โชคดีที่เพื่อนรอบตัวผมรักชาติเข้มข้นยิ่งกว่าผมอีก ไปชุมนุมตลอดเลย ทั้งหญิง ตุ๊ด ชาย เด็กวัยรุ่น ฯลฯ
ผมนับถือใจพวกเขาจริงๆ และภูมิใจมากๆที่มีพวกเขาเป็นเพื่อน
นอกจากแม่ผมแล้ว ผมเพิ่งเจอลิเบอร่านอยู่คน เป็นเพื่อนรุ่นพี่
เขาไม่ทำไงกับผมหรอกครับ เขานัดผมทานข้าวแล้วมาระบายความกลัดกลุ้มให้ผมฟังซะงั้น
ว่าไม่เข้าใจเลย ทำไมแค่เขาเห็นต่างต้องมาอันเฟรนด์เขาด้วย
เขาไม่เอาสถาบันแต่ก็ไม่เห็นว่าจะต้องไปล้มสถาบันอะไรเลย
เขาไม่เห็นว่าทักษิณผิดตรงไหนแต่เขาก็ไม่ได้เชียร์ทักษิณนะ
เขาไม่รักชาติไทยเพราะไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนไทย
เขาเชื่อว่าโลกมันเปลี่ยนไปแล้ว ไม่มีคำว่าชาติเหลืออีกแล้ว มีแต่ Global
แล้วเขาผิดตรงไหน ทำไมเพื่อนต้องอันเฟรนด์เขาด้วย
ผมก็นั่งฟังอย่างตั้งใจนะ ก็ไม่ได้ว่าอะไรเขา
แต่เริ่มรู้สึกแล้วว่า คนที่เดือดร้อน ร่านทุรน เป็นเอามาก ไม่น่าจะมาจากฝั่งพวกรักชาติหรือม็อบนกหวีดแบบเรานะครับ
พวกเราก็ทนอยู่เฉยๆของเรามานาน อะไรทนได้ก็ทนไป กัดฟันจนปากแตกเลือดไหลก็กลืนเลือด ก็แค่นั้น
แต่ไอ้พวกบ่นพร่ำคร่ำครวญ เวิ่นเว้อ ฟูมฟาย ดิ้นปัดๆๆๆเหมือนโดนน้ำร้อนลวก คือพวกเสื้อแดงกับพวกลิเบอร่านต่างหาก