พยายามเขียนจากความจำน่ะครับ
สำหรับทุกท่านโดยเฉพาะคนอายุเลย. 40 ปี
คงจำกันได้ดี. ปีที่เกิดวิกฤตการเงิน IMF ปี 2540
ตอนนั้นทุกธุรกิจเกิดความระส่ำระสายไปหมด
ทั้งภาวะที่เกิดขึ้นจริงและข่าวลือ
มีข่าวใหญ่ในวงการธุกิจปรากฎเป็นระลอกๆว่าโตโยต้าจะถอนกำลังการประกอบรถยนต์จากประเทศไทย
ทำให้เกิดความกังวลไปทั่วว่าหากข่าวที่ว่าเป็นจริง
บริษัทที่เกี่ยวข้องกับการผลิตรถยนต์
คงเกิดความเสียหายอย่างใหญ่หลวง
ต้องมีคนตกงานเพิ่มทุกระดับชั้น
ทั้งผู้บริหารและระดับล่าง
รวมทั้งจะเป็นว่าธุรกิจญี่ปุ่นที่ลงทุนในไทย
อาจจะถอนตัวตามไปด้วย
ข่าวลืออึมครึมอยู่สักพักหลายวันพอสมควร
วันนึงผู้บริหารโตโยต้าก็ได้รับโทรศัพท์จากในวังว่า
ในหลวงทรงขอสั่งซื้อรถโตโยต้า 1 คัน
โดยรับสั่งว่า
"ไม่ต้องรีบประกอบก็ได้ รวมทั้งให้ใช้มือผลิตก็ได้
จะได้ใช้แรงงานเยอะๆ. อยากให้ใช้เวลาในการประกอบนานๆ. เพราะพระองค์มิได้ทรงเร่งร้อนอะไร"
ทางโตโยต้าต้องประชุมผู้บริหารโดยด่วน
เพื่อตีความพระราชกระแสรับสั่ง.
จนเข้าใจได้ถูกว่าพระองค์ท่านหมายความว่าอะไร
จึงออกข่าวยืนยันกับสื่อมวลชนว่า
โตโยต้ายืนยันที่จะทำธุรกิจที่เมืองไทยไม่ไปไหน
เพียงแค่นั้นข่าวลือต่างๆที่โหมทำลายภาวะเศรษฐกิจ
ที่แย่อยู่แล้วก็หมดไป.
ภาคส่วนธุรกิจพอทราบข่าวดังกล่าว
ก็มีกำลังใจที่จะช่วยกันฟันฝ่าวิกฤตเพราะรู้ว่าพระองค์ท่านอยู่กับเรา.
พระองค์ท่านทรงอยู่กับเราไม่ทิ้งเราไปไหน.
จนเมื่อเวลาเหมาะสมทางโตโยต้า
จึงนำรถ Soluna ไปถวายในหลวง
ซึ่งในหลวงได้พระราชทานเงินให้ ซึ่งโตโยต้าจะไม่รับ
แต่พระงองค์บอกว่าให้นำเงินนี้ไปจัดทำ
โครงการช่วยสังคม. จึงเป็นที่มาโรงสีข้าวรัชมงคล
เพื่อสีข้าวให้ชาวนาอย่างเป็นธรรมและคุณภาพดี
หลายท่านคงทราบว่าหลายๆตัวแทนจำหน่ายโตโยต้า
นอกจากจะจำหน่ายรถยนต์แล้ว
ยังขายข้าวถุงรัชมงคลอีกด้วย
ท่านครับไม่ว่าจะเกิดวิกฤตการณ์หนักหนาสาหัส
เพียงใด. ในหลวงไม่เคยทรงทอดทิ้งพสกนิกรของพระองค์แน่นอนครับ
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน
ทศพร ศรีเอี่ยม
4/02/2557