เสียงกระแดะดัดจริต
ตกตายหลายชีวิต
กลับไม่คิดว่ารุนแรง
๐ ตายเกลื่อนอยู่เบื้องหน้า
โดยการฆ่าอันกําแหง
ไม่งึมงํา ไม่สําแดง
ดวงตาแล้งความอาทร
๐ ครั้นเสียงหวีดกรีดคนชั่ว
กรีดถึงขั้วใจกาสร
เสนอหน้าเป็นเดือดร้อน
ฟุ้งตะกอนอันคลั่งแค้น
๐ เฮ้ย! แม่นักบุญใจบาป
ความตอแหลมันฉาบ เหนี่ยวแน่น
คนเขารู้ไปทั่วทีปทั่วแดน
รู้แก่นแกนอันป่วน-แปร
๐ อย่าเป็นอีกาห่มผ้าขาว
หล่อนไม่ใช่แสงดาวผู้เผื่อแผ่
หล่อนไม่ใช่นักสงเคราะห์โดยแท้
หล่อนคือนักตอแหลต่อสังคม
....เพลงผ้า ปรพากย์
๒ มีนาคม ๒๕๕๗