ตะนิ่นตาญี ชอบดู พระจันทร์ เสียเหลือเกิน ชอบดูมา แต่ไหน-แต่ไรแล้ว
ชอบเสียจนสงสัยอยู่ว่า ตัวเองนั้นเป็นโรคจิตชนิดไหน จะดู-จะวิเคราะห์
ตามแบบของ ขรัวเฒ่า Sigmund Freud ประเดี๋ยว ก็ จะกลายเป็นการตีความ
ใน เรื่องเพศ-เรื่องกามารมณ์ ไปเสียเปล่า ให้ต้องอับอายขายขี้หน้า คนวัยใกล้แย้มฝาโรงไปเสียสิ้น
เมื่อพูดถึง พระจันทร์ สวย ก็อดเสียไม่ได้ที่จะคิดถึง พระนนท์คำฉันท์ ที่เขียนไว้ว่า
หาแถงแง่ฟ้า..หาง่าย
เบื่อหน่ายบงนัก...พักตร์ผิน
หาเดือนเพื่อนเถิน...เดินดิน
คือนิลนัยนา...หาดาย
เดือนเดินแดนดิน...สิ้นหา
เดือนเดินเพื่อนฟ้า..หาง่าย
เดือนเดินแดนดิน...นิลพราย
เดือนฉายเวหาส...ปราศนิล ฯลฯ
ผิดถูกประการใดไม่รู้เหมือนกัน เพราะ เขียน จาก รอยหยัก ใน สมอง ซึ่งดูจะเริ่มตื้นเขินเสียแล้ว
แต่ที่เล่าให้ฟังเพราะมีความรู้สึกเหมือนกับว่า พระจันทร์ เมื่อก่อนนี้สวยกว่า พระจันทร์ เดี๋ยวนี้
ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า...
ตะนิ่นตาญี เคย นั่งมอง พระจันทร์ ที่ Central Park ดวงกลม-โต-ใหญ่ เหมือน อยู่ ใกล้-ใกล้
จนอาจ เอื้อม มือ ไป คว้า มา ไว้ ใน อ้อมกอด ได้ สวยเสียจน ลืม ไป เลย ว่า โลก นี้ ยัง หมุน อยู่
เคยเฝ้าดู พระจันทร์ สองดวง มาแตะกันที่กลาง มหาสมุทร Pacific เหมือนกับ สวรรค์ นั้น
ถ้ามีจริง ก็คงอยู่ตรงหน้า ตะนิ่นตาญี ตรงนั้นแหละ...
แต่ไม่ว่าจะเป็น พระจันทร์ ที่ไหน ตะนิ่นตาญี ไม่เคยเห็นสวยเกินไปกว่า พระจันทร์เสี้ยว ที่ ดอยเต่า
จากเสี้ยว ที่ ค่อย-ค่อย ขยับตาม เข็ม วินาที-นาที-ชั่วโมง ในห้วง ของ ความสงัด แห่ง เวลา
เหมือน กระโจมไฟ ขนาดใหญ่ รูปสามเหลี่ยม ที่ โผล่พ้น จาก หน้าผา ทีละนิด-ทีละนิด
นิรันดร์กาล ถูกหยุดอยู่ตรงนั้น ก่อให้ เกิด ความอิ่มเอม อัน ไม่อาจ แบ่งปัน ให้ กับ ใคร-ใคร ได้
เป็น ความสุข ที่ เกิดขึ้นเฉพาะตัว เป็น ความกระจ่างแจ้ง ด้วย ความหลุดพ้น จาก สรรพสิ่ง ทั้งปวง
แต่ นิรันดร์กาล นั้น ถูก จำกัด อยู่ใน เสี้ยวเวลา เมื่อผ่านพ้นมาแล้ว ก็เป็น นิรันดร์กาล ใน ความทรงจำ
เมื่อคืนนี้ แรม ๑๕ ค่ำ เดือน ๘ ไม่มี พระจันทร์ ครับ แต่ วันนี้ ขึ้น ๑ ค่ำ เดือน ๙ พระจันทร์ จะปรากฏขึ้น
เป็นเสี้ยวบางบาง ที่ ขอบฟ้า และ จะค่อยค่อย เปลี่ยนแปลงรูปสัณฐาน จน เป็น พระจันทร์ เต็มดวง ในที่สุด
เมื่อถึง วันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๔...
ความหวังที่จะได้นั่งมอง พระจันทร์ เริ่ม ใน วันพรุ่งนี้ และ เป็น พระจันทร์ แห่ง ความหวัง ครับ
หวังว่า ประเทศไทย จะคงไว้ ใน ความเป็น นิติรัฐ จะรักษาไว้ ใน หลักนิติธรรม ได้เฉกเช่น นานาอารยประเทศ
แต่ ความหวัง นี้จะเป็นจริงได้ก็ต่อเมื่อ เราต่อต้าน-เราขัดขืน อำนาจ อันไม่ชอบธรรม
ในความพยายาม ของ รัฐบาล ที่จะทำให้ หลักนิติธรรม เสื่อมสูญไป...
ตะนิ่นตาญี ไม่ยอมครับ ไม่ยอมรับ กับ ความไม่ชอบ ของ รัฐบาลชุด นี้ ที่จะออก กฎหมายนิรโทษกรรม
ดังนั้น วันนี้ ตะนิ่นตาญี จะออกไปครับ ถอด หัวโขน วางไว้ แล้ว ออกไป สู้ แม้จะรู้ว่า สู้ ไม่ได้ ก็ตาม
แต่เพื่อ สิ่งที่สูงส่ง กว่า ชีวิต ของ คน ธรรมดา-ธรรมดา เช่น ตะนิ่นตาญี แล้ว
จะเป็นอะไร-จะเกิดอะไร ก็ ช่าง หัวเผือก-หัวมัน แล้ว ครับ เพื่อนเพื่อน ครับ
ตะนิ่นตาญี
วันอังคารที่ ๗ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๖
เวลา ๖.๒๐ นาฬิกา
