กระทู้พลีชีพ แบบยอมตายคาบอร์ด เพราะชักเริ่มไม่ไหวแล้ว...
(เถียงมาได้เลยครับ ถ้าไม่รู้สึกแบบเดียวกัน)
ผมขอสารภาพว่า..
เห็นกระทู้จี้ถามรายชม. "ลุงกำนันจะเอาไง" "สภาประชาชนจะแบบไหน" "ตกลงเราแพ้หรือชนะ" "แล้วไงต่อ" บลาบลาบลาบลา..
..แล้วผมรำคาญ รำคาญอย่างหนัก บอกตรงๆ
มันเหมือนคนเขียนกำลังหมิ่นน้ำใจพี่น้องประชาชนร่วมชาติ ที่เดินทางพันกิโลออกมาสู้ยิบตา สู้ไม่ถอย
มันเหมือนคนเขียนกำลังลังเลสงสัยในพลังของพี่น้องร่วมชาติ ที่เหนื่อยยากนอนกลางดิน กินแก๊สน้ำตา เพื่อต่อต้านอำนาจทรราช
มันเหมือนคนเขียนกำลังดูถูกเส้นทางการต่อสู้ของพี่น้องร่วมชาติ ที่เสียสละความปลอดภัยของตัวเอง ออกมาปกป้องคุ้มภัยให้มวลชน
มันเหมือนคนเขียนแกล้งไม่เข้าใจหัวจิตหัวใจของพี่น้องร่วมชาติ ผู้สูญเสียลูก เสียสามี เสียคู่ชีวิต เสียศิษย์ เสียครู เสียพ่อเสียแม่ ไปเพราะน้ำมือตระกูลชินวัตร
สิ่งเดียวที่ผมจะขอได้ คือก่อนที่ท่านจะตั้งกระทู้จี้ถามอะไรที่มันบั่นทอนกำลังใจ และเ้ป็นคำถามที่หาคำตอบตอนนี้ไม่ได้
โปรดดูภาพในกระทู้นี้สักนิด แล้วตั้งสติถามตัวเองว่า...
กรูจะถามไปทำไมวะ หากกรูยังเห็นแก่หัวจิตหัวใจของนักสู้เหล่านี้?
เลิกถาม แล้วเดินหน้าด้วยกันเถอะ
เดินหน้าในแบบไหนก็ได้ที่ท่านสะดวกใจที่สุด
แต่ถ้าท่านลังเล ท้อถอย ถอดใจ ท่านก็หยุดเดินหน้าได้ ไม่มีใครว่า
แต่ช่วยหุบปากระหว่างเราเดินด้วยเถอะ
เพราะคำถาม "ทำไมอ้ะ เมื่อไหร่อ้ะ แล้วยังไงต่ออ้ะ" แบบไอ้หนูจำไม
มันดังกวนใจไม่หยุดไปตลอดทาง
มันคอยเป็นตัวถ่วง Momentum ของการต่อสู้ครับ
แค่นี้แหละครับ