บทกวีโดย อรุณรุ่ง สัตย์สวี ได้รับรางวัลพานแว่นฟ้า พศ2556
ใครบางคนเปรียบว่าข้าคือเบี้ย ต่ำเตี้ยสุดบนกระดานการเมืองถ่อย
เป็นไพร่พาลด่านหน้าค่าเพียงน้อย จักกี่ร้อยกี่พันไม่ทันกล
เบี้ยยอมพลีชีพเพื่อผู้เหนือกว่า สัจธรรมธรรมดาอย่าสับสน
เป็นลูกไล่ปลุกปั่นเป็นกันชน หนีไม่พ้นถูกหลอกออกไปตาย
เรื่องมันเศร้าพิกลคนที่รัก นอกกระดานนั้นเหนื่อยนักนะสหาย
การเมือง โลก ปรัชญาสาธยาย ชีวิตเป็นเบี้ยหงายสบายดี
เอาตัวออกนอกกระดานได้อย่างไร ? เปิดตำราเล่มไหนกันครับท่านพี่ ?
ศพคนตายกองสูงขึ้นทุกที ศพเบี้ยที่ไร้ค่าสายตาคุณ
บนกระดานการต่อสู้สู่สิ่งใหม่ เส้นทางเดินยาวไกลแรงใจหนุน
แนวรบร่วมแนวรับปรับสมดุล เบี้ยยุคใหม่ไล่ขุนกลางกระดาน
ยังเหลือแต่ผู้รู้อยู่ภายนอก ภายในยังติดคอกหลอกลูกหลาน
หลอกกระทั่งความคิดจิตวิญญาณ ว่าตนอยู่นอกกระดานการเมืองทราม
ทุกสิ่งล้วนสัมพันธ์กันทั้งหมด นั่นคือกฎธรรมชาติมิอาจห้าม
ขยับปีกผีเสื้อเชื้อไฟลาม ใครยิ้มหยามบนภูดูเดือนดาว
คลับคล้ายนิ่งความจริงคุณขยับ ดั่งแนวรบเหลื่อมทับดำกลับขาว
ผีในอกดื้อรั้นปั้นเรื่องราว พาคุณก้าวไม่พ้นตัวตนเอง
ไม่ศรัทธาประชาธิปไตยมีใครว่า แต่ทำตีฝีปากกล้าวาจาเก่ง
เดินตามกติกาประสานักเลง ใช่แพ้แล้วพาลเบ่งโคลงเคลงเรือ
แค่เสียโคนเสียม้าแข้งขาสั่น คว่ำกระดานอีกแล้วท่านมุขมันเฝือ
เบี้ยกระจัดกระจายตายเป็นเบือ เลือกตั้งจนคนเบื่อกันทั้งบาง
คุณก็หมากตัวหนึ่งในกระดาน จำใส่หัวกบาลเอาไว้บ้าง
เห็นม้าเม็ดโคนเรือเมื่อฝุ่นจาง เบี้ยไล่ขุนเปิดทางให้ได้คิด
วาทกรรมอำซ่อนนอนตาหลับ เบี้ยที่ไม่ขยับคือผลผลิต
ฟูมฟักไข่เผด็จการทั้งชีวิต สำคัญผิดคิดว่าออกนอกกระดาน
คุณก็เปรียบเบี้ยหมากอีกฟากฝ่าย ม้าเรือโคนโค่นได้ไม่คัดค้าน
เออตีแผ่ออกมาใครสามานย์ เว้นขุนเหนือกระดานไว้ทำไม?
เชื่อชีวิตเทียมเท่าเราจึงสู้ ตั้งกระดานเดินสู่วันฟ้าใหม่
บนครรลองประชาธิปไตย ล้มแล้วลุกเดินใหม่ไม่คว่ำกระดาน
บนครรลองประชาธิปไตย ต้องมิยอมให้ใคร คว่ำกระดาน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
