กุตัดยาง มานานอยู่ ก่อนสูเอิด
นับกุเกิด ลูกกุสาน หลานกุเห็น
พ่อกุสร้าง แม่กุสู้ ให้กุเป็น
สูก็เห็น ว่ากุทำ ตามทางกุ
เปลือกยางหนา หน้าไม่บาง กุยังได้
น้ำยางไหล เลือดยังฉีด กุยังสู้
ยังพอเจียด ปันให้สู ได้พึ่งกุ
ได้เชิดคอ อวดรู้ ยางกุดี
กุได้กิน สูได้โกย โดยการค้า
มีกำไร อีกได้หน้า ทางภาษี
หน้าที่สู ช่วยกุให้ ยางขายดี
หน้าที่กุ เหนื่อยทั้งปี กุก็ทน
กุไม่ล้า กุทำได้ ด้วยอาชีพ
สูจงรีบ สร้างมูลค่า อย่าสับสน
กุได้อยู่ สูอยู่ได้ ทั้งสองคน
ก็เป็นมา หลายชั่วคน ตามทางยาง
แต่วันนี้ ยางกุตาย ขายไม่ออก
กุร้องไห้ กุร้องบอก ช่วยสะสาง
ใหนว่าเก่ง ใหนว่าช่วย ราคายาง
แต่สุดท้าย ไม่เห็นทาง ให้วางใจ
กุมาเรียก กุมาร้อง เพราะสูเหลว
กลายเป็นกุ คือคนเลว ทำฉิบหาย
ตบตีกุ จนเจ็บปวด แทบวางวาย
หรือสูหมาย จะไล่กุ ให้สู่ดง
กุเป็นโจร กุเป็นได้ ไม่ใช่ยาก
แต่พวกสู จะลำบาก หากเหลิงหลง
จำเอาไว้ คนนคร ก่อนมั่นคง
นี่คือดง คนโจร บนขวานทอง