27 ความเห็นในกระทู้นี้

[พอล คุง]

จริง ๆ นะครับ ผมเริ่มรู้สึกถึงวันเก่า ๆ วันวาน บรรยากาศ เมือปี 51 สมัยที่ พันธมิตร ชุมนุม อย่างยาวนาน 100 กว่าวัน

 

ผมเคยไปร่วมการชุมนุมเหมือนกันครับ อาจจะไม่กี่ครั้ง เพราะ อยู่ เชียงใหม่ 

 

แต่ผมรู้สึกว่า ตอนนี้บรรยากาศ ในวันนี้ ชั่งคล้าย ๆ กับวันวานที่ พธม ชุมนุม

 

ความรู้สึก ความตื่นเต้น ความเป็นหนึ่งเดียวกัน กำลังจะค่อย ๆ ก่อตัวขึ้น ไปทุกย่อมหญ้า

 

ศึกครั้งนี้ ผมไม่รู้ว่า จะยิ่งใหญ่กว่า ประวัติศาสตร์เก่า ๆ หรือเปล่า

 

แต่ผมเชื่อว่า ศึกครั้งนี้ จะเป็นประวัติศาสตร์หน้าใหม่ อีกครั้งที่ผู้คนจากทุกหนทุกแห่ง

 

ได้มาร่วมมือร่วมใจ ต่อสู้ กับ ความอยุติธรรมที่เกิดขึ้นในสังคมไทย

 

ผมเชื่อเหลือเกินว่า เราจะต้องชนะ และ ชนะอย่างเด็ดขาดด้วย

 

 

[Bourne]

ผม รู้สึกคล้าย ตอนสุจินดาโดนไล่ครับ (ห้ามเช็คอายุนะ) ไล่พร้อมกันทั่วประเทศ ครึกครื้นมาก ๆ 555+

[พอล คุง]

ผม รู้สึกคล้าย ตอนสุจินดาโดนไล่ครับ (ห้ามเช็คอายุนะ) ไล่พร้อมกันทั่วประเทศ ครึกครื้นมาก ๆ 555+

 

ผมเกิดทันก้อจริงครับ แต่อายุตอนนั้น ยัง 9-10 ขวบอ่ะครับ เลยไม่ค่อยรู้เท่าไหร่

[puggi]

ตอน สุจินดาผมยังเด็กครับ เพิ่งจะ ม ต้นเอง  พ่อพาไปดูบรรยากาศ

 

แต่ตอน ไ อ้แป๊ะลิ้ม ผมไปตั้งแต่ ที่ หอประชุม มธ  ยัน สวนลุม  

 

ยังจำได้ตอนไอ้ยุทธตู้เย็น เอาพวกป่าไม้ จะมาป่วนสวนลุมเลยครับ ว่าอันตรายขนาดไหน

 

เพื่อนผมก็งง เพราะว่ าผมด่าแป๊ะลิ้ม สมัยมันทำเมืองไทยราสัปดาห์เลียไอ้เหลี่ยม

 

ผมบอกว่า  ณ ตอนนี้ใครมีศักยภาพ ล้มไอ้เหลี่ยมได้ ผมคงต้องหรี่ตา สักข้าง เพราะว่าไอ้เหลี่ยมมัน ชั่วที่สุด

 

นึกถึงบรรยากาศเก่าๆเหมือนกันครับ เสาร์นี้คงไป ราชดำเนิน  โดยภาระหน้าที่ เข้า กทม ได้แค่เสาร์อาทิตย์

[อย่าหลอกตัวเอง]

ผมหวังอย่างแรงกล้าว่า ขอให้คนเลวแพ้ภัยตนเองโดยเร็วโดยพลัน  เพื่อบ้านเมืองจะกลับเข้าสู่ความสงบสุขอย่างแท้จริง

 

รัฐบาลภายใต้พรรคการเมืองใดก็ตามต่อไปจากนี้ 

จงเอาเหตุการณ์บ้านเมืองช่วงนี้ไว้เป็นครูสอนใจตนว่า 

" จงทำเพื่อชาติบ้านเมือง รับเงินเดือนตามที่พึงมีในตำแหน่งตน อย่าอิ่มหมีพลีมันบ่นความช่อโกง อย่าให้ประชาชนต้องเดือดร้อนทั้งๆที่เค้าให้โอกาศคุณแล้วเลยครับ "

[ppneer]

ตอนสุจินดา ผมตามหาเพื่อนไม่เจอครับ

 

กลับมาได้คนเดียว อีกคนยังหายสาปสูญอยู่ทุกวันนี้

 

ผมเดินข้ามสะพานปิ่นเกล้า มีทหารเรือ พอดีรู้จักกัน เดินมาส่ง จากนั้นผมตกอยู่กลางห่าปืน ทั้งคืนนั้น เกาะหลังรถเมล์ เห็นหลายคนโดนยิงไปต่อหน้าต่อตา

 

และบางคนโดนยิงข้างฟุตบาท ผมวิ่งไปดู แต่ไม่สามารถช่วยได้แล้ว

[ppneer]

ทุกครั้ง ที่คนเอาภาพนั้นมาลง ผมน้ำตาไหลทุกครั้ง ว่าตูรอดมาได้งั้ย

[wat]

 เพื่อนก็เล่าให้ฟังอย่างนี้เหมือนกันขอรับ... 

 

ตอนสุจินดา ผมตามหาเพื่อนไม่เจอครับ

 

กลับมาได้คนเดียว อีกคนยังหายสาปสูญอยู่ทุกวันนี้

 

ผมเดินข้ามสะพานปิ่นเกล้า มีทหารเรือ พอดีรู้จักกัน เดินมาส่ง จากนั้นผมตกอยู่กลางห่าปืน ทั้งคืนนั้น เกาะหลังรถเมล์ เห็นหลายคนโดนยิงไปต่อหน้าต่อตา

 

และบางคนโดนยิงข้างฟุตบาท ผมวิ่งไปดู แต่ไม่สามารถช่วยได้แล้ว

[ppneer]

คนที่เผากองสลาก ก็เห็นกับตา ว่าหน้าอย่างไร ใส่กางเกงแบบไหน เสื้อแบบไหน

[ที่บ้านเคร่งเรื่องมารยาท]

ตอน35 ผมทั้งส่งข้าว ส่งน้ำ ส่งส้ม เข้าทางหลังราม

รถปูนปิดพระราม 9 ก็อยู่แถวๆนั้น ยังจำเหตุการณืได้ดี

คอปเตอร์บินผ่าน ม.ราม ยังจำความรู้สึกนั้นได้

นาทีนั้นคิดอย่างเดียวไม่มรึงก็กรู...

[ชายน้ำ]

งั้นผมคงแก่สุดเลย

 

พอมีประกาศว่าถนอม ประภาส ณรงค์ เดินทางออกนอกประเทศ

 

มวลชนก็สลาย เดินร้องเพลงกันเป็นกลุ่มๆเพราะรถเมล์หลายสายหยุดวิ่งกันช่วงนั้น (รถเมล์เป็นของเอกชนทั้หมด เจ้าของรถไม่อยากเสี่ยง)

 

ผมเดินอยู่แถวท่าวาสุกรี มีรถบรรทุกตระเวนรับคนไปบริจาคเลือดให้กับผู้บาดเจ็บ ผมก็ขึ้นรถไปด้วยแต่ไปโดดลงสี่แยกเชิงสะพานกรุงธน

 

ตอนนั้นสังคมไทยยังใสๆซื่อๆ ทำผิด ถูกประชาชนขับไล่ เกิดความรุนแรง ก็ยอมไป ไม่ด้าน

 

แต่เดี๋ยวนี้วางใจไม่ได้ ผมว่าศึกนี้อีกนาน

[wat]

คนที่เผากองสลาก ก็เห็นกับตา ว่าหน้าอย่างไร ใส่กางเกงแบบไหน เสื้อแบบไหน

 

 ขอยาดทวง... ฮี่ๆๆ ไหนว่าจะไปช่วยวิแคะที่มู้กระพ๊มไงขอรับ แควนๆนั่งชะเง้อรอชมกันตูดแฉะหมดแล้วขอรับ... ฮี่ๆๆ

[ParaDon]

เข้ามาปูเสื่อรอฟัง ประสพการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิต

 

หรือบางท่านอาจจะหลายครั้งด้วยซํ้า

 

ส่วนผมยังจำ กล้วยหวีนั้นที่แบ่งกันกินคนละลูกไม่เคยลืม

 

นํ้าใจจากใครไม่รู้ไม่เคยรู้จัก  

Edited by ParaDon, 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 - 21:56.

[ppneer]

 

คนที่เผากองสลาก ก็เห็นกับตา ว่าหน้าอย่างไร ใส่กางเกงแบบไหน เสื้อแบบไหน

 

 ขอยาดทวง... ฮี่ๆๆ ไหนว่าจะไปช่วยวิแคะที่มู้กระพ๊มไงขอรับ แควนๆนั่งชะเง้อรอชมกันตูดแฉะหมดแล้วขอรับ... ฮี่ๆๆ

 

 

 

จิงดิเดี๋ยวหลวงไป

[PHOENiiX]

คนรู้จัก สามีภรรยารุ่นดึก ไปหาของกินแถวนั้น ขาไปนั่งรถเบนซ์อย่างหรู

 

ขากลับ ได้วิ่งกลับมา บ้านก็ใกลถึงคลองสาน วิ่งมาถึงได้ยังไงไม่รู้

 

ทั้งที่ตัวก็อ้วนๆ ทั้งสองคน

[อาวุโสโอเค]

งั้นผมคงแก่สุดเลย

 

พอมีประกาศว่าถนอม ประภาส ณรงค์ เดินทางออกนอกประเทศ

 

มวลชนก็สลาย เดินร้องเพลงกันเป็นกลุ่มๆเพราะรถเมล์หลายสายหยุดวิ่งกันช่วงนั้น (รถเมล์เป็นของเอกชนทั้หมด เจ้าของรถไม่อยากเสี่ยง)

 

ผมเดินอยู่แถวท่าวาสุกรี มีรถบรรทุกตระเวนรับคนไปบริจาคเลือดให้กับผู้บาดเจ็บ ผมก็ขึ้นรถไปด้วยแต่ไปโดดลงสี่แยกเชิงสะพานกรุงธน

 

ตอนนั้นสังคมไทยยังใสๆซื่อๆ ทำผิด ถูกประชาชนขับไล่ เกิดความรุนแรง ก็ยอมไป ไม่ด้าน

 

แต่เดี๋ยวนี้วางใจไม่ได้ ผมว่าศึกนี้อีกนาน

 

ดีใจจังที่มีคนแก่กว่า ยุคนั้นผมเจือกเชียร์ถนอม เพราะยังเด็ก วัน ๆ ได้ฟังวิทยุ ดู ทีวี ดูแต่ข่าวด้านเดียว

 

พอโตขึ้นถึงได้รู้ว่า ตอนนั้นตัวเองโง่ฉิบ..... ตัดสินบ้านเมืองเพียงแค่ โทรทัศน์ วิทยุกรอกหู 

[asawinee]

เรื่องของเพื่อน

แปะไว้ในกระทู้ http://webboard.seri...ิดถึงพวก/page-2

 

 

 

ขอแปะที่นี่อีกครั้ง

 

ช่วงพฤษภาทมิฬ 35

ในห้วงเวลาท้ายๆการชุมนุม ที่ทหารออกล้อมปราบผู้ชุมนุม

เราดูข่าวทีวีอยู่ ตกใจ เห็นเพื่อนที่เรียน ป. โท ด้วยกันออกทีวี

เพื่อนกำลังยืนอยู่แถวกำแพงวัดราชนัดดากับผู้ชายอีกคน มีทหารถือปืนยาวยืนอยู่แถวนั้นสองสามคน

ภาพข่าวถ่ายแช่นานมาก จนเรารู้สึกผิดปกติ

สีหน้าเพื่อนเราก็ผิดปกติ มันดูระแวง เกร็งๆ หน้าซีดๆ ซีดจนเห็นชัดทางทีวี

จนมีนักข่าวเข้าไปสัมภาษณ์ ทหารเลยบอกว่ามาขอตรวจบัตรประชาชนเพื่อนกับผู้ชายอีกคน

เพื่อนเลยค่อยๆควักกระเป๋าตังค์ออกมาให้ทหารดู

ท่าทางเพื่อนอิดออดมาก

พอทหารดูเสร็จ ก็แยกย้ายกันไป

ข่าวจบตรงนั้น

 

เมื่อมาเจอเพื่อนคนนี้ ในอีกไม่กี่วันต่อมา

เพื่อนเล่าว่า ตอนนั้นหนีทหารไปทางวัดราชนัดดา

แต่โชคร้ายโดนตามทัน

ทหารกำลังสั่งให้เขากับคนที่หนีไปทางนั้นด้วยกัน ยืนหันหลังชิดกำแพงวัด เอามือประสานตรงคอ

ตอนนั้น เพื่อนคิดในใจว่าตายแน่ โดนยิงแหง

ความตายกำลังมาเยือน

 

โชคดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่ ทีมข่าวช่อง 9 ผ่านมาทำข่าวพอดี

นักข่าวถามว่า กำลังทำอะไรกัน

พร้อมตั้งกล้องถ่าย

เพื่อนเลยรู้ว่า มีหวังรอด

แล้วก็รอดจริงๆ

[ชมจันทร์]

ถ้าสาบานว่าไม่เช็คอายุ

จะมาสารภาพว่า... 

คิดถึงบรรยากาศตอน ขับไล่ทรราช ถนอม ประภาส ณรงค์ เหมือนกัน แฮ่...

[ppneer]

ถ้าสาบานว่าไม่เช็คอายุ

จะมาสารภาพว่า... 

คิดถึงบรรยากาศตอน ขับไล่ทรราช ถนอม ประภาส ณรงค์ เหมือนกัน แฮ่...

 

 

สาบานต่อหน้า ยิ่งลัก  เลยครับว่าจะไม่เช็ดอายุ

[หงส์เฒ่าเสาร์ธรรม]

เมื่อผู้คนศรัทธาในศีลธรรมอันดีงาม ไม่ยอมรับอำนาจชั่วร้าย

 

ผมจะรู้สึกได้ว่า พระสยามเทวาธิราช นั้นมีอยู่จริง และจะปกป้องบ้านเมืองให้แคล้วคลาดปลอดภัยอยู่เสมอ

[เพื่อไทยทำได้ทุกอย่าง]

โตมิทัน  กระมู้ผู้สูงวัยล้วนๆ 

[วิท]

สมัยปี 35. เคยเข้าใจและรู้สึกเกลียดทหารสมัยนั้นมาตลอด.


แต่จากปี 53 ที่ผู้ชุมนุมประท้วงมีกล้องจากมือถือ. และสามารถถ่ายเหตุการ์ณที่มีคนร้ายขึ้นตึกแล้วกราดยิงทหารด้วยอาวุทธสงคราม พร้อมกับ

ยิงผู้ชุมนุมด้วย ทำให้ผมเปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับ พฤษภาทมิฬใหม่หมด ว่าอาจจะเป็นไปได้ที่ปี 35 จะมีชายชุดดำที่ยิงทั้งสองฝ่ายเพื่อให้เกิด

ความสูญเสียเพื่อบีบให้สุจินดาออก. และถ้าจะว่าด้วยเหตุผลถ้าผมเป็นสุจินดา ผมก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องฆ่าผู้ชุมนุมเพราะยิ่งเรื่องบานปลาย

รัฐบาลก็อยู่ไม่ได้. ส่วนคนที่ผมสงสัยว่าอยู่เบื้องหลังคือ พัลลภ ปิ่นมณี เพราะคนนี้***มโหด ทำได้ทุกอย่างเพื่อชัยชนะ

Edited by วิท, 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 - 23:11.

[butadad]

 

ผม รู้สึกคล้าย ตอนสุจินดาโดนไล่ครับ (ห้ามเช็คอายุนะ) ไล่พร้อมกันทั่วประเทศ ครึกครื้นมาก ๆ 555+

 

ผมเกิดทันก้อจริงครับ แต่อายุตอนนั้น ยัง 9-10 ขวบอ่ะครับ เลยไม่ค่อยรู้เท่าไหร่

 

ผมอายุ 19 ครับตอนนั้น  แอบนั่งมอไซค์เพื่อนไปที่ ชุมนุม  ตื่นเต้นกันใหญ่เลย

แถวรามคำแหงน่ากลัวมากตอนนั้น

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

ผมรู้สึกถึงบรรยากาศเก่าๆเหมือนกันครับ

ผมทันพฤษภาทมิฬแน่นอน เพราะตอนนั้นอายุเกือบ 18 (แต่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว แร่ดไหมล่ะ  )

ที่เคยเกริ่นไว้ว่าแฟนผมเดาสุ่ม ดุ่มไปตามผมถึงหน้ารามเลยแต่ไม่เจอ  แต่เราดันมาเจอตอนม็อบแตกฮือออกจากราม แล้วเราเจอกันตรงเสาไฟฟ้าต้นหนึ่ง ท่ามกลางคนเป็นหมื่นง่ะ คิดดู๊

(แฟนผมอายุ 26 น้า  แร่ดไหม--อีกที---5555)

 

ตอนนั้นเป็นแฟนเพลงรายการสไมล์เรดิโอ ดีเจบอกให้ออกไปชุมนุม เปิดเพลงปลุกใจให้ฮึกเหิมแบบฝุดๆ

ผมดั้นด้นไปถึงข้างในม.ราม ได้เจอพี่ๆดีเจหลายคนหลังเวที เขาบอกให้ผมช่วยต้มไข่เลี้ยงผู้ชุมนุม

ผมก็เข้าไปช่วยพี่ตั้วต้มไข่  ตอนนั้นพี่ตั้วดังสุดๆ ทะลุโลกเลย ผมก็ตื่นเต้น กีซซซ ตรูได้ต้มไข่เคียงข้างพี่ตั้วด้วยเว้ยเฮ้ย

(แต่ไม่รู้แกดังมากจากละครเรื่องอะไรนะครับ เพราะผมบ้าเพลงอย่างเดียว ไม่ดูทีวีเลย)

 

บรรยากาศ..บอกตามตรง  หลังจากนั้นผมทำคอนเสริตคนดูเป็นแสนก็ทำมาแล้ว   แต่ผมบอกน้องๆทีมงานเสมอว่า...

ไม่เคยมีความรู้สึกอะไรที่ยิ่งใหญ่เท่ากับพลังในวันนั้น

มันเป็นอะไรที่ฮึกเหิมมากๆครับ บอกไม่ถูก  นึกถึงทีไรก็ขนลุก

 

ผมได้ทันอยู่ถึงตอนที่ชุมนุมเปิดทีีวีถ่ายทอดสดพระราชดำรัสพระเจ้าอยู่หัว  ที่ชุมนุมเอาไมค์จ่อทีวีให้ได้ยินทั่วกัน

คนเป็นหมื่นเงียบสนิท แล้วก้มลงกราบพร้อมเพรียงกัน

เป็นอะไรที่ขนลุกที่สุดในชีวิตครับ

Edited by ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่, 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 - 23:21.

[bird]

ตอน35 ผมทั้งส่งข้าว ส่งน้ำ ส่งส้ม เข้าทางหลังราม

รถปูนปิดพระราม 9 ก็อยู่แถวๆนั้น ยังจำเหตุการณืได้ดี

คอปเตอร์บินผ่าน ม.ราม ยังจำความรู้สึกนั้นได้

นาทีนั้นคิดอย่างเดียวไม่*คุณ*ก็กรู...

 

รถปูนที่ปิดถนนน่ะ....เป็นรถของร้านขายปูนย่านคลองตัน เพชรบุรีตัดใหม่ค่ะ

ใช้กั้น รถเจ้าหน้าที่ ที่ออกมาไล่ปราบ บรรดานักรบมอร์เตอร์ไซค์ในช่วงกลางคืน

แล้วก็เป็นการป้องกันไม่ให้นักบิดเข้าไปถนนพระราม 9 มีจุดสกัด แบบเก็บเงียบ

อยู่หลายจุด (อันนี้ญาติที่อยู่บิรเวณนั้น แจ้งให้ทราบค่ะ)

 

ตอนนั้น bird ยังอยู่ที่ รามคำแหงซอย 4 (รพ.แพทย์ปัญญา)

ได้ยินเสียง ดังเป็นระยะ...อยู่หลายคืน...

 

ปี 16 , 19  นี่ยังเป็นเด็กน้อยค่ะ...แต่ 35 เจอเข้าไปเต็ม ๆ จำได้ว่า วันแรกที่เกิดเหตุ 

ต้องเดินจาก แยกอโศก กลับบ้าน รามคำแหง 4 เพราะไม่มีรถประจำทาง

รถส่วนตัวเต็มถนนไปหมด ไม่ขยับเลย มีเสียงส่งต่อกันมาว่า...ถนนปิดไปไม่ได้

ก็มองหน้ากันแล้วก็ พากันเดิน...คนเดินเยอะมาก

 

กว่าจะถึงบ้าน...เกือบ 4 ทุ่ม...

 

ตอนนั้นก็ยังไม่รู้ว่า...เกิดอะไรขึ้น เช้าวันต่อมา...เพื่อนที่ค่อนข้างฮาร์ดคอร์

มาหาทีบ้าน มาขอหนังสือ ขอรูป ขอข้อมูล ขอเทป ของเหตุการณ์ 2516,

2519  มีเท่าไหร่ ขนไปหมด ก็ถามว่าจะเอาไปทำอะไร..

 

ผลคือ...โดนด่ายับ.. " วัน ๆ ทำไรบ้างเนี้ย เค้ายึดอำนาจกันแล้วรู้บ้างปะ "

 

แล้วทุกสิ่งที่ยืมไป..ก็หายสาบสูปไปพร้อม ๆ กับคนที่มายืม...

 

หายไปอย่างไร้ร่องรอย....

 

ปล. ช่วงนั้น ประมาณ  18.00 น. ห้ามออกจากบ้านแล้วค่ะ รถฉุกเฉิน. ทั้งแพทย์

ทั้งพยาบาล ทั้งกู้ภัย ต้องเตรียมพร้อม  (บังเอิญบ้านอยู่ห่าง รพ. นิดเดียว) 

 

 

Edited by bird, 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 - 23:27.

[ppneer]

หลังจากทนไม่ได้ เดินกลับวัดวิเศษ

 

ประมาณ ตี3 กลับทางแพ ที่ท่าเดินไปถึงบางลำพูถึงจะมีเรือข้ามฟาก

 

รุ่งเช้าไปทำงาน แต่พอดีท่าน ศ. ท่านไม่มีงานจึงขอลา มาถึงแยก เห็นจำลองโดนจับ จึงหันหลังกลับ พร้อมกับ ต่อไปนี้

 

ถ้าจำลอง มาม๊อบจะไม่มี ตู

[Gop]

ตอน สุจินดาผมยังเด็กครับ เพิ่งจะ ม ต้นเอง  พ่อพาไปดูบรรยากาศ

 

แต่ตอน ไ อ้แป๊ะลิ้ม ผมไปตั้งแต่ ที่ หอประชุม มธ  ยัน สวนลุม  

 

ยังจำได้ตอนไอ้ยุทธตู้เย็น เอาพวกป่าไม้ จะมาป่วนสวนลุมเลยครับ ว่าอันตรายขนาดไหน

 

เพื่อนผมก็งง เพราะว่ าผมด่าแป๊ะลิ้ม สมัยมันทำเมืองไทยราสัปดาห์เลียไอ้เหลี่ยม

 

ผมบอกว่า  ณ ตอนนี้ใครมีศักยภาพ ล้มไอ้เหลี่ยมได้ ผมคงต้องหรี่ตา สักข้าง เพราะว่าไอ้เหลี่ยมมัน ชั่วที่สุด

 

นึกถึงบรรยากาศเก่าๆเหมือนกันครับ เสาร์นี้คงไป ราชดำเนิน  โดยภาระหน้าที่ เข้า กทม ได้แค่เสาร์อาทิตย์

 

ผมก็อยู่เหมือนกันครับวันนั้น จำได้เลยว่าม็อบถ่อยเป็นยังไง เอาชายฉกรรจ์มาร้องเพลงปลุกใจสมัยประถม ลักษณะเป็นการจัดตั้งหรือไม่ก็รับจ้างมาอย่างชัดเจน ทิ้งขยะไว้อีกด้วย ไม่แน่ใจว่าวันนั้นใช่วันเดียวกับที่มีประทัดยักษ์ด้วยใช่มั้ย ผมประมาทประทัดไปหน่อย ได้ยินเสียงแล้วตกใจ ว่าประทัดดังบึ้มได้ด้วย

 

วันนั้นเป็นครั้งแรกจริงๆ ที่ทำให้ผมมั่นใจว่า ผมกำลังสู้อยู่กับอธรรมอยู่

[PeaceMan]

เมื่อตอนขี่จักรยานกลับจากม๊อป กะว่าจะไปไหว้พระบรมรูปทรงม้า เจอกั้นไม่ให้เข้า พร้อมรถตู้ตำรวจกว่าสิบคัน ขับเป็นขบวนเข้าไป...