Thai4u

eddYGiRL @TeddYGifT
@js100radio มีเหตุระเบิดที่ จ.ปัตตานี โรงไฟฟ้า มีพนักงานติดอยู่จำนวนมาก

มีเหตุระเบิดอยู่ 10 กว่าจุด ใกล้ปั้มน้ำมัน ระมัดระวังกันด้วยนะ พวกมันเล่นแรง

19.45น. ระเบิดร้าน 7-11 เกือบทุกสาขา ทั่วอำเภอเมืองปัตตานี ทำให้ไฟดับ มีผู้บาดเจ็บ

 

 

เรื่องนี้คุณถวิลคงรู้ว่าฝีมือใคร เดาได้ไม่ยาก

เริ่มเล่นใต้ดินและ (ทวี สอดส่อง) ขอให้พี่น้องทาง สามจว.ชายแดนใต้ ระมัดระวัง ปลอดภัยกันด้วยนะ

ขั้นตอนต่อไป  สภาปฏิรูป/สภานิติบัญญัติ

ไม่ผิดหวังจริงๆ ฟินฝุดๆ.........

 

อ้าว มันจบแล้วครับนาย

 

แดงยังจะว่าบิ๊กตู่ทำเพื่อแม้วอีกไหม

 

อย่าลืมถอนประกาศชัยชนะด้วยนะ ไอ้คุณแดงดวง 

 

 

"บิ๊กตู่" แจงคณะทูตต่างชาติ ยันจำเป็นต้องยึดอำนาจ เพื่อยุติขัดแย้ง เตรียมตั้งสภาปฏิรูป-สนช. ปฏิรูปก่อนเลือกตั้ง ยังไม่ให้คำตอบ "คสช."อยู่นานแค่ไหน การันตีความปลอดภัยให้ชาวต่างชาติ เท่าคนไทย

วันศุกร์ 23 พฤษภาคม 2557 เวลา 19:46 น.

 

 

 

อยากได้ ดร สมเกียรติ อ่อนวิมล มาช่วยท่านประยุทธ เกี่ยวกับการฑูตอ่ะ 

หนังหน้าคุ้นๆ ที่เปลี่ยนเป็นชุดดำเร็วๆนี้นี่หว่า ไรแว้ สงสัยอยากลองรองเท้าบู้ท

อยากเชพเพลงปลุกใจ ทุกเพลง ตอนนี้เลย บางเพลงหาฟังไม่ได้แล้วนะ อุอิ

ประกาศสุดท้าย ฉบับที่ 14 ยอมรับทหารสุดยอด รอบคอบมาก ยิ่งกว่าการปฏิวัติซะอีก

ปล ประกาศแต่ละฉบับ มันใช่เลย รักนะ จุ๊บๆๆๆ      

ตะกวดไม่เคยมีศักดิ์ศรี เห็นร้องตะโกนถามหาศักดิ์ศรีกันให้วุ่น เลี้ยงเสียงข้าวสุกจริงอยู่ไปก็เปลืองภาษี ยุบมันไปเหอะ เลี้ยงตะกวดเลี้ยงหมาดีกว่า

ขอแปะมั่ง ชิส์

ปล. ซ้ายบนเค้าจอง ^//^

คนเดียวกัน มะใช่เหรอ.....

ประกาศกฏอัยการศึก คือการ "ปฏิวัติอำนาจตำรวจ"

มาคอยดูกันว่า วันนี้ นิวัดทำงง จะประกาศลาออกจากตำแหน่งเถื่อนไหม

ส่วนตัวคิดว่า มันยังไม่ประกาศลาออก

ปล ไม่เชื่อเอาตรี น  ห มา ลูบหน้าเราเลย

สู้แบบคนที่มีธรรมะ สู้เพื่อชาติ เพื่อแผ่นดิน เราต้องมีชัยชนะอย่างแน่นอน ขอบคุณครับ

จากลุงกำนัน

วันที่ 20 / 05 / 14

เออ ลุงกำนัน อยากไปหาไอ้นิวัดทำโลง น่าจะทำงานอยู่ที่ตึกชิน ตึกใดตึกหนึ่งมั่ง ขี้ข้าของแท้เยี่ยงนี้

แต่ไม่แน่ มันอาจจะหำหดไม่กล้าออกจากบ้านก็ได้

ก็ขอออกมาจับจริงๆเถอะ ไอ้หน่วยอรินทราชเนี่ย เห็นไอ้ศูนย์ here มันบ้าเห่าขู่มาหลายเพลาแล้ว

ถาม จขกท หน่อย ไอ้ฝรั่งโรเบิร์ต อัมสเตอร์ดัม ที่มันขึ้นเวทีเสื้อแดง พูดเหยียบย่ำสถาบันหมิ่นพระเกียรติยศสถาบัน

พวกเ มิ ง ก็เห็นดีเห็นงาม ไปกราบส้ น ตรี น มันใช่ไหม     

12/05/57
ตอนนี้14.07 อยู่ที่ข้างรั้วun ร้อนดีเหลือเกิน นั่งเฉยๆฟังคนบนเวทีปราศรัย จากปกติที่เรานั่งเฉยๆไม่เป็น พออยู่ม้อบ สอนให้เรารู้จักรอ ใจเย็น และ มีน้ำใจ ปกติ เราเป็นไม่ค่อยพูด แต่พอมาอยู่ที่นี่ เห็นใครยืน เราจะรีบเชิญเขานั่ง ให้นำ้ให้ขนม ทำให้เรารู้ว่าถ้าสังคมโดยรวมปฎิบัติดีต่อกัน จารีตดังกล่าวจะเป็นตัวบังคับให้เราประพฤติดี ตามไปด้วย พอดีเราไปกับแม่ที่ขาก็ไม่ดี แต่ก็ไปด้วยการถือไม้เท้าเดินกระย่องกะแย่งไป แม่เรา70แล้ว สุขภาพไม่ค่อยดีนักเป็นหลายโรค แต่แม่ก็อยากไป เราเองไม่อยากให้แม่ไปหรอก เราอยากไปคนเดียว แต่แม่ไม่ยอม เราก็เอ้า ไปกันสองคนแม่ลูกออกเดินทางจากปราจีนตอน8โมง ไปจอดรถไว้ที่แมคโครรังสิต เพราะไม่อยากจ่ายค่าที่จอดรถ มันแพงมาก เกือบเท่าค่านำ้มัน จากนั้นก็เรียกแท้กซี่ ซึ่งเป็นคราวซวยของเราเพราะลุงคนขับพูดเก่งมากตั้งแต่รังสิตจนถึงคุรุสภานี่ลุงแกพูดไม่หยุด พอกับแม่เราเลย เวลาชั่วโมงนึงเนี่ย ต่างคนต่างรู้จักบ้านกันเลยน่ะ พอลงจากรถปุ๊ป เราบอกแม่เลยว่า แม่ทีหลังไม่ต้องไปเล่าเรื่องส่วนตัวให้เขาฟังก็ได้นะ แม่เราบอก อ๋อเหรอ แม่ไม่รู้ตัวเลยว่าเล่า เราก็เงิบไปเลย บอกว่าบ้านอยู่ไหน มีอาชีพอะไรนี่นะ ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว เราเลยถามว่าแม่นี่นั่งแท้กซี่นี่ถ้าไม่พูดจะได้ไหม แม่เราบอก ก็แท้กซี่เขาชวนคุย แม่ก็ต้องตอบน่ะ จะให้ทำไง เราเลยเลิกพูด จากนั้นก็เรียกมอเตอร์ไซต์รับจ้างพาไปส่งที่un ที่จริงมันใกล้นะแต่แม่เราเดินไม่ไหว อ้อพี่มอไซต์แถวนั้นน่ารักมาก เขามาช่วยโบกรถเพื่อมาจูงมือแม่เราข้ามถนนด้วย เขาคงเห็นเรายืนรีๆรออยู่นานมากมั้ง คือเราไม่มีประสบการณ์การข้ามถนนในกรุงเทพน่ะ พี่ๆเขาช่วยทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าแม่เราจะไปไหน เราก็ให้เขาพาไปส่ง ค่ารถคนละยี่สิบ สองข้างทางก็เริ่มมีเต๊นท์มากาง รถเครื่องขยายเสียง ผู้ชุมนุมบางส่วนมานั่งรอนอนรอลุงกำนันที่จะเดินมาจากลุมพินี เพราะตอนนั้นยังไม่บ่ายสองเลย ลุงกำนันยังไม่ออกมา เรามายืนด้อมๆมองๆหาที่นั่ง มาครั้งนี้เราเอากระเป๋าใบเล็กมาเนื่องจากเข็ดที่เอากระเป๋าใบใหญ่มาพร้อมอุปกรณ์ดำรงชีวิตไปเต็มกระเป๋าแต่สุดท้ายไม่ได้ใช้ แล้วก็หนักมาก ต้องแบกขึ้นลงรถเมล์ รถใต้ดิน และอีกสารพัดรถที่จะพาเราและแม่ไปได้ อีกอย่างที่ไม่เอาของมามากก็เพราะมีแต่คนแจกนู่นนี่ตลอด คราวนี้พกแต่ไอแพ้ดกับกระเป๋าตังและกุญแจรถ กะหาเอาข้างหน้าแล้วก็ได้ทันที พอหาที่นั่ง สักพักก็มีพี่ผู้หญิงมากวักมือเรียกให้นั่งบนแผ่นพลาสติก เราให้แม่ไปนั่ง ส่วนตัวเรานั่งนอกผ้า ซึ่งตอนหลังแม่เราเล่าให้ฟังว่าพี่ที่ชวนนั่งน่ะไม่ใช่เจ้าของแผ่นพลาสติกหรอก แต่เป็นลุงที่นั่งยู่ข้างๆ แม่คุยไปมาก็รู้ว่าลุงคนนี้มาทุกครั้งที่กำนันเรียก แล้วมาคนเดียวด้วย นั่งรถตู้มาจากลพบุรี หมอนผ้าห่มอะไรก็ไม่ได้เอามา บอกว่าเดี๋ยวที่นี่เขาก็มามาให้เองแหละ ตลกดี มีคนคิดเหมือนเราด้วย นั่งได้สักพัก ก็มีป้าๆอีกสี่ห้าคนมานั่งข้างๆบ่นว่าร้อนจะเป็นลม เพื่อนๆก็ช่วยกันพัด พอค่อยยังชั่ว พวกป้าๆก็ถามกันเองว่ามาจากไหน บางคนก็บวกว่ามาจากปัตตานี นราธิวาส ยะลา มาสิบกว่าหนแล้ว บางคนก็มาจากราชบุรี มาหนที่สิบแล้วเหมือนกัน เราอายน่ะ เพราะเรามาแค่สี่ห้าครั้งเองแล้วไม่เคยค้างด้วย จากนั้นเราก็ออกไปเดินรอบๆเวที ขอบอกว่านับถือพี่ๆที่นั่งอยู่หน้าเวทีมาก คือมันไม่มีหลังคาน่ะ เขาก็ต้องนั่งกางร่มแล้วรองนั่งด้วยพลาสติก ซึ่งถ้าใครเคยไปนั่งบนพลาสติกตอนบ่ายสองนี่ขอบอกว่าแทบจะสุกเลย มันร้อนกว่านั่งบนปูนมากๆ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่เขาทนเพราะจะได้จองที่ให้ได้แถวหน้าเวลารอลุงกำนันปราศรัยตอนกลางคืน ตลกดีไหมนั่งกางร่มกลางแดดตั้งแต่บ่ายเพื่อจองที่รอลุงตอนค่ำ เราทึ่งมาก และนับถือเขามาก จากสิ่งที่เห็นและรับรู้ได้จากการไปมาสี่ห้าครั้ง ทำให้รู้ว่าลุงกำนันเก่งมากที่ทำให้คนศรัทธาได้ขนาดนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย สักพักก็มีประกาศรวบรวมคนเดินไปรัฐสภา เราก็ชวนแม่เพราะเกิดมายังไม่เคยไปเลย เขาดินที่อยู่ใกล้กันเราก็เคยไปครั้งเดียวนานมากแล้วด้วย เรารู้ว่าแม่เดินไม่ไหวก็เรียกมอไซต์ให้พาไปส่ง แม่ก็หาที่นั่ง ส่วนเราก็หามุมถ่ายรูปซึ่งบอกตรงๆว่าเราถ่ายไม่ค่อยได้อะไรนักหรอกเนื่องจากลุงยังมาไม่ถึง ก็ถ่ายได้แค่สองสามรูป แล้วเราก็อยากจะเข้าห้องน้ำ ก็เลยเดินไปเข้าที่เขาดิน พอออกมาแม่ก็โทรถามพ่อที่ดูบลูสกายอยู่บ้านว่าตอนนี้กำนันอยู่ที่ไหนแล้ว พ่อบอกอยู่สะพานชมัย ตอนแรกว่าจะรอ แล้วจะกลับตอนสี่โมง แต่พอถามแม่แม่บอกลืมเอายามาด้วย เราก็เลยต้องกลับก่อนเสียดายมาก เราเดินออกมาเรียกรถตรงหน้ากองยานพาหนะหรืออะไรสักอย่างจำชื่อไม่ได้ ก็มีมอไซต์รับจ้างอีกแหละแวะมาจอดพร้อมถามว่าจะไปไหน มารอตรงนี้รถติด ไปรอตรงนั้นดีกว่าเดี๋ยวพาไป เราก็บอกจะไปยังไงรถคันเดียว เขาบอกได้ เราก้อเอา ขึ้นก็ขึ้น แม่ขึ้นก่อน เราตาม โดยไม่ได้ถามราคา เพราะพาซื่อคิดว่าน่าจะเท่าเดิม เพราะนั่งมาไม่ถึงห้านาที พี่แกขับมาจอดไว้ตรงบริษัทจิวเวอรี่อะไรสักอย่างแม่เราก็ถามว่าเท่าไหร่ เขาบอก80บาท เราอึ้ง แม่เราไม่ว่าอะไรควักให้80บาท บอกตรงๆไม่ได้เสียดายหรอกเงิน80บาท แต่เสียความรู้สึกมาก ทำไมเขาต้องฉวยโอกาสจากความพลาดในการไม่ถามราคาก่อนของเรา แล้วมาเอาเปรียบด้วย คือเราพลาดเพราะเรามีประสบการณ์ที่ดีกับพี่มอไซต์สองชุดก่อนหน้านั้นไง. เราก็เลยคิดว่าคนนี้ก็น่าจะเหมือนกัน ปรากฎว่ามันไม่ใช่ ประสบการณ์นี้สอนเราว่าอย่าได้ไว้ใจใครง่ายๆเป็นอันขาด อ้อแล้วก็อย่าใช้มาตรฐานการดำเนินชีวิตของอีกคนมาตัดสินอีกคน เพราะมันไม่มีทางจะเหมือนกันได้ โดยเฉพาะมาตรฐานความดีเลวยิ่งไม่มีทางจะเหมือนกันเลยสำหรับประเทศไทย เศร้าและสลดใจมากๆที่คนไทยหาทางเอาเปรียบกัน โกงกันตั้งแต่ระดับบนยันล่างกันเลย จากนั้นก็เรียกแท้กซี่พาไปส่งที่แม้คโคร คราวนี้ดีหน่อยไม่ค่อยพูด แต่ด่าตำรวจประปราย เพราะแกโดนข้อหาขับรถแท้กซี่โดยสวมกางเกงยีนส์ จากนั้นก็หาข้าวกินเพราะห้าหกโมงแล้ว แล้วก็ขับรถกลับบ้าน ถึงบ้านประมาณสองทุ่มครึ่ง ตกลงกับแม่ว่าถ้าชนะจะไปอีกแน่นอน

ชอบการเล่าเรื่องของคุณมากๆ ชื่นชมๆ เขียนง่ายๆ อ่านแล้วเห็นภาพเลย อย่าลืมกลับมาอีกนะ