อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาครอบครัว ในวัย 64 เศษ..
นั่งบนภูดูการเคลื่อนผ่านของวงล้อประเทศไทยไปเรื่อยๆ..
แต่...
ต้องมาเดินไปเดินมา ตากแดดตากลม ตากยุง
โดนหมายจับ กลืนเลือดตัวเองไม่รู้กี่ครั้งแล้ว
ต้องกราบต้องไหว้ ขอโทษผู้คนที่ฝากความหวังไม่รู้กี่ครั้งแล้ว..
โดนปฏิเสธ โดนหักหน้า ดูถูกจากหลายๆคนหลายๆองค์กร
โดนปู้ยี่ปู่ยำบนโลกโซเซียล..
กำลังใจจะต้องหมดไม่ได้ ต้องคอยเติมให้ประชาชนทีมาชุมนุมตลอดเวลา
ป่วยไม่ได้ ตายไม่ได้...
ถึงวันนี้ ยอมรับในหัวใจของลุงกำนันจริงๆ สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ที่สู้ไม่ถอย...
ไม่ว่าจะท้อหรือข้อสงสัยถึงปลายอุโมงค์ว่าจะมีอะไรรออยู่
จะขอสู้ไปกับ กำนันสุเทพ จนลมหายใจสุดท้ายคับ...
เพื่อประเทศไทย ของลูกหลานเราคับ...
Edited by kukkuk, 12 ธันวาคม พ.ศ. 2556 - 21:03.
