คืนนี้ ผมรู้สึกโกรธครับ ผมโกรธมากที่เราพยายามจะไม่ให้เกิดการสูญเสียขึ้น แต่ท้ายที่สุดแล้วมันก็เกิด
ในฐานะหนึ่งใน junior planning ของเวที ฯ ที่ช่วยวางแผนการทางโทรศัพท์ ต้องขอโทษทุก ๆ คนที่เป็นประชาคมของรามด้วย
ถ้าหากแผนการที่วางไว้ ไม่สามารถป้องกันการสูญเสียได้
ยอมรับว่า มีแกนนำบางคน อาจประเมินเสื้อแดงต่ำเกินไปว่า ก่อนวันที่ 1 พวกนี้จะไม่กล้าลงมือ เพราะเห็นว่ามีคนเยอะกว่า
ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว ผมได้อธิบายให้แกนนำที่อาจมองข้ามอะไรบางอย่าง บางคน ว่า คนพวกนี้ เราจะประมาทไม่ได้เด็ดขาด
สายข่าวผมก็เตือนแล้วเตือนอีกว่า ก่อนวันที่ 1 เสื้อแดงจะเล่นมุกนอกเครื่องแบบแล้วออกมาก่อกวน
จุดเปลี่ยน จุดแตกหักจริง ๆ ไม่ใช่คนตาย หากแต่เป็นการที่ตำรวยกล้าเป็นพวกเดียวกันกับเสื้อแดง แล้วหันมารู้เห็นเป็นใจทำร้าย
ประชาชนที่อยู่ตรงข้ามเสื้อแดงแทน ตั้งแต่เหตุป่วนไฮด์ปาร์กเมื่อช่วงบ่าย ๆ แล้วขยายอารมณ์ร่วมของแต่ละฝ่ายให้ออกมาเผชิญหน้า
โดยการก่อกวนของพวกเสื้อแดงไม่กี่ตัว
ถ้ามองโลกในแง่ดี ตำรวจบางนายอาจถูกเสี้ยมก่อนมารักษาพื้นที่ที่ราชมังว่า ม็อบสุเทพเลวแบบนั้นแบบนี้ แล้วก็บิลด์อารมณ์ให้
เกิดความเกลียดชังคนในย่านราม โดยเจ้านายขี้ข้าบางตัวนั่นแหละ
ความสูญเสีย มันผ่านไปแล้ว เราเอากลับคืนมาไม่ได้ แต่เราสามารถแก้เกม ใช้ความสูญเสียของเมื่อวาน เป็นบทเรียนในวันนี้ (1 ธ.ค.) ได้ครับ
- จำนวนคนในแต่ละเวที สำคัญมาก เราเติมคนลงไปพอเพียงแล้วหรือยัง
- การข่าว ต้องมีความถูกต้อง ฉับไว และใช้ประโยชน์ได้ อย่าให้การสื่อสารช้าและพลาดแบบเมื่อวานอีกเด็ดขาด
- สู้กับหมาจนตรอก หมาจนตรอกมันจะใช้ความรุนแรงกับเราเสมอ ดังนั้น เราจะต้องอดทนกับการยั่วยุ ป้องกันความรุนแรงที่จะเกิด และที่สำคัญคือ
อย่าใช้อารมณ์แล้วเดินตามเกมที่มันวางไว้ ความสูญเสียจากการต่อสู้ ย่อมเกิดขึ้นเสมอ แต่ทำอย่างไร เราถึงจะได้ชัยชนะ โดยที่เราสูญเสียน้อยที่สุด