี่ปุ่นที่บ่นว่ากินข้าวแพงเพราะไม่เปิดตลาดเสรีข้าว (ไอ้พวกที่บอกว่ายอมกินข้าวแพงเพื่อชาวนา ฟังไว้นะ อย่างเนี้ยถึงจะเพื่อชาวนาโดยแท้จริง ไม่ใช่เพื่อชาวนาเขมร)

 

เกษตรกร ญี่ปุ่น สหรัฐ ยุโรป กลายเป็นสันหลังของชาติอย่างมีศักดิ์ศรี ไม่ได้รับการ Subsidy เพราะยากจน แต่เพราะเป็นอาชีพที่มีผลต่อความมั่นคงของชาติ

หากรัฐบาลอภิสิทธิ์ทำสำเร็จ เหมือนทุกประเทศ ชาวนาก็จไม่มาเป็นควายแดง เหมือนพวกที่ Bla bla ราดดำนา พวกทักษิณต่างหากที่ต้องการกดให้ชาวนา ต้องเป็นขี้ข้ามันตลอดไป

ก็ถูกของเขานะคะ  นี่ว่าถึงความเป็นจริง

ในบทความกล่าววถึงยิ่งลักษณ์ เหมือนเธอบริหารประเทศเอง

แต่ฝรั่งจะเข้าใจ "ทักษิณคิด ยิ่งลักษณ์ทำ"ขนาดใหน

ทักษิณไม่สนใจว่า ประเทศชาติจะล่มจมขนาดใหน

ยกตัวอย่างจำนำข้าว มีปัญหามากมาย แต่ไม่เลิก

[nastyfunky]

แร๊งส์ ชัดเจน จัง เสียดาย เสื้อแดงอ่านไม่ออก คงนึก (มีคนไปแปลให้) ว่า

 

 

Thailand Needs to Invest in People, Not Rice - ก็ถูกแล้วหนิครับ ท่านนังยก ลงทุนที่คน เห็นไหม จ่ายไม่อั้น แจกไม่อัน ประกันราคาไม่หย่อน  (แต่ข้าวไม่ได้อะไรเลย ช่างแม่ม)

 

Thaksin’s policy of cash handouts to rural areas was the economic equivalent of a sugar high -พระเจ้ามูลแจกอะไรก็หวานปากเรา ....!!!

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

 

 

เกษตรกร ญี่ปุ่น สหรัฐ ยุโรป กลายเป็นสันหลังของชาติอย่างมีศักดิ์ศรี ไม่ได้รับการ Subsidy เพราะยากจน แต่เพราะเป็นอาชีพที่มีผลต่อความมั่นคงของชาติ

 

 

ชอบมากๆ

มาเพิ่มให้ครับ ว่าชาวนาดีๆเขาก็ไม่เห็นด้วยกับการพึ่งพาอย่างไร้ศักดิ์ศรีเช่นกัน

[a.mtvv]

 

 

 

เกษตรกร ญี่ปุ่น สหรัฐ ยุโรป กลายเป็นสันหลังของชาติอย่างมีศักดิ์ศรี ไม่ได้รับการ Subsidy เพราะยากจน แต่เพราะเป็นอาชีพที่มีผลต่อความมั่นคงของชาติ

 

 

ชอบมากๆ

มาเพิ่มให้ครับ ว่าชาวนาดีๆเขาก็ไม่เห็นด้วยกับการพึ่งพาอย่างไร้ศักดิ์ศรีเช่นกัน

 

 

 "ทำนาเคมีมา 20 กว่าไร่ ครั้งแรกปี 2525 ได้ข้าว 13 เกวียน จำได้แม่นเลย ขายได้เกวียนละ 2,000 บาท ขาดทุนยับ พอดูหนทาง เลยไปสมัครเป็นผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน คิดว่าจะได้เบิกเงินค่าเรียนลูก เพราะมองอนาคตแล้วว่าไม่มีปัญญาส่งลูกแน่ แต่ปี 2531 เพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลอาละวาดหนัก แถวบ้านเราโดนกันหมด ก็พอดีอาจารย์เดชา ศิริภัทร ทำเรื่องนาอินทรีย์และใช้สมุนไพร มาขอทำแปลงทดลองปลูกสมุนไพร พ่อก็แบ่งนาให้ 5 ไร่ ด้วยความเกรงใจ อาจารย์ก็เริ่มทดลองใช้สะเดาสู้กับเพลี้ย เครื่องไม้เครื่องมือเยอะ ผมก็ไปช่วยอาจารย์ฉีด ก็ฉีดไปยังงั้น เราไม่ได้ศรัทธาอะไร แต่ปรากฎว่าแปลงนาที่สารเคมีเสียหายหมด ส่วนแปลงนาที่ฉีดสะเดากลับไม่เป็นอะไร

 

  ทุกครั้งที่ขายข้าวได้ เขาจะนึกถึงบุคคลที่นำเอาวิธีเกษตรอินทรีย์มาให้เขาได้รู้จัก และปรับใช้ในที่นาของเขา จนมีเงินเหลือเก็บ ... "ถ้าผมไม่ได้เจออาจารย์เดชาก็คงไม่ได้เกิดหรอก คงไม่ได้ส่งลูกเรียนปริญญาโทไป 2 คน อีกคนก็ว่าจะเรียนปีหน้า ลูกมาทีเอาเงินค่าเทอมทีละ 40,000 – 50,000 บาท ก็ยังเฉย ๆ เรามีให้"

 

คนค้นฅน ชาวนาเงินล้าน ชัยพร พรหมพันธ์

 

ผมว่าอาจารย์ เดชา นี่หละที่ควรได้รับการยกย่องว่า ช่วยชาวนาอย่างแท้จริิง

[nunoi]

เห็นความเห็นคนเสื้อแดงในพันทิป แล้วก็ฮาดี เหมือนแฟนคลับดารา ที่ทำผิดเลย  แล้วก็ได้แต่บอกว่า ไม่รู้ ไม่ผิด ไม่รู้ ไม่ผิด 

 

ฮาดี แถกันมัน