วันที่ 9 ธันวาคม 2556
วันนี้ตื่นตามปกติคือตีสามครึ่ง จัดการเตรียมอาหาร ซักผ้า ทำงานบ้านจนเสร็จ แล้วไปส่งเด็กน้อยไปโรงเรียน
แต่ที่พิเศษ หลังจากส่งเด็กน้อยเสร็จแล้ว แทนที่จะกลับบ้าน หรือไปจ่ายตลาดต่อ
เรากลับนั่งรถเมล์ไปวงเวียนใหญ่กับพ่อ
พ่ออายุ เจ็ดสิบเศษแล้ว ไม่เคยไปม็อบที่ไหน แต่วันนี้ พ่อบอกว่า จะต้องไปเดินให้ "เหล่ายัีวะ"
ภาษาจีนคำนี้แปลว่า "อุ่นหนาฝาคั่ง"
เรา้เตรียมการณ์ เพื่อเดินครั้งนี้ด้วยรองเท้าหนังนิ่มเดินสบาย
เตรียมอุปกรณ์ม้อบไว้ด้วย
โชคดีที่น้องสาวหยุดงานเพราะ ที่ทำงานให้หยุด
เลยให้อยู่เป็นเพื่อนแม่ซึ่งพักฟื้นจากผ่าตัดใหญ่มา
นั่งรถเมล์สาย 105 ไป คนขับรถเมล์โทรถามทางจากอู่รถ ได้ความว่า ถนนลาดหญ้าปิดไปแล้ว เต็มไปด้วยมวลชนที่ตั้งแถวเตรียมเดินขบวน รถเมล์สายที่ขึ้นนี้ ต้องออกไปใช้เส้นทางวกกลับทางอื่น
พ่อกับเราลงรถเมล์ที่สถานีรถไฟฟ้าวงเวียนใหญ่ รอดักขบวนม็อบจากอนุสาวรีย์พระเจ้าตากสิน
9.15 ขบวนเดินเลี้ยวมาจากถนนตากสิน ก่อนเวลานัด 9.39 น
ขบวนยาวมากๆๆๆๆๆๆ ธงทิวปลิวไสว รถมอร์เตอร์ไซค์ รถกระบะ เต็มไปหมด
ในขบวนมีรถกระบะอัญเชิญพระพุทธรูปด้วย
คนเดินมีหลากหลายรูปแบบ ทั้งเด็กนักเรียนอาชีวะ เด็กมัธยม หนุ่มสาวมหาลัย คนวัยทำงาน คนสูงอายุขนาดต้องใช้ไม้เท้า
ป้ายต่างๆ ด่าโคตรทักษิณ ขอเป็นกบฏกับกำนัน ขนมากันเพียบ
พ่อกับเราตั้งใจจะไปอยู่ท้ายขบวน เพราะพ่อบอกว่า คงเดินไม่ไหว เวลาแยกตัวออกไป จะได้สะดวก
เรารออยู่นาน ยังไม่เห็นท้ายแถวซักที เลยตัดสินใจเข้าขบวน
เดินไปซักหน่อย รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ เลยไปขอแมนชั่นแถวนั้นเข้า ยามที่นั่นใจดีให้เข้าด้วย มีคนต่อคิวเราอีกหลายคน ยามกับแม่บ้านก็ไม่ว่าอะไร
แดดร้อน แต่โชคดีที่มีทางรถไฟฟ้าบังบางส่วน เราจึงเดินหลบแดดได้สบายๆ
ระหว่างอยู่บนสะพาน ราวสิบโมง น้องสาวโทรมาบอกว่าอีโง่ยุบสภาแล้ว พ่อกับเราคุยกันว่า ถึงจะยุบ แต่เราก็จะเดิน เพื่อประกาศศักดา และกดดันให้มันลาออกจากนายกรักษาการ
พอข้ามสะพานสาทร พ่อก็ขอแยกตัวไป บอกว่าคนเยอมากๆๆๆๆแล้ว พ่อไม่ห่วง และคงเดินต่อไม่ไหว ขอแยกที่ตีนสะพานฝั่งพระนคร เพื่อกลับบ้าน เราจึงเดินต่อคนเดียว
เลี้ยวซ้ายออกเจริญกรุง ผ่าน รพ เลิดสิน เจ้าหน้าที่ รพ ออกมาให้กำลังใจกันคับคั่ง
เป่านกหวีด ตีมือตบกันเสียงดัง
เราเลี้ยวซ้ายเข้าเจริญกรุง ผ่าน รร อัสสัมชัญ บางรัก ทางซ้าย
เด็กๆ เกาะรั้ว เป่านกหวีด ตบมือ โบกไม้โบกมือให้กับม็อบ
ตลอดทางสี่พระยา มีพนักงาน คนพักอาสัยแถบนั้น ออกมาโบกมือ โบกธงชาติ เป่านกหวีดต้อนรับ
อาแปะ บางคนนั่งรถเข็น ก็ยังออกมาต้อนรับ
ประทับใจมาก
เดินไปสักหน่อย มีคุณตำรวจจราจรไว้หนวด หน้าเข้ม ยิ้มแย้มแจ่มใสกั้นถนน
ชาวม็อบไปถ่ายรูปด้วยก็ยิ้มหวาน เป็นตำรวจที่น่ารักจริงๆ
มีบริษัทหนึ่งเก๋กู้ดมาก ประกาศเชิญชวนให้ชาวม็อบ ไปเข้าห้องน้ำได้
อีกบริษัท (หรือร้าน???) ก็ทำข้าวกล่องมาตั้งไว้ข้างหน้าร้าน แจกม็อบฟรีๆ
หน้า ไปรษณีย์กลางซึ่งปิดประตูรั้วไว้หมด มีตำรวจผูกผ้าพันคอสีม่วงน้ำเงินพร้อมโล่ยืนประจำการเต็มรั้ว
เลยโดนชาวม็อบโห่ใส่
พนักงาน CAT ต้องออกมายืนต้อนรับม็อบฝั่งตรงข้าม
เราเดินผ่าน รร สตรีมหาพฤฒาราม ทางขวา เด็กๆก็ออกมาเกาะรั้วต้อนรับด้วยดี
จากนั้นขบวนที่เราเดินเลียบคลองผดุงกรุงเกษมต้องหยุดนานพอสมควร
เพราะต้องรอให้ขบวนสีลมตัดไปออกเยาวราช
รอนานนนนนนนน เหลือเกิน
รถของแกนนำจึงขอตัดขบวนสีลม พาขบวนฝั่งธนออกไปทางขวา เพื่อผ่านหัวลำโพง โดยเลียบคลองผดุงกรุงเกษม
หน้าหัวลำโพงมีจ่าเฉยอยู่ ชาวม็อบขี้เล่นบางคน เอาริบบิ้นธงชาติไปผูกข้อมือที่กำลังตะเบ๊ะของจ่าเฉย แล้วแอ๊คท่าถ่ายรูปด้วย
เราไปเข้าห้องน้ำที่ปั๊ม ปตท หัวลำโพง
คิวยาวมากกกกก
ระหว่างรอคิว มีคุณป้าคนหนึ่ง ใส่วิกสีธงชาติ คุยกับสาวๆที่รอห้องน้ำ
คุณป้าเล่าว่า อยู่พระปะแดง ดงแดงเถือก เป็นแม่ค้าขายของในตลาด
แต่ไม่เคยกลัวแดง ขายของ ให้กับทั้งแดง ทั้งเหลือง ได้หมด ยกเว้น พวกที่ด่าในหลวง
พวกนี้ป้ารับไม่ได้ ด่าแหลก
จะถึงขั้นลงไม้ลงมือ ป้าก็สู้ เพื่อในหลวง
สาวน้อยอีกคนซึ่งเป็นนักศึกษา บอกว่ามาม็อบเป็นครั้งแรก
ออกมาสู้เพื่อในหลวง เพื่อความถูกต้อง
ขนาดใช้เวลาที่ห้องน้ำคอยคิวยาว
ออกมาขบวนก็ยังไม่หมด ยังตามกันมาไม่ขาดสาย
เดินไปเรื่อยๆจนเจอ รร เทพศิรินทร์ทางซ้าย เหมือนเช่นเคย เด็กๆเกาะรั้วกันต้อนรับเกรียวกราว
เดินตรงไปเจอ รพ หัวเฉียว ชาวม็อบบางคนแวะเข้าห้องน้ำที่ รพ ฝ่านแพทย์แผนจีน ซึ่งมีกลิ่นยาจีน โชยไปทั่ว
จากนั้นก็เดินไปโบ๊เบ๊
ประทับใจร้านค้าร้านหนึ่งมาก เจ้าของร้าน ได้ตะโกนเชื้อเชิญให้ชาวม็อบเข้าห้องน้ำได้ตามสบาย
เจ๊แกตะโกนเรียกตลอด
ขอบุญกุศลที่เจ็คิดดีทำดี ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน บันดาลให้เจ๊ ประสบแค่ความสุขความเจริญด้วยเทอญ
ร้านค้าอื่นๆก็มีให้ชาวม้อบเข้าห้องน้ำได้ แต่ก็เป็นไปแบบที่ต้องมีคนขอจึงจะอนุญาต
เราเดินถึงมหานาค ก็เดินต่อไม่ได้ คนเต็มไปหมด
ไม่มีทางเข้าถึงเวที
ขนาดกระทรวงพัฒนาสังคม ยังมีคนเข้าไปนั่งกันเต็ม ไม่ถูกยึด ก็เหมือนถูกยึดไปโดยปริยาย
ขบวนอื่นๆเช่นจากมีนบุรีก็มา
น้องๆจากคลองเตยก็มา
อยู่ที่นั่นจนถึงบ่ายโมง
ไม่ไหวแล้ว ร้อน คนเยอะ เวียนหัว
พอดีเจอรถเมล์สาย 37 หลงมา เลยขึ้นไปอัดบนรถเป็นปลากระป๋องกับชาวม็อบรุ่นอาซิ้ม อาแปะ
เพื่อกลับไปให้ทันรับเด็กน้อยที่โรงเรียน
วันนี้เป็นวันที่ประทับใจที่สุดอีกหนึ่งวันในชีวิต
ภูมิใจที่ได้ออกไปทำหน้าที่พลเมืองดี
และประทับใจกับคนไทยที่ไม่นิ่งเฉย กับความชั่วร้ายผิดจริยธรรม
ลุกออกมาต่อต้านด้วยสันติ อหิงสา
ปล 1ขออภัยที่รูปรองเท้าใหญ่มาก ขอเวลาแป๊บ ไปลดขนาดลงก่อน
ปล 2 นกหวีดของเราเป็นพวงกุญแจสีเหลือง รูปเสื้อสายล่อฟ้า ได้มาจากการส่ง SMS ไปรายการสายตรงบลูสกาย
Edited by asawinee, 9 December 2013 - 20:51.