นิติราม

เรื่องสื่อและจรรยาบรรณในวิชาชีพ ที่มีข้อวิจารณ์กันอย่างมากในขณะนี้ อันที่จริงปัญหาเรื่องนี้ไม่สามารถแก้ไขได้ในระดับวิชาชีพ เพราะเรื่องดังกล่าวนั้นมีการฝังรากลึกมาตั้งแต่สมัยประถมแล้ว เท่าที่เราจำความได้ ตั้งแต่สมัยประถม เราคงยังจำได้ว่าถ้าครูสั่งให้เราทำรายงาน พวกเราก็จะไปค้นหนังสือที่เกี่ยวกับหัวข้อนั้นมา แล้วก็ลอกข้อความนั้นลงในรายงาน ถ้าดีหน่อยก็อาจจะเขียนหนังสืออ้างอิงไว้ทัายรายงาน สิ่งเหล่านี้ลามมาเรื่อยๆจนถึงระดับมหาวิทยาลัย เชื่อหรือไม่เราได้เรียนวิธีการเขียนรายงานหรือการทำthesisจริงๆตอนเรียนปริญญาโทที่NIDA ขอโทษที่ต้องเอ่ยชื่อสถาบัน เพราะเราไม่ทราบว่าที่อื่นสอนกันอย่างไรบ้าง คือมันทำให้เราได้เปิดตาสว่างขึ้น ว่าการทำรายงานหรือวิจัยต่างๆนั้นต้องอ่านหนังสือเป็นหลายสิบเล่ม จากนั้นให้นำข้อมูลที่ได้มามาเขียนด้วยสำนวนของเราเอง ห้ามลอกจากหนังสือ ยกเว้นว่าเป็นทฤษฎีให้ลอกได้ แต่กระนั้นข้อมูลที่เราได้มาก็ต้องอ้างแหล่ง สรุปง่ายๆก็คือการเขียนรายงานก็คือการอ่านหนังสือ เสร็จแล้วก็นำสิ่งที่เราจำได้จากการอ่านหนังสือมาเขียนด้วยสำนวนของเราเองแล้วต้องตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูลอีกครั้ง พร้อมอ้างแหล่ง ซึ่งสิ่งเหล่านี้ไม่เคยมีการสอนในระดับประถม มัธยม หรือมหาวิทยาลัยบางแห่งเลย สิ่งนี้ก่อให้เกิดความเข้าใจผิดต่อเด็กว่าการทำรายงานคือการหาหนังสือ หรือสื่ออิเล็กทรอนิกส์มาลอก แล้วส่งครู ต่อมาทำให้เกิดปัญหาลามมาในขณะนี้ว่ามีสถาบันการศึกษาชั้นนำของสหรัฐแจ้งเตือนมาว่าให้ระวังการรับนักศึกษาไทยเพราะว่ามีการสังเกตว่านักศึกษาไทยหรือนักศึกษาที่ส่งใบสมัครเข้าศึกษาต่อในระดับปริญญาตรีหรือโทนั้นได้กระทำการplagerize คือการลอกข้อมูลในรายงาน เรียงความหรืองานวิจัยมากที่สุด หรือให้ผู้อื่นเขียนงานวิจัยหรือเรียงความให้ ซึ่งในสหรัฐถือว่าเป็นการกระทำผิดทางอาญา โทษ สูงสุดถึงสิบปี หรืออย่างในประเทศไทย ครูอาจารย์หลายคนบ่นแล้วว่านักเรียนนักศึกษาลอกงานจากสื่ออิเล็กทรอนิกส์กันมาก จนออกมาประชดว่า ทีหลังใส่URL เป็นชื่อผู้เขียนเลยแล้วกัน จะเห็นได้ว่าเรื่องการโกง การทุจริต นี่แอบแฝงมาในระบบการศึกษาแบบไทยๆอย่างไม่รู้ตัว อาจเป็นเพราะคนไทยไปเลียนแบบระบบการศึกษาแบบตะวันตกมาอย่างผิวเผิน ไม่ได้ลงลึกในรายละเอียด คือเอาแต่หัวข้อมาใช้แต่ไม่ได้อ่านรายละเอียด ทำให้การศึกษาไทยไม่ไปถึงไหนเสียที วนเวียนอยู่กับวงจรเดิมๆ เช่นวงการสื่อมวลชนที่เวลาทำงานกลับไม่ได้ใช้ความรู้เกี่ยวกับวิชาชีพหรือจรรยาบรรณที่เรียนมาเลย แต่กลับใช้นิสัยหรือสันดานเดิมมาใช้เป็นตัวตั้งในการทำงาน ผลก็เลยทำให้สังคมไทยก็บิดๆเบี้ยวๆไปตามสื่อนั่นแหละ

I Support PM Abhisit

 

รัฐมนตรี กับ สจ.บ้านนอก และ ความเป็นคน

 

   

นายจาตุรนต์ ฉายแสง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ.....
"....ผมคิดว่าการประกาศใช้กฎอัยการศึกไม่ใช่ทางออกจากวิกฤตของประเทศ การประกาศนี้อาจช่วยระงับยับยั้งความรุนแรงหรือความไม่สงบได้บ้างชั่วคราว แต่ต่อไปก็อาจจะสร้างปัญหาที่ใหญ่กว่าตามมา ... การประกาศใช้กฎอัยการศึกครั้งนี้จึงมีปัญหาทั้งในเรื่องความมีเหตุผล ความจำเป็นและประโยชน์ที่จะเกิดขึ้นคือปัญหาความชอบธรรมของการประกาศและยังมีปัญหาข้อสงสัยเกี่ยวกับความชอบด้วยกฎหมายอีกด้วย (โปรดอ่านต่อในลิ้งค์)... "

นายพิสุทธิ์ จันทรจำนงค์ สจ.บ้านนอกคนหนึ่ง.....
"....เสียงปืน M16 กลิ่นควัน M79 คนของเราตายเป็นใบไม้ร่วง ไม่อาจฉุดดึงให้ท่านรัฐมนตรีเป็นมนุษย์ได้เลยหรือครับ รัฐบาลไม่เคยยับยั้ง มิหนำซ้ำยังให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยขึ้นเวทีปลุกระดมคนเสื้อแดงเรื่องอาวุธปืน 10 ล้านกระบอก ... เหล่านี้ไม่มีเหตุผลเพียงพอเลยหรือครับที่ทหารจะออกมาคุ้มครองประชาชน ทั้ง 2 ฝ่าย
..... ผมเสียดายเหลือเกินที่ลูกๆของผมต้องมาเรียนหนังสือในยุคที่ท่านเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ ผมกลัวความเป็นมนุษย์ของลูกผมหมดลงเหมือนท่านรัฐมนตรี ... "

 

เกียรติยศและศักดิ์ศรี ใช่อยู่ที่ลมปากแต่มันอยู่ที่ระเบียบวินัย และการช่วยเหลือประชาชน สิ่งเล็กที่ทำแต่มันยิ่งใหญ่เสมอเมื่อเรานึกถึง ขอบคุณทหารไทยที่ปกป้องคนไทย ไม่ว่าจะสีไหนสำหรับเขาคือคนไทย

ภาพ Wason Wanichakorn

 

 

เจ้าหน้าที่ทหารช่วยกันเข็นรถนักเรียนที่เสีย อยู่บนสะพานข้ามแยกขาเข้าถนนอักษะ เด็กๆดีใจที่จะได้กลับบ้านหลังจากรถเสียอยู่บนสะพานมานาน

Cr. Wason Wanichakorn

 

 

ปู จิตกร บุษบา

:: บนเส้นทางแห่งความโดดเดี่ยว ::

หลังจบการสนทนาบนเวทีปราศรัยตั้งแต่ตีสี่ครึ่งถึงหกโมงเช้า ก็ลงมาช่วยแจกอาหารเช้าที่ "ครัวระนอง" สายๆ เริ่มง่วง เพราะคืนก่อนนอนเที่ยงคืนครึ่ง ตื่นตีสาม เพื่อมาให้ทันเวลานัดที่หลังเวทีปราศรัย จึงกลับไปนอนที่ "สตีฟ" เกสต์เฮ้าใกล้วังเทเวศร์ 1 ชั่วโมง เพื่อรอให้น้องมารับกลับบ้าน

ตามแผนเดิม จะให้น้องเอาเป้ และกระเป๋าอีกสองใบใส่รถ ส่วนผมจะปั่นจักรยานมาจอดไว้ที่ครัวระนอง แล้วค่อยให้น้องมารับแถวๆ คุรุสภา แต่พอดีเธอหงุดหงิดอะไรนักหนาก็ไม่รู้ ขับรถไปๆ มาๆ เหมือนคนบ้า โทรศัพท์หาก็พูดเหมือนคนไม่อยากจะพูด เลยบอกว่า "ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่กลับแท็กซี่ก็ได้"

กะว่า เอาจักรยานไปฝากครัวระนองตามแผนเดิม ครั้นโผล่มาถึงหน้าวัดมกุฏกษัตริย์ฯ รถติดมาก เรียกแท็กซี่มาลาดพร้าวคงไม่มีใครมา และเวลา 16.00น. ต้องมาจัดรายการวิทยุที่บ้านให้ทัน จึงตัดสินใจปั่นจักรยานพร้อมสัมภาระทั้งหมด มุ่งหน้ากลับลาดพร้าว

แดดร้อน ง่วงนอน อ่อนเพลีย...
จึงใช้วิธีปั่นไป พักไป มีกล้องถ่ายรูปติดกระเป๋ามาด้วย ก็ถ่ายนั่นถ่ายนี่ไปให้เพลินเพื่อลืมความล้า

มาถึงเชิงสะพานเกษะโกมล ถนนอำนวยสงคราม รู้สึกไม่ค่อยดี จึงพักในร่มไม้ มีน้ำดื่มติดกระเป๋าก็เอาออกมาดื่ม อมลูกอมเพิ่มน้ำตาล และนั่งเล่นเฟซบุ๊คเพื่อให้ผ่อนความเพลียลง

ลุงคนหนึ่งเดินมาถามทางไป "หมอชิต" จึงชี้มือบอกทาง ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะเหนื่อย 555...

สักพักก็ปั่นต่อ ถนนพระราม 5 เลียบคลองมา ต้นประดู่ให้ร่มเงาร่มรื่น มาถึงกรมสรรพาวุธทหาร ก็หยุดถ่ายรูปดอกประดู่เหลือง เจอลุงคนเดิมอีก ก็ยิ้มให้ แล้วบอกว่า เดินตรงไป ถึงสะพานบางซื่อ ให้เลี้ยวขวา

เริ่มสังเกตแกมากขึ้น แกใส่กางเกงขาสั้นลายทหาร เสื้อยืดสีเขียวขี้ม้า สะพายเป้ มีห่อข้าวเหนียวห้อยอยู่ที่เป้เหมือนเป็นเสบียง

ถ่ายรูปเสร็จ ก็นั่งพัก ก่อนจะปั่นต่อมาถึงใกล้ๆ สะพานบางซื่อซึ่งต้องเลี้ยวขวา เห็นลุงแวะถามแม่ค้า ซึ่งเขาก็บอกทางทางเดียวกับที่ผมบอก

รถติด รอเลี้ยว ลุงเดินตัดหน้ารถไป
ผมเห็น "นกหวีดและสายคล้องลายธงไตรรงค์" พาดอยู่กับเป้เก่าๆ ของเขา รู้สึกจุกที่อก

ปั่นจักรยานผ่านลุงไป แล้วจอดรอใต้ร่มไม้ข้างหน้า
เมื่อลุงเดินมาถึง แกก็ทักผมว่า "หยุดถ่ายรูปอีกเหรอ"
ผมบอกว่า "เปล่าหรอกครับ หยุดรอบอกทางให้ เดี๋ยวลุงเดินตรงไป เจอสะพานดำๆ ให้เลี้ยวซ้ายนะครับ แล้วทางจะบังคับไป จากนั้นจะมีป้ายบอกทางไปหมอชิต" ลุงพยักหน้ารับ

"ลุงจะไปไหนเหรอครับ" ผมถาม
"กลับบ้าน" ลุงตอบ
"บ้านอยู่ไหนล่ะ"
"ตากครับ"
"อำเภออะไรหรือลุง"
"อำเภอเมือง"

ผมควักเงินจากกระเป๋าสตางค์ ที่มีแบงค์ร้อยอยู่สามใบ แบงค์ยี่สิบประมาณ 4 ใบ
"ลุงครับ ผมช่วยค่ารถลุง 300 บาทนะ นี่ถ้าลุงเดินต่อไม่ไหว เรียกแท็กซี่ก็ได้ จากนี่ไปไม่น่าเกิน 60 บาทหรอกครับ"
ลุงยิ้มอย่างเกรงใจ รับสตางค์ไปแล้วอวยพรผมสารพัดเลย

ไม่ได้ถามไถ่ว่าลุงมาชุมนุมใช่มั้ย ลุงเงินหมดเหรอ ลุงจะกลับมาอีกหรือเปล่า...

รู้สึกนับถือในความเด็ดเดี่ยวของลุง
คิดไปเองว่า ลุงอาจจะเหลือเงินจำกัด ที่หากอยู่ต่อ ลุงอาจไม่มีเงินพอเป็นค่ารถกลับบ้าน อะไรทำนองนี้มั้ง เลยต้องกลับเสียก่อน ในขณะที่ค่ารถยังพอ

จากนั้นปั่นจักรยานจากมา พร้อมกับความรู้สึกโดดเดี่ยว แต่ไม่เดียวดาย

ลุงคงลำบากน้อยลงนิดหนึ่ง และอุ่นใจขึ้นที่พบ "เพื่อนร่วมทาง" แม้ได้ร่วมทางกันเพียงไม่กี่นาทีของชีวิต

ส่วนผม พบใจตัวเอง พบว่าผมยังรักและนับถือตัวเองได้เต็มเปี่ยม

นึกถึงประโยคประทับใจในหนังสือที่อ่านมานานหลายสิบปี
"คนบางคนมีน้อย แต่ให้หมด
คนบางคนมีมาก แต่ให้ได้ครึ่งเดียว"

โชคดีนะครับลุง บางทีเราอาจได้เจอกันอีก ผมจดจำใบหน้าคล้ำแดดและแววตาที่เด็ดเดี่ยวของลุงได้อย่างแม่นยำทีเดียว

แล้วเจอกันอีกนะครับ....

 

 

ซึ้งมากครับ ขอบคุณครับสำหรับเหตุการณ์น่าประทับใจอย่างนี้

เอกนัฏ พร้อมพันธุ์ (ขิง)

๒๐.๕๘ น. ในที่ประชุมวันนี้ ผมไม่ได้พูดจาแบบนักการเมือง ผมไม่ได้พูดสำนวนโวหาร ไม่ได้พูดเสียดสีใครแม้แต่นิดเดียว คนอื่นเสียดสีผมก็ทนเอา ผมก็นั่งเฉย และผมทำหน้าที่เป็นตัวแทนของมวลมหาประชาชน ผมเสนอต่อพลเอกประยุทธ์และที่ประชุมว่า ประเทศไทยวันนี้ไม่มีนายกฯ ไม่มีรัฐบาลที่จะมารับผิดชอบการบริหารประเทศ การไม่มีนายกฯ ไม่มีรัฐบาล ที่จะมีอำนาจในการบริหารประเทศนี้ ทำให้เกิดความเสียหายรุนแรงใหญ่หลวงต่อประเทศไทย ข้อเสนอผม

ข้อแรก.. คือต้องมีนายกฯ ที่มีอำนาจเต็มมาแก้ไขปัญหาของประชาชน เช่นปัญหาของชาวนา เป็นต้น และจะต้องแก้ไขปัญหาอื่นของประเทศ เช่น ปัญหาเศรษฐกิจของประเทศที่กำลังจะรุนแรงยิ่งขึ้นด้วย จำเป็นต้องมีรัฐบาล จำเป็นต้องมีนายกฯ ที่มีอำนาจเต็ม ๑๐๐ เปอร์เซนต์

ข้อสอง.. ผมเสนอว่าเมื่อได้นายกฯ นายกฯต้องตั้งคณะรัฐมนตรีที่ไม่มีฝ่ายการเมือง ไม่มีนักการเมืองอยู่เลยแม้แต่คนเดียว

ข้อสาม.. นายกฯ และคณะรัฐมนตรีต้องรีบปฏิรูปประเทศตามเจตนารมณ์ของประชาชน ผมได้เรียนต่อที่ประชุมว่าอย่าเอาข้อกฎหมายมาโต้เถียงกับผม อย่าเอารัฐธรรมนูญมาตรานั้น มาตรานี้ มาโต้เถียงกับผม ผมพูดในภาพรวม ว่าถ้าทุกคนเห็นด้วยก็มาช่วยกันคิดว่าทำอย่างไร ถึงจะได้นายกฯ ครม. ที่ไม่เป็นนักการเมืองแล้วรีบปฏิรูปประเทศไทย

ข้อสี่.. วันนี้ ผมได้เชิญ ฝ่ายนปช. และมวลชนคนเสื้อแดง กลางที่ประชุม ผมได้กราบเรียนว่าเราประชาชนด้วยกันทั้งนั้นทุกฝ่าย โปรดมาร่วมมือกัน วันนี้ทหารกับข้าราชการเขาร่วมมือกัน แล้ว ถ้าประชาชนฝ่ายนปช. เสื้อแดง และประชาชนฝ่ายเรา เข้าไปร่วมมือกับทหาร และข้าราชการ เราจะแก้ปัญหาประเทศได้ เอาฝ่ายการเมืองออกไปก่อน ผมพูดกลางที่ประชุมแบบนี้ ผมบอกให้ฝ่ายการเมืองถอยออกไปก่อน วันนี้ให้เป็นเรื่องประชาชน ทหาร ข้าราชการทั้งหลาย จับมือกันแก้ปัญหาชาติบ้านเมือง

ผมคิดว่าสิ่งที่ผมได้เสนอวันนี้ คงตรงกับหัวใจของพีน้องปชช. ที่เข้าทรงผมอยู่ ใช่ไหมครับพี่น้องครับ

ผมยืนยันเรื่องนี้ และไม่โต้เถียงเรื่องอื่นกับใครเลย แม้จะคันปาก แต่ทนเอา ยืนยันเท่านั้น พรุ่งนี้ ไปประชุมต่อบ่ายสองโมง ผมก็จะขออนุญาตพี่น้องยืนยันตามข้อเสนอเดิมนี้ ยกเว้นพี่น้องมีอะไรที่ใหม่กว่านั้นก็มาบอกผมได้ก่อนบ่ายสองโมง

สุเทพ เทือกสุบรรณ
เลขาธิการ กปปส.
21 พฤษภาคม 2557

มันไม่เกี่ยวกับพวกมึงเลย ไอ้ครวย

 

มีคนขนอาวุธสงครามป่วนเมือง ทำเฉย

พอกฎอัยการศึกมา จับได้เพียบ

 

กรวยไหมครับ 

อยากให้ทหารบอกกับองค์กรสื่อที่ออกมาดิ้นกระแด่ว ๆ ว่า

 

สื่อแบบที่ไม่เสนอความจริง  มีแต่เรื่องบิดเบือนแบบนี้

 

สมควรปิดไปแบบถาวรมากกว่า

 

แค่เรื่องจับอาวุธได้ยังไม่นำเสนอให้คนรู้เลย

 

สื่อสวะ ๆ

"เลิศ ไม้เก่า" โดนแล้ว !!! ถูกทหารกองทัพภาค 3 นำตัวไปสาวไส้ 

-โดยเจ้าตัว มีประวัติร่วม "นักรบพระองค์ดำ" พร้อมเหตุการณ์กราดยิงนศ.ราม ???

http://www.tnews.co....ี่พิษณุโลก.html

 

ตั้ง กอ.รส. ไม่ถึง 24 ชม. จับไปแล้วหลายคดี

14:49น. กสทช.เผยหลังประชุมกับตัวแทนก.ICT และกอ.รส. เตรียมตั้งชุดทำงานพิเศษ ดูแลค.เรียบร้อยปิดเว็บที่ไม่เหมาะสม #Nationtv

 

พึ่งตื่นหลังจากรู้สึกว่าคนอื่นริดรอนอำนาจของตนไป 

ในนั้นคนที่เป็นฝ่ายตรงข้ามแม้ว และฉลาดเป็นกรด ยากที่เสียเปรียบในเจรจาต่อรอง

 

เราว่า คุณอภิสิทธิ์กับลุงกำนัน สองคนนี้ ไม่รู้ใครเหนือกว่า

 

ส่วนไอ้ฝั่งโน้น มันคงเจรจาตามที่แม้วกรอกหูมันมาว่า ทำอะไรได้ไม่ได้มั่ง

 

ถ้าผิดจากที่แม้วสั่ง มันต้องบอกว่า ขอกลับไปคิดก่อน ( คือมันตั้งใจจะพูดว่า ขอกลับไปบอกนายแม้ว ให้นายแม้วคิดก่อน )

ลดการ quote ลงไดไหมครับ แค่รูปทหารหญิงรูปเดียวก็เต็มจอแล้ว แต่พิมคุยกันแค่บรรทัดเดียว

หรือถ้าจะ quote จริงๆก็ edit เอาส่วนที่ไม่เกี่ยวออกได้มั้ย

หรือไม่ก็ใส่ spoiler กับรูปที่ใหญ่มากๆ เวลาจะ reply

เห็นด้วย  ครับผม  แต่ตัวผมต้องขออภัย  สมาชิกทุกๆท่าน มา ณ ที่นี้  ด้วยครับ  เพราะผมทำไม่เป็น  แค่พิมพ์โพส  ได้ก็เก่ง  แระ   

 

 

เสรีชนคนของพระราชา รักในหลวง

15 นาที ·

งานถนัดเขาล่ะ !!

ถูกใจ · แชร์

 

 

ไอ้หมายิ้ม  

 

มันไม่เกี่ยวกับพวกมึงเลย ไอ้ครวย

 

ภาพนี้น่ารักมาก เจ้าหน้าที่ทหารทำความเคารพคุณยาย ขณะที่คุณยายทักทายเจ้าหน้าที่เหมือนลูกหลานคนหนึ่ง...ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังปฏิบัติหน้าที่ครับ