พี่สุชาติโทรศัพท์มาเสียงสั่นๆ ... " อ้ายอยากกลับบ้าน อ้ายคึดฮอดบ้าน.."
ผมบอกพี่สุชาติว่ากลับบ้านเราเถอะพี่ ... ที่บ้านพี่ฝุ่นขึ้นเต็ม ปลวกกินไม้ฝาไปครึ่งบ้านแล้ว ผมให้ลูกน้องซ่อมแซมทำความสะอาดแล้ว
พี่สุชาติเงียบไปนานในสาย ก่อนที่จะบอกว่า เรา อยู่ที่กรุงเทพมีข้าวที่คนบริจาคให้กิน เงินทองก็ไม่ได้ใช้จ่ายอะไร ถ้าพี่กลับไปไม่รู้จะทำมาหากินอะไร ที่นาก็จำนองแล้ว วัวควายก็ขายหมดแล้ว
ผมเงียบ...เพราะไม่รู้จะตอบว่าอย่างไรดี ได้แค่พึมพำว่า กลับมาก่อนเถอะพี่ ใกล้หน้าฝนแล้ว ผักขแยงจะบานตามท้องทุ่งนา กบเขียดปูปลาก็คงติดสวิงพอหมกได้สู่กันกินอยู่
หวังว่าคงมีใครที่พอจะมีกำลังช่วยเหลือเขาบ้าง น่ะ
นักกิจกรรม เป็น ส.ส.ก็หลายสมัย
อายุมากขึ้น ที่นาก็จำนองหมด วัวควายก็ขายไม่มีเหลือ
เคยอ่านเจอในกระทู้นี้แหละ มาอยู่ที่ชุมนุม ช่วยงานเต็มที่ช่วยดูแลความปลอดภัยตามแรงกายที่มีอยู่
เงินไม่มี อาศัยว่ามีข้าวในที่ชุมนุมให้กิน ก็ไม่เดือดร้อน
ก่อนนี้ไม่กี่วัน(ก่อนยึดอำนาจ) มีเงินอยู่แค่ พันกว่าบาท ก็ยกให้ ตำรวจทหารที่มารักษาการณ์ไปพันนึง ซื้อเครื่องดื่มที่ขาด
มีใจมาสู้เพื่อชาติ จากอดีตสหาย >นักกิจกรรม>ส.ส.หลายสมัย หันหลังให้เพื่อไทยมาสู้เพื่อความถูกต้อง
วันนี้ไม่เหลืออะไร มีแต่ลมหายใจกับความหวังที่สังคมไทยจะดีขึ้น
โปรดช่วยดูแลเขาด้วย อย่าให้ถึงกับลำบากกายนัก
กระทู้นี้... กลายเป็นบ้านพักคนชราไปแล้วหรอ
