colt rampant

 

ok

นานไปมันจะกลายเป็น บีบี มั้ยอ่ะ

 

BB มีนานแล้วครับ 

แต่ผมว่าเล่นลูกซองมารุชินมันส์กว่าเยอะ

 

ว่าแต่ว่าใครเห็น จขกท. มั่งครับ ไม่มาดูบ้านเลย

หนึ่งนางฟ้าสูงวัย..ใจสู้

แด่เพศแม่ทุกคน

   สมัยยังเรียนอยู่ ตจว. มีผมและเพิ่อนอีกคน ที่มีบ้านอยู่กรุงเทพ เมื่อสอบเข้าเรียนต่อในกท.ได้

   บ้านผมจึงเป็นที่พำนักชั่วคราว และยาวนานสำหรับเพื่อนอีก2-3คน  บางคราวมาพักเป็น10คน

   บ้านผมอยู่ไกล้สายใต้เก่า (3แยกไฟฉาย) 

 

   ก็เป็นเช่นนี้จนเรียนจบ จึงแยกย้ายกันไป ผมเองไปอยู่ตจว. ตั้งแต่ลูกอายุ7วัน กลับเข้ากท.อีกทีลูกเรียนมัธยม

   ช่วงนั้น รวมถึงตอนนี้ ผมได้กราบแม่ปีละ4-5ครั้ง ...น้อยกว่าลูกนอกไส้บางคน มันจะมาเยี่ยมแม่ผมทุกครั้งที่เข้ากท.

 

   ผมบอกกับมันว่า "เฮ้ย ขอบใจที่มาเยี่ยม และดูแลแม่กู" ...มันตอบผม "*คุณ* น่ะโชคดี ที่ยังมีแม่อยู่ " มันพูดแค่นั้น

   แม่มันตายมา20กว่าปีแล้ว 

   ไม่กล้าถามต่อ ไม่รู้ว่ามันจะตอบยังไง ระหว่าง "กูน่ะอาภัพ พอเรียนจบยังไม่ได้แทนคุณ แม่ก็ตาย" กับ "แต่มึงไม่ค่อยมาหา แม่บ้างเลย"

 

เหตุที่เล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟัง เพราะ.......

วันนี้เจอเรื่องของแม่ แก่ๆ ...เรื่องหนึ่ง ขอลอกย่อหน้าสุดท้าย มานะครับ

 

#########################

ลูกรัก ตอนที่เจ้ายังเด็ก แม่ใช้เวลาทั้งหมดค่อยๆสอนให้เจ้าใช้ช้อนใช้ตะเกียบคีบอาหาร สอนเจ้าใส่รองเท่า สอนเข้ากลัดกระดุม สอนเจ้าใส่เสื้อผ้า อาบน้ำให้เจ้า เช็ดอุจาระปัสาวะให้เจ้า สิ่งเหล่านี้แม่ไม่เคยลืม

 
หากวันหนึ่ง แม่จำไม่ได้ หรือเริ่มพูดช้าลง ขอเวลาให้แม่สักหน่อย รอแม่ได้ไหม ให้แม่ได้คิด...บางครั้ง สิ่งที่แม่อยากจะพูดกับเจ้า แม่อาจจะพูดกับเจ้าไม่ได้อีกแล้ว
ลูกรัก ลูกจำได้ไหม แม่ต้องสอนเจ้ากี่ร้อยครั้งให้เจ้าพูดว่าคำว่าแม่ได้!
แม่ดีใจมากแค่ไหนที่เจ้าเริ่มพูดเป็นประโยคได้?

 
แม่ต้องตอบคำถามของเจ้ากี่ร้อยครั้ง กว่าเจ้าจะเข้าใจในสิ่งที่เจ้าสงสัย!
ดังนั้น หากวันหนึ่ง แม่ถามเจ้าซ้ำแล้วซ้ำอีกกับเรื่องเดิมๆ ขอให้เจ้าอย่ารำคาญจะได้ไหม?
ตอนนี้แม่อาจกลัดกระดุมเสื้อไม่ได้ ยามกินข้าวอาจหกเลอะเสื้อผ้า เจ้าอย่าเอ็ดแม่ได้ไหม? ขอให้เจ้าอดทนและอ่อนโยนกับแม่ ขอเพียงเจ้าอยู่ข้างๆแม่ แม่ก็รู้สึกอุ่นใจ

 
ลูกรัก วันนี้ขาของแม่เริ่มอ่อนแรง ยืนได้ไม่ค่อยนาน เดินเหินลำบาก ขอให้ลูกจับมือและพยุงแม่ไว้ เดินเป็นเพื่อนแม่จนวันที่แม่สิ้นใจ เหมือนวันที่เจ้าคลอดมา แม่ก็พยุงเจ้าเดินอย่างนี้เหมือนกัน !

ที่ช่วยกัน กับครูบาอาจารย์  

ออกมาแสดงออกบ้าง

แถมยังเป็นเหตุ สมผลอีกด้วย...  

 

https://www.facebook...&type=1

 

 

ถ้าชอบก็ ช่วยกันแชร์ครับ...  

 

"นิติราษฎร์"

ไปยืนที่ไหน ไม่มีใครว่า...  

แต่อย่าเหมารวมว่า ใครๆแถวๆนั้น...

เขาคิดเหมือนตัวเองทั้งหมด...

 

โอ้วววว อย่างสวยเลย ว่าแต่มันรุ่น ยี่ห้อไรเนี่ย ?



จับได้ที่ บ้านแพ้ว สมุทรสาคร

 

555555  เราก็ด้วย

ล้านชื่อต้านล้างผิด

 

อย่างฮา เมื่อเฟซบุ๊คล่ม

 

   

 

ออกจากบ้าน AF มานี่ผิดกันเป็นคนละคนเลย แทบทุกตัว..ในนั้นเขาให้กินอะไร..

 

 

 

 

 

 

เห็นใจเหมือนกันนะครัชท่านทรงธรรม คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า

 

ถ้าให้ผมเลือกตอนนี้ ผมอยากเป็นแบบท่านทรงธรรมดีกว่า 

 

ท่านคงไม่อยากได้หมอนข้างที่สั่งให้เราต้องนั่งหลังขดหลังแข็งหาเงินให้หมอนข้างเอาเงินไปใช้เองหรอก 

 

ไม่มีใครอยากเป็นแบบเราบ้างเหรอ อิสระดีนะ

ขวา......ย่าง......หนอ   ซ้าย.......ย่าง.....หนอ

ไม่อยากอยู่ในเมือง  ก็ขึ้นดอย

 

อยากเป็นครับ ตอนบวชให้พ่อแม่ กะแค่พรรษา ตามธรรมเนียม  อยู่ไปๆ  เกือบเข้าพรรษา๒

นธ.ตรี สนามวัด สนามหลวง  ออกปฎิบัติวัดป่าที่สกลนคร พักนึง        กลับมาวัด  ไม่รู้ทำอะไรเลยท่องปาฎิโมกข์ได้  มีโอกาสขึ้นสวด ๒ครั้ง   

แต่ก็สึกขาลาเพศ ออกมา ผจญโลก ซะอย่างนั้น 

ตอนนี้  ขอชดใช้หนี้จากการศึกษา(กยศ.) กะหนี้สินส่วนตัว ให้หมดภาระทางโลกก่อน   อาจจะบวชอีกครั้งนึง 

 

 

นับถือ ครับ  ผมบวชอยู่เกือบเข้าที่พรรษา 6 ยังท่องไม่ได้เลย  ครับ  ..พอได้หน้า ก็ลืมหลัง..    หมดความพยายามตอนพรรษา 4 

 

ขอชื่นชมท่านอิทโซราไช ที่เคยบวชเรียนถึง ๒ พรรษา

และสามารถสวดปาฏิโมกข์ได้ เขาว่ากันว่า ๑๐๐๐ รูป

จะสวดได้เพียง ๑ รูป ต้องนับว่าบุญบารมีมากๆ ส่วน

ท่านพระคุณเจ้ากีรเต้อย่ายอมแพ้นะครับ อย่าลืมว่าเรามี

อิทธิบาทสี่ เป็นตัวช่วยที่สำคัญที่สุด  ตัวกระผมเองเคย

บวชพระมา ๒ ครั้งๆละ ๑ พรรษา ครั้งแรกใช้เวลาประมาณ

๒๐ วัน สามารถท่องจำนวโกวาทได้ทั้งเล่ม ถัดมาอีก ๒๐ วัน

(ประมาณ ๔๐ วันนับจากบวช) ผมก็สามารถขึ้นสวดปาฏิโมกข์

ได้ ตอนนั้นจำได้อายุ ๒๐ ปี พอดี จากนั้นก็ได้ขึ้นธรรมมาสน์

สวดปาฏิโมกข์อีก ๓ ครั้ง รวมเป็น ๔ ครั้ง พอสวดครั้งที่ ๔ เสร็จ

หลังจากนั้นประมาณ ๔-๕ วัน ก็สึก ล่วงเลยมาอีกหลายปีก็ได้มา

บวชครั้งที่สองในชีวิต ครั้งนี้ใช้เวลาประมาณ ๓๐ วัน ก็สามารถ

ขึ้นสวดปาฎิโมกข์ได้อีก โดยครั้งทแรกสวด ๒ ครั้ง ๒ วัด ในวัน

เดียวกัน ตอนเช้าสวดในวัดที่ผมจำพรรษา พอตอนบ่ายก็ไปอีกวัด

ที่อยู่ใกล้ๆ กัน เช่นกัน บวชครั้งนี้ ผมขึ้นสวด ๔ ครั้ง อ้อขอบอกว่า

บวชทั้งสองครั้ง คนละวัดกันและอยู่คนละจังหวัดด้วย แต่เป็นวัด

ที่เน้นการเรียนบาลีและนักธรรมเป็นหลัก แต่นั่นไม่ใช่แก่นสารสำคัญ

อะไร สิ่งสำคัญก็คือผมได้อะไรจากการบวชทั้งสองครั้ง มากมายกว่า

การเรียนในมหาวิทยาลัยที่ผมได้เรียนมาเสียอีก สิ่งที่ผมสามารถลืมตา

อ้าปากได้ด้วยลำแข้งของตัวเองมาตลอด ก็คืออิทธิบาท๔ นั่นเอง

ใครจะว่าอย่างไรก็ช่าง ผมว่าหลักธรรมคำสอนในพุทธศาสนามีค่ามาก

ยิ่งกว่าตำราเรียนศาสตร์ใดๆในโลกเสียอีก ไม่งั้นพ่อขุนรามคำแหงที่

ทรงเรียนพระไตรปิฎก คงไม่สามารถสร้างชาติบ้านเมืองเราเป็นบึกแผ่น

มาได้จนทุกวันนี้หรือครับ  จริงไหมครับพระคุณเจ้า

หน่วยข่าวกรองรู้สาเหตุที่แดงไม่มาตามนัดวันนี้แล้ว สาเหตุเนื่องมาจากผลงานวันก่อนเข้าตาผู้ประกอบการ ได้อาชีพใหม่กันแล้ว

ว่าจะพูดสักหน่อย แต่ศิษย์เก่าและใหม่พูดแทนหมดแล้ว

via Jatupong Kungkaew (๒๙ พ.ค.๕๗)

จ๊ะเอ๋.. หน้าชัด ๆ ทำลายรถทหาร ทั้งปล่อยลมรถ ทั้งทุบรถทหาร 

เห็นหน้าชัดเกินไป

ยังงี้ไม่ได้ใช้ความสามารถในการติดตามจับกุม

คงหมดหวังที่จะตามจับเอามาลงโทษได้ครับ