3.อารมณ์ของผู้ชุมนุม
ม๊อบ นปช. ฟังมาทั้งคืน พวกมันกลั่นแกล้งเรา ปชต. เลือกตั้ง ศาลก็เอี้ย ไอ้สุเทพต้องตาย มาร์คสั่งฆ่าพวกเรา พวกเรานปช.ต้องรวมกันให้แน่น
ปลุกระดมตลอดเวลาขนาดแค่ฟังๆอยู่3ชม.ยังเคลิ้ม....คิดอยากเอาปืนไปยิงหัวกำนันแกเลย ตอนกลับมาวันที่9ทันเวทีจะเลิก
เจอหน้าคนที่เดินออกมาตาขวางมองผมลงมาจากแท็กซี่ การ์ดเดินมามองดูเหมือนสังเกตุว่าผมมีนกหวีดมาหรือเปล่า (ไม่ได้แดกกุหรอก)
ทุกคนที่โดนล้างสมองจะพูดแต่คำที่แกนนำปลูกใส่หัวไว้ ขัดใจใช้กำลังทันที ปฎิเสธเหตุผลทุกข้อ การสร้างความเกลียดชังคนเห็นต่าง
ม๊อบกำนัน คนเยอะเดินชนกันไปหมดแขนกระแทกนมสาวๆเป็นสิบ ไม่มีใครโกรธกัน ทุกคนคุยกันเรื่องเดียวคือความจริงที่มันเห็นมาตลอด2ปี
ใส่สีอะไรไปก็ได้ ม๊อบนี้ไปเสียเงินเอง ค่าเดินทางค่ากิน ค่าแท๊กซี่กับมอไซโก่งราคาหนักสุด
ที่รู้สึกดีสุดคือตอนถอยออกมานั่งริมวังสวนจิตร ตรงนั้นเขตพระราชฐาน ติดลำโพงไม่ได้ คนมีรถ(แคมรี่สีเงิน)ก็เปิดเครื่องเสียงในรถ
ให้ฟังจากเวทีคนก็นั่งล้อมรอบ เย็นๆมีพี่ผู้ชายคนนึงมากับเมียเหมาไอติมแท่งพันนึง เลี้ยงคนที่นั่งอยู่วงนั้น บรรยากาศเหมือนมาปิคนิค
ตอนทุ่มนึง หลงทางถามใครตอบได้ไม่ได้ก็พยามช่วย