งบประมาณขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ปัจจุบันมาจากส่วนกลางจัดสรร โดยดูจากทะเบียนราษฎร์ และภาษีที่จัดเก็บได้
จึงมีความสัมพันธ์ด้านเศรษฐกิจและสังคมอยู่ด้วย
เขตเทศบาลใหญ่ๆ ที่มีคนเข้าไปอาศัยอยู่มาก แต่ปรากฎว่าไม่ได้มีชื่ออยู่ในทะเบียนราษฎร์ (เช่น คนจากจังหวัดอื่นเข้าไปเรียน หรือทำงาน) แต่ต้องจัดการกับการบำรุงท้องที่ เช่น ถนนหนทาง การกำจัดขยะ กลายเป็นภาระในแง่งบประมาณไปก็มี
ถ้าเขตไหน นายก เก่ง มีความเจริญมาก มีความเจริญ คนเข้าไปค้าขายมาก จะได้ภาษีบำรุงท้องที่เยอะ
ก็มีงบประมาณทำอะไรได้มากเหมือนกัน อย่าง กรณีของเมืองพัทยา บางแสน
ทำให้เมืองอื่นๆ กระตือรือร้นขึ้นมาในการพัฒนา
แต่ก็เกรงว่าจะเน้นเศรษฐกิจมากเกินไป เพราะเห็นแก่เงินงบประมาณ
ต้องใช้เวลาครับ
ใจจริงอยากให้ใหญ่กว่าจังหวัด เช่น เป็นกลุ่มจังหวัด เหมือนการเลือกตั้งผู้ว่าการรัฐของเมกา
เพราะจะซื้อเสียงยากขึ้นเมื่อเป็นเขตใหญ่ (จ่ายเยอะ)
แต่ก็อย่างว่า บ้านเราเสพติดอำนาจแบบผูกขาด เหมือนกรณีเชียงราย
สิ่งที่ต้องพัฒนาควบคู่คือ การให้ความรู้ประชาชน ความเข้มแข็งของ กกต ท้องถิ่น สื่อมวลชนที่เป็นฐานันดร 4 อย่างแท้จริง
พัฒนาด้านเดียวไม่ได้อีกแล้ว เพราะอำนาจจะไม่สมดุลกัน