กำลังฟังเจ๊ปอง ขอนำกลอนที่เขียนให้น้องทั้งสอง มาลงในกระทู้หลักอีกหน
ชีวิตน้อย ลอยลับ ลงกับดิน
ไร้มลทิน กลับมลาย ไร้เหตุผล
คนทำลาย ไม่รู้จัก เลยสักคน
กลับฆ่าคน ราวปลาผัก หักชีวี
พวกเด็กๆ มากเวลา อนาคต
ต้องมาหมด เพราะคนร้าย จิตใจผี
เลวลอบกัด ไม่สนใจ ใครร้ายดี
หลายร่างพลี แก่ความร้าย ใจอธรรม
เจ้ายังอ่อน เจ้ายังเยาว์ เจ้ายังเด็ก
ตัวก็เล็ก ไม่ได้ทำ ใครชอกช้ำ
เจ้าไร้สี ไร้ข้าง ไร้เงื่อนงำ
คนกระทำ ใยไม่คิด สักนิดเลย
หัวอกพ่อ อกแม่ คงแย่แล้ว
ด้วยดวงแก้ว โดนพรากไป ใจแม่เอ๋ย
เห็นเล่นอยู่ เมื่อครู่ มิรู้เลย
ยังคุ้นเคย ว่ามีเจ้า ทุกเช้าเย็น
เฝ้ากล่อมเลี้ยง เพียงถนอม เจ้าจอมขวัญ
มันพร่ากัน ง่ายดาย คล้ายของเล่น
ลูกจากไป แม่ก็คล้าย ตายทั้งเป็น
ช่างเลือดเย็น อมหิต จิตอธรรม
มีหรือกู จะถอย คอยดูเถิด
ตายสิบเกิด เป็นแสน แม้นชอกช้ำ
กูไม่หยุด กูไม่ถอย ไม่คล้อยตาม
กูจะข้าม ความชั่ว ไม่กลัวตาย
กูจะจ้อง จองล้าง อีมารชั่ว
กับครอบครัว อัปปรีย์ นี้ให้ได้
ทำให้เด็ก บริสุทธิ์ ต้องจากไป
จะตามไล่ มึงต่อไป ไม่รามือ
แด่น้องเคน น้องเค้ก จากภาพที่มองเห็นพ่อแม่น้องปวดร้าวสาหัส มันเหลือทนจริงๆลูกเอ๋ย
ไม่เคยเป็นพ่อแม่ เพียงแค่เคยเลี้ยงหลานเล็กๆหลายคน หกล้มที มดกัดที มีแผลนิดหน่อย
ยังอยากเขกหัวตัวเองว่าทำไมไม่ดูแลให้ดี สักนิดสักน้อยก็ไม่อยากให้ผิวอ่อนๆเป็นอะไรไป
นี่หนูต้องโดนขนาดนี้ พ่อแม่ต้องเห็นภาพลูกเจ็บ ต้องสูญเสีย จะรานร้าวราวจะขาดใจเพียงใด
แผลในอกนี้คงไม่มีวันหายสำหรับพ่อแม่ น้า ญาติพี่น้องของหนู และอีกหลายคน อย่าได้เกิดอีกเลย
สู่สุคติเถิดเด็กน้อย
ขอให้เจ้าได้เกิดในภพภูมิที่บ้านเมืองสงบ เป็นธรรม เป็นสุข แก่การเติบโตของเจ้าเถิด