วันนี้มีเรื่องที่จะเล่าอยู่หนึ่งเรื่อง ในช่วงเดือนมิถุนายน-สิงหาคม 2549 มีสตรีนางหนึ่งร่างท้วม หน้าเหมือนซาลาเปา ชื่อเจ๊ ด. (คุ้นไหม) เป็นน้องสาวของผู้มีอำนาจในขณะนั้น นั่งรออยู่ในเครื่องบินของการบินไทยด้วยความเป็นอภิสิทธิ์ชน(ขึ้นก่อน และไม่เสียตังค์) ได้เอาเท้าอันอวบอูมยกขึ้นมาพาดยันพนักเก้าอี้ด้านหน้าตน ซึ่งในซองพนักเก้าอี้ ได้มีหนังสือกินรีวางอยู่ หน้าปกเป็นพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอันเป็นที่เคารพรักยิ่งของปวงชนชาวไทย สร้างความเอือมระอาให้แก่ผู้โดยสารที่ร่วมเที่ยวบินเป็นอย่างมาก
จนกระทั่งมีชายคนหนึ่งท่าทางทระนงและภูมิฐานเดินผ่านมาหยุดดูแล้วพูดเสียงพอได้ยินว่า “มารยาททราม” แล้วก็เดินจากไป เจ๊ ด.ได้ยินก็ทะลึ่งพรวดมองตามชายคนนั้นด้วยความโกรธสุดขีด จึงได้บอกให้แอร์และสจ๊วตไปตามชายคนนั้นมาขอโทษตน สร้างความอึดอัดใจให้แอร์และสจ๊วตเป็นอย่างมาก
จนในที่สุดแอร์และสจ๊วตได้เดินมาบอกและเชิญชายคนนั้นไปพบเจ๊ ด. ด้วยความจำใจ ชายคนนั้นเข้าใจดี จึงได้บอกแก่แอร์และสจ๊วตว่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจะไปพบเขาเอง” เมื่อชายคนนั้นเผชิญหน้าเจ๊ ด. บทสนทนาจึงเริ่มขึ้น
เจ๊ ด. “มึงรู้หรือเปล่าว่ากูเป็นใคร ระวังตัวไว้ เงาหัวมึงจะไม่มี”
ชายคนนั้น “ผมรู้ว่าคุณเป็นใคร แต่ผมเป็นทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ เป็นทหารพิทักษ์พระราชา
ถึงผมจะเป็นอะไรไปก็ยอม แต่ระวังไว้เถอะ พวกคุณจะไม่มีแผ่นดินจะอยู่”
เจ๊ ด. “!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! “
