๑. ชาวนา น่าสงสาร..........จากบ้าน ที่อาศัย
...แรมลา มาห่างไกล........อาลัย ใจกังวล
๒. กายใจ ให้ทุกข์ท้อ.......โอ้หนอ รอเหตุผล
...อกตัว มัวมืดมน............. อับจน อนิจจา
๓. บ้านนี้ ก็เหน็บหนาว......ไร้ข้าว จะหุงหา
...ขนขาย ได้ราคา.............แต่ว่า ไม่ได้ตังค์
๔. ไหนเล่า ค่าข้าวฉัน?.....คอยวัน ก็สิ้นหวัง
...อดอยาก ลำบากจัง........นอนนั่ง น้ำตานอง
๕. จำใจ ไปถามข่าว..........เรื่องราว ซื้อข้าวของ
...ใยไม่ จ่ายเงินทอง..........ฤๅกอง ไว้โกงกัน
๖. น้ำตา ชาวนาไหล..........หัวใจ ให้โศกศัลย์
...ทนทุกข์ ทุกคืนวัน...........เงินฉัน มันไม่มี
๗. จากท้อง ทุ่งนาร้าง........มาค้าง กลางกรุงศรี
...ข่มตา ค่อนราตรี..............เหลือที่ จะหลับตา
๘. คิดถึง โอ้ลูกน้อย...........เศร้าสร้อย ระห้อยหา
...ได้ยาก จำจากมา............ลูกข้า ชะเง้อคอย
๙. รอค่า ที่ขายข้าว............ปวดร้าว แลเหงาหงอย
...คิดคิด จิตล่องลอย..........มากน้อย นับวันคืน
๑๐.เมื่อไร ยังไม่รู้...............ทนอยู่ อย่างสุดฝืน
...ข้าวน้ำ ทนกล้ำกลืน.......หยัดยืน ยิ่งยากเย็น
๑๑.นกน้อย จากท้องทุ่ง.....สู่กรุง เกินทุกข์เข็ญ
...ไม่ช้ำ ไม่จำเป็น..............ไม่เห็น จะน่ามา
๑๒.ทุ่งร้าง เหลือฟางข้าว....เหน็บหนาว อยู่นักหนา
...อนาถจิต อนิจจา..............น้ำตา ต้องตกใน...ฯะ
......... พระฤๅษี...๑๑/๑/๕๗...(ก.๕).....
Edited by พระฤๅษี, 11 February 2014 - 11:02.