ครั้งหนึ่งผมได้อ่านเรื่องเรื่องหนึ่งหึหึ......ทีมเค้าประชุมกันแล้ว..........
ในพรรค.....มีคนมากมาย........
เป็นแพะ......ไปบ้างซักฝูง...........
ก็ไม่เสียหายอะไร..................
มีชายคนหนึ่งขับรถสปอตไปรับหญิงสาวที่เขาจะขอเธอแต่งงาน เธอรอที่ป้ายรถเมลล์กับ หมอคนหนึ่งที่กำลังมีเคสผ่าตัดด่วนที่ รพ กับคนไข้อีก 1 คนที่เจ็บหนักและต้องไป รพ ทันทีไม่งั้นจะเสียชีวิตได้
รถสปอตที่ขับไปมีเพียง 2 ที่นั่ง เขาควรทำไงดี................
ผมว่าหลายคนคงเคยอ่านเรื่องนี้ คำเฉลคือ เขามอบรถให้หมอพาคนไข้ไป รพ
แล้วเขาก็นั่งกับสาวคนรักที่ป้ายรถเมลล์ กุมมือและคุยกับเธอ.........
ผมเล่าเรื่องและเฉลยให้เพื่อนกลุ่มหนึ่งฟัง มีคนหนึ่ง เพียงคนเดียวไม่เห็นด้วยกับคำตอบโดยพูดว่า
ก็พูดได้สิ พวกนายไม่ใช่เจ่าของรถ ถ้าเป็นเจ้าของรถไม่มีทางไว้ใจมอบรถให้ใครหรือก แม้ว่าคนคนนั้นจะเป็นหมอที่จ่ายหรือรับผิดชอบรถได้ก็ตาม
คำพูดของเพื่อนผมคนนี้ทำให้ผมคิดถึงทักษิณ เขาคือเจ้าของรถสปอตที่ไม่ยอมทิ้งรถนั้นเอง
แม้มีคำตอบที่ดีที่สุด และเขาก็รู้ว่าดีที่สุด
แต่เขาไม่ต้องการทิ้งรถ............
เดินขึ้นเขามันเหนื่อยครับ
อายุปูนนี้แล้ว
