วันที่ 22 ธันวาคม 2556
เป็นอีกหนึ่งวันที่ ลุงกำนัน เป่านกหวีดเรียกมวลชน
เราเองไม่ลังเลที่จะออกมา เราไม่ตั้งคำถามว่า ออกมาแล้วจะสำเร็จไหม ออกมาแล้วจะเสียเวลาเปล่าหรือไม่
เราออกมาเพราะเชื่อมั่นในพลังของมวลมหาประชาชน ซึ่งเป็นพลังบริสุทธิ์ ที่ไม่ได้มาเรียกร้องเพื่อผลประโยชน์ใดๆของตัวเอง
และดีใจมากที่ลุงกำนัน เป่านกหวีดให้มารวมตัวกันทีีจุดต่างๆเวลา 13.00 น
เนื่องจากเป็นวันเทศกาลขนมบัวลอย ที่ชาวไทยเชื้อสายจีนจะต้องไหว้เจ้า และไหว้บรรพบุรุษ ซึ่งกว่าจะเสร็จสิ้นพิธี ก็เกือบเที่ยง
พอไหว้เสร็จเราก็รีบรับประทานของไหว้คาวหวานเป็นอาหารกลางวัน จากนั้นเที่ยงตรงก็รีบเผ่นมาที่สภานีรถไฟฟ้าวงเวียนใหญ่ เพื่อมุ่งหน้าไปศาลาแดง
เสียดายที่ไม่มีโอกาสไปร่วมเดินกับลุงกำนันที่อนุสาวรีย์พระเจ้าตากสิน แล้วข้ามสะพานสาทร ซึ่งเริ่มต้นในเวลา 10.00 น
ระหว่างที่เรานั่งรถเมล์สาย 105 มา บนรถมีผู้โดยสารชายคนหนึ่งแต่งตัวดี ได้ถามกระเป๋ารถเมล์ว่า มีปิดถนนเส้นไหนหรือเปล่า ขบวนม็อบพ้นไปแล้วหรือยัง
กระเป๋ารถเมล์ตอบว่า ม็อบเคลื่อนขบวนออกจากอนุสาวรีย์ผ่านเส้นทางถนนสมเด็จพระเจ้าตากสิน เลี้ยวซ้ายขึ้นสาทรไปแล้ว รถเมล์วิ่งได้ตามปกติ
เราดูก็รู้เลยว่า ชายหนุ่มคนนี้ จะใช้รถไฟฟ้าเพื่อไปร่วมขบวนม็อบด้วยแน่ๆ
ทันใดนั้น ก็มีผู้ชายคนหนึ่ง นั่งอยู่ด้านหน้ารถ ฝั่งตรงข้ามคนขับ หันหน้ามาทางหลังรถ ส่งเสียงพูดดังลั่นขึ้นมา คงกะจะให้คนบนรถได้ยินทั่วๆกัน
"ผมเห็นด้วยกับการปฏิรูปประเทศนะ แต่...."
ได้ยินแค่นั้น เรานึกเลยว่าอีตาคนนี้ แม่มต้องทำเนียนแอ๊บกลางมาโจมตีแหงม
แล้วก็เป็นจริงดังคาด ประโยคต่อๆมานี่ชัดแจ๋ว ว่าแดงแจ๋
"สภาประชาชน เลือกมายังไง เลือกมาจากใคร ไม่มี กม รองรับ 300 คน เป็นใครก็ไม่รู้ ม็อบเลือกกันเองมาเพื่อล้มรัฐบาล ฝ่ายตรงข้ามจะได้มีอำนาจแทน "
ชายหนุ่มคนเมื่อครู่ ก็ตอบไปแบบผู้ดีๆว่า สภาประชาชนเป็นตัวแทนของคนทุกกลุ่ม
ยังไม่ทันพูดต่อ อีตาเสื้อแดงแอ๊บกลางก็ไม่สนใจฟัง ยังเอาเสียงดังเข้าข่ม รีบพูดขึ้น
"ม็อบพวกนี้ก่อความเดือดร้อน ปิดถนนเป็นว่าเล่น"
ชายหนุ่มคนนั้น ก็เถียงกลับ "ที่เค้ามาไล่รัฐบาลกัน เพราะมันโกงกินกันจนทนไม่ไหว"
"โอ๊ย นักการเมืองมันก็ เอี้ย ด้วยกันหมดทั้งนั้น เอี้ยทุกคน"
ชายหนุ่มพยายามเถียงกลับ แต่เสียงดังสู้ไม่ได้ พยายามบอกว่า นักการเมือง มันไม่ได้เอี้ย หมดทุกคน เอี้ยมาก เอี้ยน้อย เราต้องแยกแยะ
คนขับ กับกระเป๋ารถเมล์ เห็นท่าไม่ดี เพราะแดงแอ๊บเนียนเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ ชายหนุ่มคนนั้นก็เริ่มเสียดัง เพราะเถียงไม่ทัน เลยรีบตัดบทพยายามไกล่เกลี่ยว่าอย่าทะเลาะกันเลย คนไทยควรสามัคคีกันไว้ ทุกวันนี้ หากินฝืดเคืองแล้ว อย่ามาทะเลาะกันให้บ้านเมืองเสียหายไปอีกเลย
(คนขับนี่ก็เข้าชุดพวกโลกสวยไทยเฉย จริงๆ)
คนบนรถเริ่มรำคาญที่มีการต่อปากต่อคำเสียงดัง บางคนบ่นลอยๆว่า อยากให้เงียบๆกันไป รำคาญ
แดงแอ๊บเนียนก็ยังไม่ยอมหยุด ยังพล่ามต่ิอ
"ทักษิณ รวยมาก มันก็กล่าวหาว่าโกง ทีคนที่รวยที่สุดในประเทศ มันไม่ยักว่าโกงมั่ง"
เงียบ
คนบนรถได้ยินก็อึ้งไปตามๆกัน
เราได้ยินแล้วยังเดือดดาล รู้ว่า มันพูดหยั่งงี้เจตนาหมายถึงใคร
พอหายอึ้งกัน สถานการณ์ก็เริ่มเปลี่ยน
คนบนรถที่บ่นๆ รำคาญอยู่เมื่อตะกี้ กลับส่งเสียงตะโกนถามเสียงเองว่า
"ใคร ใครที่รวยที่สุดแล้วโกง บอกมา"
"นั่นสิ ใคร บอกมาเลย" คนที่นั่งฟังเฉยๆมาตั้งนานหลายๆคน เริ่มส่งเสียงคาดคั้นบอกอารมณ์โกรธชัดเจน
เสียงร้องถามว่า ใคร เซ็งแซ่ จนไอ้แดงแอ๊บเนียน หน้าซีด เลิ่กลั่กอยู่เป็นครู่ ถึงได้อ้อมแอ้มบอก
"ก็ เจ้าซัว ซีพีไง รวยกว่าทักษิณ ทำไมไม่หาว่าโกงมั่งล่ะ"
แถไปข้างๆคูๆ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ พูดถึงคนที่รวยที่สุดในประเทศอยู่แท้ๆ
คราวนี้กลับบอกว่ารวยกว่าทักษิณซะงั้น
ตะกี้ล่ะปากเก่งเสียงดัง
พอโดนคนบนรถรุมซักถามล่ะ นั่งตัวลีบ หุบปากได้
เราเองได้ฟังก็คันปากอยากฉะนายคนนี้ แต่พอดูสถานการณ์แล้ว ไม่อยากซ้ำเติม ให้คนขับรถและกระเป๋าไม่สบายใจ อีกทั้ง คนบนรถเองมีหลายคนที่รำคาญไม่อยากฟัง สถานการณ์ไม่เหมาะกับการอธิบาย
อีกประการ ก็ใกล้จะถึงจุดหมายปลายทางแล้ว เวลาที่มีไม่พอที่จะพูด
ที่สำคัญ สถานการณ์ในรถ นี่ดูอึมครึม เพราะความปากเสียของไอ้แดงแอ๊บกลาง ที่มันเจตนาตีกระทบ
ตอนนี้มันนั่งเงียบๆ มองตรงไปข้างหน้า ไม่กล้าหันมาอีก
เลยปล่อยให้มันเผชิญกับสายตาพิฆาตของคนบนรถต่อไปดีกว่า
พอรถเลี้ยวเข้าถนนกรุงธนบุรีปั๊บ รถติดมากไม่ขยับเลย แสดงว่า ม็อบยังไม่พ้นสะพานสาทร
คนที่ต้องการจะลงสถานีรถไฟฟ้า ลงมาเยอะมาก
รวมทั้งผู้ชายคนนั้นด้วย
ตอนที่เขาอยู่บนพื้นบาทวิถี เขาได้ตะโกนใส่ ไอ้แดงแอ๊บกลางซึ่งนั่งอยู่ติดหน้าต่างฝั่งซ้ายของรถเมล์ซึ่งติดแหง็ก ขยับไม่ได้ไปหลายทีว่า "ไอ้คนเลว สารเลว ......."
ที่ด่านี้รู้เลยว่า ด่าเพราะเหตุผลอะไร
บนสถานีรถไฟฟ้า ผู้คนมากมายหลั่งไหลขึ้นมากันเรื่อยๆเพื่อไปยังจุดชุมนุม
อาวุธ มีทั้งนกหวีด ธงชาติ ป้าย เสื้อ เครื่องประดับตกแต่งด้วยธงชาติ แบบจัดเต็มทั้งหมวก เข็มกลัด ผ้ารัดข้อมือ
บางคนดูก็รู้ว่า ไม่ค่อยได้นั่งรถไฟฟ้า (แฮะๆ รวมทั้งตัวเราด้วย) แถวซื้อตั๋วทั้งแบบอัตโนมัติกับแบบซื้อกับพนักงานยาวเป็นงูเลื้อย แถวแลกเหรียญก็ยาวพอกัน
บางคนตั้งใจลงที่ศาลาแดงเหมือนเรา
บางคนก็ตั้งใจลงที่อนุสาวรีย์ชัย
ถึงจะลงต่างสถานีกัน แต่ก็มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน.... ออกมาขับไล่ยิ่งลักษณ์
บนรถไฟฟ้า เต็มไปด้วยชาวม็อบจนแน่นรถ
ระหว่างที่เรายืนอยู่ รถไฟฟ้าก็เคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ เด็กหญิงซึ่งห้อยนกหวีดสีดำนั่งอยู่ระหว่างแม่กับพี่ชาย ได้ชี้บอกแม่ว่าให้ดูลุงคนนั้นสิ ห้อยนกหวีดตั้งสามอันสามสี
ลุงคนนั้นซึ่งยืนอยู่ข้างเรา ได้ยินดังนั้น นึกเอ็นดูเด็กหญิง เลยยกนกหวีดสีชมพูใสๆสวยน่ารักให้เด็กหญิง
หนูน้อยหน้าบาน ยิ้มพร้อมทั้งไหว้ขอบคุณ รีบเอามาคล้องคอทันที
ไมตรีจิตของชาวม็อบ แม้นไม่รู้จักกัน ก็หยิบยื่นแก่กันได้ด้วยน้ำใจ
ระหว่างที่รถไฟฟ้าแล่นไป มองไปทางซ้ายจะเห็นสะพานสาทร เราเห็นรถหลายคันติดธงชาติ รถกระบะ มีคนนั่งท้ายมาเต็มคันรถ ถือธงชาติผืนใหญ่โบกสะบัด
ชาวม็อบที่ตามขบวนลุงกำนันนี่เอง
เรามองลงไปพื้นถนนเจริญกรุง ตรงบางรักแถวโรบินสัน มีขบวนม็อบย่อยๆ อยู่ ธงชาติปลิวสะบัดเห็นแต่ไกล
บริเวณนี้มีเวทีย่อยตั้งอยู่ด้วย
ครู่ต่อมา เราเห็นขบวนม็อบที่ลุงกำนันนำขบวนมาอยู่ที่ถนน สีลม บริเวณหน้า รพ เลิดสิน ขบวนยาวมากกกกก
เรานึกดีใจที่ยังทันขบวนลุงกำนัน
แต่ก็สงสารลุงกำนันเหมือนกันที่ต้องใช้เวลาเดินตั้งแต่ สิบโมงเช้า มาถึงสีลม บ่ายโมง
เืื่มื่อถึงสถานีศาลาแดง เราลงรถไฟฟ้าพร้อมๆกับอีกหลายคน
เจอคนที่ลงด้วยกัน ตั้งป้ายผ้าแบบนี้
เราเลยถ่ายรูปมา
ยังไม่จบนะคะ ยังมีต่อ
..........อย่าคิดเอาเอง 
