๏ เช้าก็บ่น บ่นบ่น ให้ทนเสียง
มาเปรี๊ยง เปรี้ยงเปรี้ยง เคาะดังเจาะฝา
ตะโกนเรียก เวียกวู๊ จนหูชา
เธอช่างกล้า ปลุกเรา เขย่าเตียง
๏ ทุกทุกเช้า เข้าครัว ระรัวลั่น
เสียงตะบัน สร้อยสับ เขยับเขียง
ทำสำเร็จ เสร็จสรรพ เธอจับเรียง
อาหารเลี้ยง เราเพียบ ช่างเนี๊ยบทรง
๏ เสื้อเราเขรอะ เลอะนัก เธอซัก***น
เป็นมือเซียน ซักผ้า ที่น่าหลง
รีดที่ยับ จับจีบ จนกลีบตรง
ไม้แขวนลง เรียงหลั่น ขยันเธอ
๏ เธอบรรจง ส่งตัง แล้วสั่งว่า
จงรู้ค่า ของใด อย่าใช้เผลอ
เงินนั้นหา มายาก ลำบากเจอ
คิดเสมอ บาทสลึง ต้องพึงควร
๏ จงตั้งใจ ใฝ่เรียน อย่าเพี้ยนเล่น
แกต้องเป็น ปราชญ์ศรี อย่าตีผวน
อย่ามาเป็น ศรีปาด ฉลาดกวน
อย่ามายวล หยอกเล่น มาเต้นคำ
๏ อนิจัง ดังว่า ไม่น่ารู้
ให้เป็นครู เคร่งเรียน ดันเขียนขำ
ครีเอทีฟ กลีบโก้ ดันโง่ทำ
ไหงมารำ ล้อเล่น มาเต้นกลอน
๏ แกมาเป็น ศรีปาด ไม่วาดหวัง
พุธโธ่ถัง ทำไม หรือใครสอน
ฉันแก่แล้ว อยากเที่ยว จะเปรี๊ยวจร
จงเขียนกลอน ตอนแม่ซิ่ง กระทิงลุย ฯ
เขียนให้แม่แล้ว นะแม่นะ
http://www.facebook....931?ref=tn_tnmn
Attached Images
Edited by ศรีปาด นะท่านนะ, 12 สิงหาคม พ.ศ. 2556 - 16:07.
