“เขาก็เฟือง ผมก็ลูกดิ่ง ถ้าเจอกันมันต้องแหลกไปข้าง”
ฉกรรจ์-ถึก-หน้าตาผิดระเบียบ-หนวดเคราครึ้ม-ผมยาวปะบ่า สวมเสื้อยืดยับทับด้วยช็อปสถาบัน กางเกงบลูยีนส์ขาดวิ่น มือหนึ่งกุมเสาเหล็กปลายยอดมีธงไตรรงค์โบกสะบัด อีกมือคีบยาสูบถุนพ่นควันท่ามกลางแดดแผดเผา
“มันอยู่กันนานเกินกว่าจะมาเขม่นกันแล้วพี่”นักศึกษาชายผิวกร้านแดดจาก วิทยาลัยเทคโนโลยีสยาม บอกว่า ที่นายกฯ ปูพูดเสมอว่าอยากให้คนไทยปรองดองกัน ลองมานี่ มาดูม็อบนี่ เด็กอาชีวะทุกสถาบันมากินนอนด้วยกัน มันปรองดองของจริง จับต้องได้
“ตอนมาใหม่ๆ เราก็เกร็งนะ”เขาเล่าต่อ “มาถึงก็เจอสถาบันคู่อริรวมตัวกันอยู่หลายสิบคนแล้ว เราก็คิดว่าจะโดนเล่นไหม แต่เปล่าเลย พี่เขากลับต้อนรับเราดี เรียกเราให้เข้าไป แกบอก เห้ยมึงเข้ามา ไม่มีห่าอะไรหรอก พี่น้องกันหมดนั่นแหละ ไม่ต้องกลัว”
จากวันนั้นจนถึงวันที่กลุ่มเครือข่ายนักศึกษาประชาชนปฏิรูปประเทศไทย (คปท.) บุกประชิดทำเนียบรัฐบาล เด็กช่าง-นักศึกษาอาชีวะ ร่วม 20 สถาบัน ได้ผนึกกำลังเดินแถวแนวหน้าในฐานะหน่วยอาสารักษาความปลอดภัย
การ์ดหนุ่มอีกรายจาก เทคโนโลยีดุสิต ยอมรับว่า มีสถาบันคู่อริเดินอยู่ในม็อบจริง แต่มันเจอกันทุกวันจนคุ้นหน้า ทุกคนกลายเป็นพวกเดียวกันหมด แตกต่างกันก็แค่เสื้อของสถาบันเท่านั้น
“ถึงเวลามันก็ต้องเอาแหละพี่ ต้องร่วมสู้ด้วยกันไม่ว่าจะมาจากสถาบันไหน ชีวิตผมผ่านอะไรมาเยอะแล้ว เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมามากพอแล้ว แค่นี้ไม่มีปัญหา ผมจะไม่ยอมปล่อยมือจากพรรคพวก จะไม่ยอมวิ่งกลับ ถ้าต้องปะทะกับตำรวจ”วัยรุ่นรายนี้กล่าวจริงจัง
ขณะที่ลูกศิษย์จากรั้ว วิทยาลัยเทคโนโลยีมีนบุรีโปลีเทคนิก เปิดใจว่า ไม่กลัวการปะทะกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ เพราะเคยผ่านการชุมนุมมาแล้วหลายครั้ง ประสบการณ์แก๊สน้ำตาก็มีมาไม่น้อย แต่อย่างไรก็ต้องระวังตัวจะประมาทไม่ได้ เพราะเรามีหน้าที่ต้องดูแลทั้งคนสูงอายุ ผู้หญิง และเด็ก ฉะนั้นทุกอย่างต้องเป็นไปอย่างรอบครอบรัดกุม
ด้าน นักศึกษาจาก มหาวิทยาลัยราชมงคลพระนคร กล่าวอย่างทีเล่นทีจริงว่า แน่นอนในม็อบมีสถาบันคู่อริอยู่อย่างที่คนไทยรู้ๆ กันอยู่ว่าเด็กอาชีวะสถาบันไหนไม่ถูกกับสถาบันไหน แต่เมื่อมาที่นี้แล้วก็คงต้องพักรบกันชั่วคราว เพราะเรามาทำเพื่อประเทศชาติ
“ความกลัวทุกคนมันก็มีกันทั้งนั้น ทั้งเผชิญหน้ากับตำรวจ ทั้งเหตุการณ์รุนแรง แต่เรามาที่นี่เพราะห่วงประชาชนมากกว่า พี่ก็ดูสิ มีทั้งผู้หญิงกับคนแก่ทั้งนั้น”นักศึกษารายนี้ระบุ
ขณะที่ วิทยาลัยเทคโนโลยีช่างอุตสาหกรรมกรุงเทพ บอกว่า อาวุธที่เรามีก็มีกันแค่ธงชาติกับหัวใจล้วนๆ
“ที่นี่อยู่กันเป็นครอบครัว ถ้าอยู่ข้างนอกพี่จะไม่ได้เห็นภาพเด็กช่างต่างสถาบันมานั่งคุย หยอกล้อ หรือกินข้าววงเดียวกันหรอก เอาง่ายๆ ว่า โปลีมีนบุรีกับช่างกลดุสิตเขารบกันมากี่ปีแล้ว แต่นี่เขามาคุยมากอดคอกัน เขาเป็นเพื่อนกัน จากนี้ไปถ้าเจอข้างนอก ถ้าคุ้นหน้าคุ้นตากันก็ไม่เล่นกันหรอก”ชายวัยรุ่นรายนี้กล่าว
------------------------------
ไม่เคยมีรัฐบาลไหนแก้ปัญหาเด็กอาชีวะตีกันได้เลย
แต่รัฐบาลปูแก้ได้ เมพขริง ๆ 
นี่แหละปรองดองของจริง ไอ้พวกสลิ่มบุ่มบิ๋มก็อคติเกินไป ผลออกมาดีขนาดนี้ นี่ขนาดยังไม่ผ่านนะ 
Edited by OHM_DGO, 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 - 12:01.
