gaiser

ตอนบ่ายเราคิดว่าน่าจะให้ กปปส.ปฏิวัติ เรียกข้าราชการเข้ารายงานตัว

 

สามทุ่มกว่าลุงกำนันบอกจะเรียกข้าราชการ มารายงานตัวกับประชาชนที่ทำเนียบ

 

โธ่ แค่ลุงกำนันสมมติ  ไอ้เราก็นึกว่าจะได้เห็นการปฏิวัติโดยประชาชนเป็นครั้งแรกซะอีก  เฮ้ออออ

 

วันนี้สมมติ  วันหน้าเอาจริงเลยนะลุง

 

มันต้องมีครั้งแรกจนได้สิน่า สู้ๆ

เราคิดว่าจุดอ่อนด้อยของทักษิณคือความไม่รู้ ไม่รู้จักในสิ่งที่เรียกว่าความศรัทธาและความจริงใจ เขาแวดล้อมไปด้วยสิ่งลวง ผลประโยชน์และสิ่งแลกเปลี่ยน เราไม่คิดว่าเขาจะมีเพื่อนแท้เลยด้วย มีแต่เพื่อนธุจรกิจเท่านั้น สิ่งเหล่านั้นเอง ทำให้เขามือขึ้นในการทำธุรกิจ เพราะเขาไม่ต้องเกรงใจใคร นึกอยากจะเหยียบใครขึ้นมาก็ได้ ไม่ต้องสน ว่าการกระทำของเขาทำใครเจ็บตัวบ้าง มีแรงจูงใจในการต่อยอดเงินอย่างไม่สิ้นสุด สนุกกับการmake money จนรู้สึกว่าทำเงินจากธุรกิจไม่พอน่าจะต่อด้านการเงิน ก็ต่อยอดเป็นบริษัทธุรกิจการเมืองโดยมีเขาเป็นหัวหน้า สั่งการ มีผู้คอยผงกหัวรับคำสั่ง ไม่จำเป็นต้องฟังใคร สิ่งเหล่านี้หล่อหลอมให้เขาก้าวพลาดกับการเดินเกมส์ของกำนันสุเทพเพราะเขาไม่รู้จักถึงความศรัทธาต่อความดีงาม ความละอายและกลัวต่อบาปกรรมที่ยังมีผู้คนในสังคมไทยเกินกว่าครึ่งยังคงยอมรับและนับถืออยู่ สิ่งที่ทำให้กำนันสุเทพสามารถยังคงเดินหน้าอยู่ต่อได้มานานกว่าหกเดือนนั่นก็คือความศรัทธาต่อความดีงามและความจริงใจเปิดเผย อันเป็นสิ่งที่คนของพวกเขาไม่เคยมีและไม่เคยเชื่อว่ามีอยู่จริงเพราะสำหรับเขาแล้วสิ่งเหล่านี้จับต้องไม่ได้ เราคิดว่าเขาประเมินสิ่งที่เขาคิดว่าจับต้องไม่ได้ต่ำมากเกิน นั่นทำให้ฝ่ายของพวกเขาก้าวพลาดอยู่ตลอด ใช้กำลังก็แล้ว สังหารผู้คนอย่าง***มโหดก็แล้ว แต่ทำไมคนเหล่านี้ถึงยังไม่เลิก เขาคงกำลังมึนงงและคิดหาวิธีการใหม่ๆในการกำจัดผู้คนที่เขาคิดว่าเป็นอุปสรรคต่ออำนาจของเขาอยู่อย่างแน่แท้ แต่เราอยากจะบอกว่าทักษิณ ถ้าคุณชนะได้จริง เราคิดว่าวันนั้น แผ่นดินไทยคงต้องแตกเป็นเสี่ยงๆ อย่างที่กำลังเกิดอยู่ที่ภาคเหนือเป็นแน่ วันนั้นคงต้องเป็นวันjudgement day หรือวันชี้ชะตาโลกว่าจะอยู่หรือจะไปจริงแท้แน่นอน เพราะมันหมายถึงวันที่ความชั่วจะครองโลก ครองประเทศ ผู้คนก็จะอยู่กันอย่างลำบากยากแค้นเหมือนอย่างที่หลายประเทศที่มีพวกเผด็จการครองเมืองอยู่ สำหรับเรา ถ้าทักษิณชนะ เราอาจจะต้องเอารูปมันมาตั้งแล้วกราบไหว้ซะสามเวลาให้รู้รู้รอดไปซะเลย เพราะมันคงเป็นเทวดาไปแล้ว

บอกตรงๆตลอดหกเดือนมานี่อารมณ์ผันผวนมากบางวันก็ยิ้ม บางวันก็น้ำตาไหลเมื่ออ่านหรือทราบข้อมูลจากพวกเรา. บางวันก็อยากจะถีบจอทีวี มันเป็นอย่างนี้ตลอด เราก็เลยหันมาดูละครซึ่งเป็นครั้งแรกในรอบห้าหกปีที่ดู ปกติดูแต่ซีรี่ย์ ดูเพื่อหาทางผ่อนคลาย ไม่งั้นนอนกอดไอแพ้ดทั้งวัน มันเครียดเป็นพักๆ แม่บอกอย่าดูสิ เราบอกไม่ได้ เปิดบลูสกายตั้งหกโมงเช้า ปิดสามทุ่มทุกวัน ส่วนพ่อเราดูภาคกลางคืนจรดเช้า มันเป็นอย่างนี้มาตลอด จนมีบางคนบอกให้พาไปโรงพยาบาลเพื่อให้เลิกเสพติดบลูสกายเสียที แล้วพี่เรากลับบ้านไง เขาไม่รู้ เขามาเปลี่ยนช่อง เรารีบมาเปลี่ยนกลับ พร้อมขู่บอกห้ามเปลี่ยน นี่ทีวีเขา แต่ยังไม่ถึงขั้นเอารีโมทไปซ่อนนะ นี่มันเป็นถึงขนาดนี้ จะให้ทำไง

เพิ่มความฟินด้วยข่าวช่อง 7 ซะหน่อย ฟินฝุดๆ อ่า....

 

... ระหว่าง อ้าย ตู่ กับ อ้ายเต้น ใครจะไปแทนที่ เสธแดง...

ถ้างั้นก็แสดงว่า ที่ไอ้เต้นปลุกระดมอย่างหนักวันนี้ ก็เพื่อให้ตัวเองผิดเงื่อนไขคำสั่งศาล จะได้ถูกถอดหมายจับเข้าไปนอนตพุงในคุก

 

มันกลัวหัวเป็นรูแหงๆ

หายคนเดียวเท่ากับหายไป 5-6 คน 

 

 

เลยพยายาม สันนิษฐานว่า ทำงานตามหน่วยราชการ หรือปล่าว

หรือ ศูนย์ รวม  ...

หายไปโดยพร้อมเพรียงกัน

 

บอร์ดดูสบายตาดีจริงๆ

12/05/57
ตอนนี้14.07 อยู่ที่ข้างรั้วun ร้อนดีเหลือเกิน นั่งเฉยๆฟังคนบนเวทีปราศรัย จากปกติที่เรานั่งเฉยๆไม่เป็น พออยู่ม้อบ สอนให้เรารู้จักรอ ใจเย็น และ มีน้ำใจ ปกติ เราเป็นไม่ค่อยพูด แต่พอมาอยู่ที่นี่ เห็นใครยืน เราจะรีบเชิญเขานั่ง ให้นำ้ให้ขนม ทำให้เรารู้ว่าถ้าสังคมโดยรวมปฎิบัติดีต่อกัน จารีตดังกล่าวจะเป็นตัวบังคับให้เราประพฤติดี ตามไปด้วย พอดีเราไปกับแม่ที่ขาก็ไม่ดี แต่ก็ไปด้วยการถือไม้เท้าเดินกระย่องกะแย่งไป แม่เรา70แล้ว สุขภาพไม่ค่อยดีนักเป็นหลายโรค แต่แม่ก็อยากไป เราเองไม่อยากให้แม่ไปหรอก เราอยากไปคนเดียว แต่แม่ไม่ยอม เราก็เอ้า ไปกันสองคนแม่ลูกออกเดินทางจากปราจีนตอน8โมง ไปจอดรถไว้ที่แมคโครรังสิต เพราะไม่อยากจ่ายค่าที่จอดรถ มันแพงมาก เกือบเท่าค่านำ้มัน จากนั้นก็เรียกแท้กซี่ ซึ่งเป็นคราวซวยของเราเพราะลุงคนขับพูดเก่งมากตั้งแต่รังสิตจนถึงคุรุสภานี่ลุงแกพูดไม่หยุด พอกับแม่เราเลย เวลาชั่วโมงนึงเนี่ย ต่างคนต่างรู้จักบ้านกันเลยน่ะ พอลงจากรถปุ๊ป เราบอกแม่เลยว่า แม่ทีหลังไม่ต้องไปเล่าเรื่องส่วนตัวให้เขาฟังก็ได้นะ แม่เราบอก อ๋อเหรอ แม่ไม่รู้ตัวเลยว่าเล่า เราก็เงิบไปเลย บอกว่าบ้านอยู่ไหน มีอาชีพอะไรนี่นะ ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว เราเลยถามว่าแม่นี่นั่งแท้กซี่นี่ถ้าไม่พูดจะได้ไหม แม่เราบอก ก็แท้กซี่เขาชวนคุย แม่ก็ต้องตอบน่ะ จะให้ทำไง เราเลยเลิกพูด จากนั้นก็เรียกมอเตอร์ไซต์รับจ้างพาไปส่งที่un ที่จริงมันใกล้นะแต่แม่เราเดินไม่ไหว อ้อพี่มอไซต์แถวนั้นน่ารักมาก เขามาช่วยโบกรถเพื่อมาจูงมือแม่เราข้ามถนนด้วย เขาคงเห็นเรายืนรีๆรออยู่นานมากมั้ง คือเราไม่มีประสบการณ์การข้ามถนนในกรุงเทพน่ะ พี่ๆเขาช่วยทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าแม่เราจะไปไหน เราก็ให้เขาพาไปส่ง ค่ารถคนละยี่สิบ สองข้างทางก็เริ่มมีเต๊นท์มากาง รถเครื่องขยายเสียง ผู้ชุมนุมบางส่วนมานั่งรอนอนรอลุงกำนันที่จะเดินมาจากลุมพินี เพราะตอนนั้นยังไม่บ่ายสองเลย ลุงกำนันยังไม่ออกมา เรามายืนด้อมๆมองๆหาที่นั่ง มาครั้งนี้เราเอากระเป๋าใบเล็กมาเนื่องจากเข็ดที่เอากระเป๋าใบใหญ่มาพร้อมอุปกรณ์ดำรงชีวิตไปเต็มกระเป๋าแต่สุดท้ายไม่ได้ใช้ แล้วก็หนักมาก ต้องแบกขึ้นลงรถเมล์ รถใต้ดิน และอีกสารพัดรถที่จะพาเราและแม่ไปได้ อีกอย่างที่ไม่เอาของมามากก็เพราะมีแต่คนแจกนู่นนี่ตลอด คราวนี้พกแต่ไอแพ้ดกับกระเป๋าตังและกุญแจรถ กะหาเอาข้างหน้าแล้วก็ได้ทันที พอหาที่นั่ง สักพักก็มีพี่ผู้หญิงมากวักมือเรียกให้นั่งบนแผ่นพลาสติก เราให้แม่ไปนั่ง ส่วนตัวเรานั่งนอกผ้า ซึ่งตอนหลังแม่เราเล่าให้ฟังว่าพี่ที่ชวนนั่งน่ะไม่ใช่เจ้าของแผ่นพลาสติกหรอก แต่เป็นลุงที่นั่งยู่ข้างๆ แม่คุยไปมาก็รู้ว่าลุงคนนี้มาทุกครั้งที่กำนันเรียก แล้วมาคนเดียวด้วย นั่งรถตู้มาจากลพบุรี หมอนผ้าห่มอะไรก็ไม่ได้เอามา บอกว่าเดี๋ยวที่นี่เขาก็มามาให้เองแหละ ตลกดี มีคนคิดเหมือนเราด้วย นั่งได้สักพัก ก็มีป้าๆอีกสี่ห้าคนมานั่งข้างๆบ่นว่าร้อนจะเป็นลม เพื่อนๆก็ช่วยกันพัด พอค่อยยังชั่ว พวกป้าๆก็ถามกันเองว่ามาจากไหน บางคนก็บวกว่ามาจากปัตตานี นราธิวาส ยะลา มาสิบกว่าหนแล้ว บางคนก็มาจากราชบุรี มาหนที่สิบแล้วเหมือนกัน เราอายน่ะ เพราะเรามาแค่สี่ห้าครั้งเองแล้วไม่เคยค้างด้วย จากนั้นเราก็ออกไปเดินรอบๆเวที ขอบอกว่านับถือพี่ๆที่นั่งอยู่หน้าเวทีมาก คือมันไม่มีหลังคาน่ะ เขาก็ต้องนั่งกางร่มแล้วรองนั่งด้วยพลาสติก ซึ่งถ้าใครเคยไปนั่งบนพลาสติกตอนบ่ายสองนี่ขอบอกว่าแทบจะสุกเลย มันร้อนกว่านั่งบนปูนมากๆ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่เขาทนเพราะจะได้จองที่ให้ได้แถวหน้าเวลารอลุงกำนันปราศรัยตอนกลางคืน ตลกดีไหมนั่งกางร่มกลางแดดตั้งแต่บ่ายเพื่อจองที่รอลุงตอนค่ำ เราทึ่งมาก และนับถือเขามาก จากสิ่งที่เห็นและรับรู้ได้จากการไปมาสี่ห้าครั้ง ทำให้รู้ว่าลุงกำนันเก่งมากที่ทำให้คนศรัทธาได้ขนาดนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย สักพักก็มีประกาศรวบรวมคนเดินไปรัฐสภา เราก็ชวนแม่เพราะเกิดมายังไม่เคยไปเลย เขาดินที่อยู่ใกล้กันเราก็เคยไปครั้งเดียวนานมากแล้วด้วย เรารู้ว่าแม่เดินไม่ไหวก็เรียกมอไซต์ให้พาไปส่ง แม่ก็หาที่นั่ง ส่วนเราก็หามุมถ่ายรูปซึ่งบอกตรงๆว่าเราถ่ายไม่ค่อยได้อะไรนักหรอกเนื่องจากลุงยังมาไม่ถึง ก็ถ่ายได้แค่สองสามรูป แล้วเราก็อยากจะเข้าห้องน้ำ ก็เลยเดินไปเข้าที่เขาดิน พอออกมาแม่ก็โทรถามพ่อที่ดูบลูสกายอยู่บ้านว่าตอนนี้กำนันอยู่ที่ไหนแล้ว พ่อบอกอยู่สะพานชมัย ตอนแรกว่าจะรอ แล้วจะกลับตอนสี่โมง แต่พอถามแม่แม่บอกลืมเอายามาด้วย เราก็เลยต้องกลับก่อนเสียดายมาก เราเดินออกมาเรียกรถตรงหน้ากองยานพาหนะหรืออะไรสักอย่างจำชื่อไม่ได้ ก็มีมอไซต์รับจ้างอีกแหละแวะมาจอดพร้อมถามว่าจะไปไหน มารอตรงนี้รถติด ไปรอตรงนั้นดีกว่าเดี๋ยวพาไป เราก็บอกจะไปยังไงรถคันเดียว เขาบอกได้ เราก้อเอา ขึ้นก็ขึ้น แม่ขึ้นก่อน เราตาม โดยไม่ได้ถามราคา เพราะพาซื่อคิดว่าน่าจะเท่าเดิม เพราะนั่งมาไม่ถึงห้านาที พี่แกขับมาจอดไว้ตรงบริษัทจิวเวอรี่อะไรสักอย่างแม่เราก็ถามว่าเท่าไหร่ เขาบอก80บาท เราอึ้ง แม่เราไม่ว่าอะไรควักให้80บาท บอกตรงๆไม่ได้เสียดายหรอกเงิน80บาท แต่เสียความรู้สึกมาก ทำไมเขาต้องฉวยโอกาสจากความพลาดในการไม่ถามราคาก่อนของเรา แล้วมาเอาเปรียบด้วย คือเราพลาดเพราะเรามีประสบการณ์ที่ดีกับพี่มอไซต์สองชุดก่อนหน้านั้นไง. เราก็เลยคิดว่าคนนี้ก็น่าจะเหมือนกัน ปรากฎว่ามันไม่ใช่ ประสบการณ์นี้สอนเราว่าอย่าได้ไว้ใจใครง่ายๆเป็นอันขาด อ้อแล้วก็อย่าใช้มาตรฐานการดำเนินชีวิตของอีกคนมาตัดสินอีกคน เพราะมันไม่มีทางจะเหมือนกันได้ โดยเฉพาะมาตรฐานความดีเลวยิ่งไม่มีทางจะเหมือนกันเลยสำหรับประเทศไทย เศร้าและสลดใจมากๆที่คนไทยหาทางเอาเปรียบกัน โกงกันตั้งแต่ระดับบนยันล่างกันเลย จากนั้นก็เรียกแท้กซี่พาไปส่งที่แม้คโคร คราวนี้ดีหน่อยไม่ค่อยพูด แต่ด่าตำรวจประปราย เพราะแกโดนข้อหาขับรถแท้กซี่โดยสวมกางเกงยีนส์ จากนั้นก็หาข้าวกินเพราะห้าหกโมงแล้ว แล้วก็ขับรถกลับบ้าน ถึงบ้านประมาณสองทุ่มครึ่ง ตกลงกับแม่ว่าถ้าชนะจะไปอีกแน่นอน

ไปถามคุณชัย ราชวัตรดูดิ
อาจโดนตืบ

 
ไม่เข้าใจครับ เฉลยหน่อย

เฉลยให้เองก็ได้ ถ้าไม่ใช่เรื่องยัยปองไม่มาตอบนะนี่

ชัย เป็น "ผู้ปกครอง" ของปอง

ส่วนปองก็เป็น "ผู้ปกครอง" ของชัย เช่นกัน

ดังนั้นใครลืออะไรถึงยัยปองนั่น เลอะเทอะ เจตนาทำลายชื่อเสียงยัยปองทั้งนั้น

อย่าว่าแต่ชัยไปตืบเลย กระผมเองจะฝากเท้าอ่อนๆของ เด็กอายุ 14 แถมให้

หมาขยะปัญญาอ่อน

 
 
 
ไกล้สูญพันธุ์ก็เงี้ย 55555

เห็นใจหมาจรจัดขี้เรื้อนที่กำลังจะโดนเทศบาลยิงทิ้งเถอะครับ ให้ดิ้นก่อนตายไปซักพัก

อย่าถึงกับต้องยิงทิ้งหมาเลยครับ เอาแค่ขลิบหูข้างขวาให้เป็นตำหนิไว้ก่อนก็พอครับ

โยนประทัดข้างๆ เวทีตอนแกนนำขึ้นพูดสิครับ 

 

จะทำอะไรก็ทำไปเถอะ ขนาดเหรียญห้อยคอให้บูชา มันยังทำมาแล้ว

อีกหน่อยคงสร้างศาลพระภูมิให้ยิ่งลัก ฮ่าๆๆ... // ก็ว่าอยู่ ว่าน้องสมพร หาย ไม่มาตอบกระทู้เลย แอบไปขึ้นเวทีนี่เอง

สมพรโดนดองเค็ม3วันไปแล้วครับ

 

ออกมาได้ก็โดนบล็อกตั้งกระทู้อีก7วัน5555555

 

 

สมพรแอบหนี สรท ไปวางแผนการใหญ่นี่เอง

 

เลิศ ไม้เก่า ขึ้นเวทีเสื้อแดง พูดภาษาลิเกบ้าง ภาษาคอมมิสนิสต์บ้าง มันบอกว่าพวกมันจะไม่ยอมอยู่ใต้การปกครองของอมาตย์อีกต่อไป  ถ้ามีนายกคนใหม่เมื่อไรมันจะไปยืนอยู่ทีหัวนอน แล้วพระนครจะราบเป็นหน้ากลอง มันจะบุกเข้าราชดำเนิน เอาอีกแระ แม่งขู่ฆ่า ขู่เผาอีก 

 

โอยๆๆ กรูฟังเมิงแล้ว กรูอยากบ้าให้รู้แล้วรู้รอดไป ไอ้พวกสาดนรก เมื่อไหร่พวกเมิงจะตายห่านไปจากประเทศนี้เสียที คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองประเทศไทยและคนไทยด้วยเถิด สาธุ

 

หน่วย EOD ยิงทำลายวัตถุต้องสงสัยในกระเป๋าไม่มีเจ้าของ ข้างเวทีนปช.ถนนอักษะ ขณะณัฐวุฒิปราศรัย พบเป็นเตารีดไฟฟ้า

ส่วน จตุพร เผ่นแน่บ!!!!!! หลังจากโดนระเบิดข้างเวทีตูมนึงก่อนหน้านี้ ถึงกับร้องขอ EOD ทหาร ให้มาช่วยตรวจผู้กระเป๋าผู้ชุมนุมต่างๆอย่างกังวลสุดๆ ส่วนตัวเองก็เผ่นแนบ หนีหายทิ้งผู้ชุมนุมให้นอนบนถนนอักษะ ไม่รู้กลับมาเมื่อไร
-------------
อาการปอดแหกของ จตุพร ไม่ไช่ครั้งแรก เพราะก่อนหน้านี้ จตุพร ก็ เคย วางท่าที ยกครอบครัวหนี ตายมาแล้ว ครั้นโดน ระเบิด ตกใส่บ้านตนเอง ย่านสายไหม
http://news.ch7.com/...หลังถูกยิง.html

ดูมันรู้ตัวดีว่าตกเป็นเป้าสังหารอยู่นะนี่

 

 

เมื่อไม่ถึงชั่วโมง ฟังเอเชียอาบแดด ไอ้พวกที่ขึ้นเวทีบอกกับเสื้อแดงว่า ณัฐวุติ จตุพร ก่อแก้ว ตัวไรต่อไรยังอยู่เป็นกำลังใจให้พี่น้องหลังเวที เมื่อดึกวันที่ 10 ก็เหมือนกัน มันพยายามหลอกเสื้อแดงว่าพวกมันอยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขตลอด คงเพราะอายที่เห็นลุงกำนันอยู่กับพี่น้องกปปส.ตลอดเวลา