อิสานผมก็ไปบ่อยครับ (ญาติผมอยู่ขอนแก่น)
ถามว่าผมเห็นความใสซื่อไหมผมก็เห็นครับ ที่จริงไม่ต้องไปเห็นถึงอิสานหรอกครับ
เวลาเราเจอเค้าในกรุงเทพเราก็พอสัมผัสได้
ทว่าในความใสซื่อนั้นมันเป็นบุคลิกเขาที่หลอมหลอมมาจากสภาพแวดล้อมครับ
มันไม่ได้หมายถึงความดีงามหรือความชั่วร้ายอะไร มันไม่เกี่ยวกัน
ถูกล่ะว่ามันทำให้เรารู้สึกดีที่ได้สัมผัส
แต่ถ้าหลงไปบางทีมันก็เจ็บได้เหมือนกัน ผมจะเล่าประสบการณ์ส่วนตัวให้พิจารณาดูนะครับ
ราว 2-3 ปีที่แล้วผมได้ใช้ช่างที่มาจากภาคนี้ที่อยู่ในละแวกบ้าน
เป็นคนที่ผมเห็นแล้วว่าอัธยาศัยดีดูซื่อๆมาทำงานต่อเติมบ้าน (ผมช่างเลือกหน่อยครับเพราะบ้านมีลูกสาว)
งานเรียบร้อยดีครับ พอเจอเลยทักทายเขาเสมอ
ทว่าวันนึงผมออกจากบ้านไปทำธุระกับภรรยาโดยลูกสาวอยู่บ้าน (ตอนนั้นเค้าก็ 17-18 แล้ว)
ผมปรากฎว่าตอนกลับบ้านตกใจเลยครับ
คนในหมู่บ้านมายืนกันอยู่หน้าบ้านผมเต็มไปหมด
มีตำรวจอยู่ 1 นาย พร้อมช่างคนที่กล่าวถึงนี่แหละอยู่ในสภาพเมามาย
เรื่องก็คือ ช่างคนนี้ปีนเข้าไปในรั้วบ้านผมทั้งกลางวันแสกๆเลยครับ
ทว่าประตูบ้านผมทั้งหน้าบ้านหลังบ้านล็อคหมด ไอ้เจ้าหมอนี่เลยพยายามจะเข้าทางหน้าต่าง
เพื่อนบ้านเห็นพอดีเลยแจ้งตำรวจ ส่วนลูกสาวอยู่ในบ้านยังไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ
จนข้างบ้านตะโกนบอกถึงรู้ตัว พอเธอไล่ช่างไป
ช่างกลับอ้างว่าเห็นงูเลื้อยเข้ามาในบ้าน เขาจะช่วยจับให้เปิดประตูหน่อย
ลูกสาวไม่ยอมเปิด เขาก็งอแงอยู่ที่หน้าประตูบ้านจนตำรวจมา
เจ้าหน้าที่ตำรวจถามผมว่าจะเอาเรื่องไหม เพราะที่จริงเขาก็ยังไม่ได้ทำอะไร แค่บุกรุก
แต่เจตนาน่ะเราไม่รู้หรอกครับ
เขาก็ยกมือไหว้ผมประหลกๆด้วยท่าทางอันใสซื่อ
ผมเลยต้องถามเขาว่า ผมไม่เอาเรื่องได้แต่ขอให้ย้ายไปจากแถวนี้ได้ไหม
(เขาอยู่บ้านเช่า)
เรื่องก็จบเท่านั้น
ทั้งหมดนี้ผมไม่ได้หมายถึงในบุคลิกใสซื่อจะเป็นเรื่องเลวร้ายนะครับ มันไม่เกี่ยวกัน
เด็กวัยรุ่นท่าทางซื่อๆที่เราเจอบริเวณวัดเวลาไปทำบุญต่างจังหวัด
ใครจะไปรู้ว่าตอนกลางคืนเขาหย่อนใจเล่น
โดยการเอาหินไปดักโยนใส่กระจกรถริมทางหลวงเพียงเพราะแค่ความคะนองหรือประสงค์ต่อทรัพย์เล็กๆน้อยๆ
เรื่องแบบนี้เราไม่รู้หรอกครับ
ใครจะรู้ว่านายติ๊งต่างที่ฆ่าข่มขืนเด็กวัย 3-4 ขวบตอนเราคุยกับเขาดีๆเขาอาจมีท่าท่างเซื่องๆซื่อๆก็เป็นได้
ชาวบ้านที่ผมเจอมาส่วนใหญ่ก็ดีทุกคน ก็เหมือนเราๆท่านๆนี่แหละ
แต่ทั้งที่ดูเขาซื่อๆ ตอนชุมนุมราชประสงค์พอแกนนำสั่งสลายตัว
และไฟไหม้ห้าง เชื่อไหมครับของในห้างถูกฉกกันทั้งโทรศัพท์ แว่นตา นาฬิกา เครื่องประดับ ฯลฯ เจ้าหน้าที่ยึดได้มโหฬาร
ผมไม่อยากถามว่านี่มันเป็นความเลวหรือเปล่าเพราะถามไปก็ไม่ได้อะไร
แต่ก็อยากให้เราประเมินมนุษย์ด้วยกันอย่างที่ควรจะเป็น เรากับเขาต่างเป็นมนุษย์
มีความดีและความชั่วอยู่ในใจทั้งนั้น
อยู่ทีใครจะสะกดไว้ หรือทัศนคติอย่างไร มีความละอายต่อบาปเพียงไหน
ใช่จะตัดสินดีเลวกันที่การพูดจาหรือบุคลิกภาพที่แสดงออกเท่านั้นครับ
ปล: เพื่อนบ้านคนที่โทรแจ้งตำรวจช่วยลูกผม
ปรกติแทบไม่เคยคุยกันเลยครับ ดูแกไม่ค่อยเป็นมิตรด้วยซ้ำ
หลังจากเหตุการณ์นั้นแล้ว ก็ยังไม่ค่อยได้พูดคุยกันอยู่ดี ได้แต่ยิ้มให้กันนิดหน่อย
Edited by คลำปม, 6 มกราคม พ.ศ. 2557 - 22:24.