การชุมนุมหน้ากากขาววันนี้เป็นวันที่เละที่สุดตั้งแต่ผมเคยไปร่วมชุมนุมมา(ไปสาย1ครั้ง แบบไม่เจอใคร)
ผมไปถึงหลังเวลาเริ่มกิจกรรม คือเค้านัดบ่ายสอง ผมไปถึงสองโมงครึ่งกว่า
เดินไปถึงลานหน้าห้าง ภาพแรกที่เห็นคือ กำลังยืนทะเลาะกันอยู่ เป็นกลุ่มใหญ่ มีคนมุงเยอะมาก นักข่าวรุมถ่ายเยอะด้วย
ตอนแรกผมก็ไม่รู้ว่าใครทะเลาะกันหรอกครับ เลยไปยืนฟังข้างๆ
ก็ประมาณว่า กลุ่มผู้ประสานเพจวี มีมติจะไม่เคลื่อนขบวนไปหน้าหอศิลป์ เพราะมีข่าวว่าจะมีการป่วน(ทำร้าย) เพื่อสร้างสถานการณ์ เค้าไม่อยากเอามวลชนไปเสียง
แต่อีกกลุ่มนึง (เข้าใจว่าเป็นกลุ่มสนามหลวง ไม่ทราบว่ากลุ่มไหน เพราะสนามหลวงก็มีหลายกลุ่ม)
อีกกลุ่มที่ว่า ไม่พอใจที่ผู้ประสานเพจวีจะไม่เคลื่อนย้ายคน เค้าบอกว่ามวลชนอยากเดิน อยากแสดงออก จะให้มาเพื่อแค่ยืนหน้าเซ็นทรัลเนี่ยหรอ จะได้อะไร
และมีการท้าทายให้ผู้พูดโทรโข่งของเพจถอดหน้ากากออก ประมาณว่าคุณเป็นใคร เป็นวีจริงหรือพวกแฝงตัวมาป่วน (เริ่มระแวงกันเอง ไม่เชื่อมั่นกันเองว่าใครเป็นใคร)
สุดท้ายทางกลุ่มที่อยากเดินก็ไม่ฟัง และตะโกนว่า เดินเลยๆ มวลชนก็เริ่มทยอยเดินออกไป
ผมก็ยืนอยู่ไม่รู้จะทำไง เห็นคนเดินไปเยอะแล้ว เลยบอกกะพี่ผู้ประสานเพจว่า มวลชนเริ่มเดินแล้ว ให้ประกาศให้คนที่เหลือเดินด้วยดีมั้ย (ไม่งั้นเดี๋ยวเดินบ้างไม่เดินบ้าง ไม่เป็นเอกภาพ)
พี่เค้าก็ประกาศตั้งขบวน แล้วที่เหลือก็เดินไปด้วยกัน แต่ว่ามีคนกว่า20-30% ที่ไม่ไปด้วย เพราะเบื่อที่ทะเลาะกันอีกแล้ว ตรงจุดนี้สำคัญมาก คนหายไปบาน
เค้าเดินไปกันหมด ผมยังไม่ไป เพราะเครียดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อยากหาคนคุย
เลยไปได้คุยปัญหากับกลุ่มผู้ประสานงานเพจ ไปตั้งหลายครั้งเพิ่งจะได้คุยวันนี้ ดีใจมากเพราะที่ผ่านมาเวลาอยากจะฝากประเด็นอะไรก็ไม่รู้จะไปฝากกะใคร
คุยสักพักผมก็เดินตามไปหน้าหอศิลป์ ไปถึงก็ยืนดูบนสกายวอล์คพักหนึ่ง กำลังมองว่าคนมาเยอะมั้ย มีรถขยายเสียงมั้ย
ไม่ทันไร เกิดการณ์ปะทะกันระหว่างผู้ชุมนุมกะตำรวจ ด้านที่อยู่ตรงข้างกะสยามดิสคอฟเวอรี่
ผมเลยรีบวิ่งลงไป กะจะไปห้าม เพราะส่วนตัวไม่อยากให้ใช้ความรุนแรง กลุ่มวีจะสูญเสียความชอบธรรมได้ง่ายๆ
ลงไปถึงจุดเกิดเหตุปุ๊บ โดนสเปรย์พริกไทยปั๊บ ดีไม่เข้าตา เข้าจมูกกะปาก ไออยู่พักนึงแต่ไม่เป็นไรมาก
แต่มีบางคนโดนเต็มหน้าเต็มตา เห็นไปยืนอาเจียรอยุ่ ก็เลยหาน้ำให้เค้าล้างหน้า ไม่รู้จะช่วยไงมากกว่านี้
เหตุเพราะมวลชนต้องการเอารถขยายเสียงขึ้นมาจอดที่ลานหน้าหอศิลป์ แต่ตำรวจไม่เปิดทางให้ ดันกันไปดันกันมา เลยบานปลายมีบวกกันประมาณนึง
มีคนปาขวดน้ำไปโดนช่างภาพฝรั่งทียืนข้างๆผม แต่เค้าก็ไม่แสดงออกว่าไม่พอใจอะไร คนนึ้ผมเห็นมาถ่ายภาพประจำ
สักพักเหตุการณ์ก็สงบ ตำรวจถอยไปยืนอยู่เกาะกลางถนนแทน
เหตุการณ์ปะทะกันนี้ แสดงให้เห็นถึงการควบคุมมวลชนไม่ได้ เพราะไร้แกนนำ ทำให้เรื่องเล็กๆกลายเป็นบานปลาย
จากนั้นมวลชนก็เริ่มนิ่ง หลังจากที่ยังตะโกนด่าทอตำรวจอยู่พักใหญ่
เค้ารอคนนำ ว่าจะมีโปรแกรมอะไรต่อไปอย่างไร
มีรถขยายเสียง 2 คัน ทั้งสองคันเป็นของสนามหลวง ไม่มีคนกลุ่มวีซักคัน ผมสอบถามได้ความว่า รถขยายเสียงของกลุ่มวีถูกตำรวจกักไว้ ไม่ให้นำเข้ามา
รถสองคันนี้ คันหนึ่ง จอดฝั่งซ้ายของลาน อีกคันจอดฝั่งขวา และที่สำคัญ พูดพร้อมกัน ต่างคนต่างพูด
มวลชนก็งง ว่านี่มันกลุ่มเดียวกันรึเปล่า พูดเสียงตีกันไปมา ฟังไม่รู้เรื่อง
ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องที่พูด ไม่มีการเข้าประเด็นที่ควรจะเป็น คือการพูดถึงการทุจริตคอรัปชั่นของรัฐบาล กลับมีแต่การด่าทออะไรก็ไม่รู้ พูดวนไปวนมา
ผมเห็นแล้วเครียดมาก รูปแบบไม่มี ความชัดเจนไม่มี เลยไปคุยกะพี่ผู้ประสานงานเพจวี เค้าก็บอกว่าให้ผมไปพูดหน่อย พี่เค้าพาผมเดินไปหากลุ่มเจ้าของรถ คือกลุ่มสนามหลวง บอกขอน้องคนนี้พูดหน่อย
ผมก็ปฏิเสธ เพราะพูดไม่เก่ง ไม่รู้จะพูดอะไร แต่ใจคิดอยากให้มีใครซักคนนำโปรแกรมที่เป็นเรื่องเป็นราว
ยืนฟังอีกซักพัก ยังเหมือนเดิน และผมก็มองไปรอบๆ เห็นมวลชนนั่งและยืนกันด้วยสีหน้าผิดหวังเป็นอย่างมาก
ผมเลยไปขอเค้าพูด
ผมไม่ได้ไปพูดนโยบายอะไรเลย แต่ผมไปพูดในสิ่งที่กลุ่มวีต้องทำก่อน คือ การหาคนนำ
สิ่งที่พูด มาจากการตกผลึกเล็กน้อยของผมที่ได้รับความคิดเห็นจากเพื่อนเสรีไทยในกระทู้ก่อน
ผมพูดไปว่า "ผมเข้าใจว่ากลุ่มวีไม่มีแกนนำ แต่เราต้องมีคนนำ ไม่อย่างนั้นการชุมนุมมันจะเละ ไปคนละทางสองทาง คนนั้นจะเคลื่อน คนนี้จะไม่เคลื่อน ไม่มีใครยอมฟังใคร
ดังนั้นผมขอมติจากพี่น้องเพื่อที่จะฝากไปถึงแอดมินเพจวีฟอไทยแลนด์ ว่าเราต้องการคนนำที่ชัดเจนหรือไม่ (คนตบมือ ส่งเสียงเห็นด้วย)
หน้าเพจสำคัญที่สุด เพราะคนอ่านและมาตามเพจ แอดมินต้องระบุชัดไปเลยว่าใครเป็นคนประสาน นัดกี่โมง และจะเคลื่อนขบวนหรือไม่ อย่างไร และจะต้องมีหมายกำหนดการละเอียดว่ามีอะไรบ้าง เช่นมีการปราศัยเรื่องอะไรในวันนั้นๆ
อยากให้ทุกท่านใจเย็น ลดการหยาบคาย เวลาจะแสดงออกทั้งการถือป้าย หรือการตะโกนระหว่างการเดิน ให้พูดและเขียนเข้าเป้าในประเด็นการทุจริตของรัฐบาล รัฐบาลไม่ดีอย่างไร ไม่ใช่ตะโกนด่าโดยไม่มีกรอบ มันไม่ได้อะไร
หากแค่ภายในกลุ่มยังขาดความเป็นเอกภาพ ทะเลาะกันเอง ก็อย่าหวังไปเอาชนะรัฐบาลได้ เป็นได้แค่เพียงที่หัวเราะเยาะของคนเสื้อแดงเท่านั้น "
ระหว่างที่พูด ผมบอกกับพี่น้องว่า ไม่รู้ว่าจะเห็นด้วยกับผมรึเปล่า แต่ผมคิดอย่างนี้ (กลัวจะไม่พอใจผมกัน เพราะหลายท่านอารมณ์กำลังได้ที่ พอไปบอกให้ลดการด่าพร่ำเพรื่อ และแสดงออกให้ตรงประเด็น เดี๋ยวผมอาจจะโดนด่าแทน)
ปรากฎว่า พูดจบ พี่น้องเห็นด้วยกันมาก ตบมือกันใหญ่ เดินตามมาคุยกันเป็นสิบ
ที่เล่านี้ไม่ได้จะบอกว่าผมดีหรือเก่งอะไรนะครับ แค่อยากจะสะท้อนให้เห็นว่า
1. ผู้ชุมนุมต้องการให้การชุมนุมมีกรอบ ไม่ใช่เดินไปด่าไป ผ่านหน้าสตช.ตะโกนขี้ข้าๆ ทุกครั้งเลย ไม่ได้อะไรเลย
2. ผู้ชุมนุมต้องการคนนำ เค้าอยากเสนออะไรก็ไม่รู้จะไปคุยกับใคร เค้าอึดอัดกันมาก และฝากเรื่องกับผมไว้หลายเรื่อง ซึ่งผมก็ได้นัดกับพี่ของเพจวีแล้ว จะนำประเด็น
ที่พี่น้องฝากมา ไปให้เค้าพิจารณาดูว่าจะดำเนินรูปแบบของการชุมนุมอย่างไรต่อไป
3. คนจับกลุ่มคุยและบ่นกันเยอะมาก มีกลุ่มนึงตัดพ้อว่าอุตส่าห์เดินทางมาจากนครศรีฯ แต่ดันมาเจอกับเหตุการณ์ทะเลาะกันเอง เค้าผิดหวังอย่างแรง
จบเรื่องเครียดๆไว้เท่านี้ก่อน ทีนี้มีเรื่องดีๆอยากแชร์ครับ
การที่พี่น้องผู้ชุมนุมเข้ามาระบายกับผม ทำให้ผมได้รู้จักกับหลายๆท่าน (แต่ผมก็บอกกับทุกคนก่อนแล้วตอนที่พูดไมค์ว่าผมแค่มาร่วมชุมนุม และอยากแสดงความคิดเห็น)
เชื่อมั้ยครับว่า เกือบจะ 100 เปอร์เซ็นต์ที่มาคุย อายุรุ่นราวคราว ลุง ป้า ปู่ ย่า ผมเลยทีเดียว
มีคุณลุงสองท่านมาด้วยกัน เป็นข้าราชการบำนาญอายุ 77 ปีแล้ว คุณลุงบอกว่ามาทุกครั้ง แกบอกว่ามาด้วยใจ ร่วมเดินจากเซ็นทรัลมาหน้าหอศิลป์ทุกครั้ง สวนลุมก็ไป ไม่เคยขาด
ผมอายุ 33 เดินยังเหนื่อยและเมื่อย เคยคิดว่าเราก็โอเคที่มาร่วมเดินกะเค้า แต่พอเจอกับคุณลุงแล้ว แกใจกว่าผมเยอะ อายุมากกว่าผมเกินเท่าตัว
แกบอกผมอย่าท้อ แกมาเป็นกำลังใจให้คนรุ่นใหม่ต่อสู้ ผมรู้สึกประทับใจมาก มีกำลังใจมากขึ้นทันที (หลังจากที่ไม่อยากจะมาแล้ว)
คุยกันนานพอสมควร ประมาณครึ่งชั่วโมง แลกเบอร์กัน คุณลุงฝากผมเรื่องหนึ่ง แกบอกให้ผมไปประสานเพจให้ได้ คือเรื่องเครื่องขยายเสียงต้องมีแค่จุดเดียว ถ้าสองจุดอย่างนี้ไม่มีเอกภาพ คนมาร่วมก็งง เหมือนมาคนละกลุ่ม
ผมรับปากแกไว้ ไม่รู้จะทำได้แค่ไหน เพราะผมก็ตัวคนเดียว ไม่ใช่คนนำด้วย แต่ได้ฝากเรื่องนี้กับพี่ผู้ประสานของเพจวีไปแล้ว
แต่ก็ไม่ได้จบง่ายๆ เพราะพี่เพจวี ต้องไปเจรจากับกลุ่มสนามหลวง นั่นเป็นจุดสำคัญ ซึ่งถ้าหากคุยกันไม่ได้ การชุมนุมก็จะเละๆๆต่อไปเรื่อยๆ เหมือนแย่งกันนำมวลชน คนเบื่อๆๆ
ยังมีคุณพี่ผู้หญิงอีกหลายท่านที่ยืนคุยกัน บางท่าน 70 60 50 กลุ่มนี้ก็บอกว่ามาทุกอาทิตย์ไม่เคยขาด และยังอาสาจะหาเงินบริจาคในกลุ่มเพื่อนๆ เพื่อมาเป็นทุนซื้อเครื่องเสียงดีๆให้กลุ่มวีอีกด้วย เพราะที่เคยใช้อยู่เสียงแตก ฟังไม่รู้เรื่อง
ผมประทับใจในความมีน้ำใจของหลายๆท่านจริงๆ
สักพัก คนเริ่มทยอยกลับ เพราะไม่มีโปรแกรมอะไรเลย เปิดเพลงบ้างไรบ้าง สลับกับด่า เต้น ถ่ายรูป
ผู้ประสานของเพจวีก็กลับหมดแล้ว เหลือแต่แกนนำกลุ่มหนุมาน กลายเป็นว่าพี่น้องมวลชนมาตามนัดเพจวี แต่ผู้นำการชุมนุมกลับไม่ใช่
คนประมาณ100กว่าคนที่ยังไม่กลับก็นั่งหน้าเหี่ยวแห้งกันหมด อย่างที่บอกเค้าผิดหวังกับการชุมนุมที่ไม่มีรูปแบบ นั่งรอร้องเพลงชาติเพื่อปิดการชุมนุมเท่านั้น (วันนี้ร้อง 6 โมง หลายท่านยังรอ มากันแต่บ่าย1 ใจมากๆ)
ผมไม่รู้ทำไงเลยเอาโทรโข่งไปเดินประกาศกับเค้าว่า " อย่าท้อนะครับ ถ้าเราท้อเราก็แพ้ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าโปรแกรมจะดีขึ้น ชัดเจนขึ้น จะมีการปราศัยเรื่องการทุจริตของรัฐบาลด้วย "
ผมพูดไปโดยไม่รู้ว่ามันจะเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า เพราะที่ผ่านมามันก็เป็นแบบนี้มาตลอด
สุดท้ายนี้ คำถามที่ผมได้รับมากที่สุดจากผู้ชุมนุมข้อหนึ่งก็คือ เป้าหมายของกลุ่มวีคืออะไร?
อันนี้ผมตอบไม่ได้ และไม่ได้ตอบครับ (แต่ในใจก็คิดว่าเป้าหมายของกลุ่มวีคือล้างระบบทักษิณ แต่ผมเชื่อว่าผู้ถามเค้าไม่ได้ต้องการถามประเด็นนี้ เค้าอยากถามว่าการชุมนุมไปเรื่อยๆแบบนี้จะล้างระบอบทักษิณได้อย่างไรมากกว่า)
ส่วนตัวผมรู้เพียงว่าสู้ไปก่อน แล้วค่อยว่ากัน
จบแค่นี้ก่อนครับ.
