เด็กคนหนึ่ง พ่อแม่ทิ้ง ครอบครัวแตกแยก ป้าที่ขายก๋วยเตี๋ยวต้องเลี้ยงเอาไว้ กลางคืนออกไปขายก๋วยเตี๋ยว ก็ต้องเอาน้องเขาไปช่วยล้างจานเพราะไม่มีคนเฝ้าที่บ้าน
ชีวิตน้อยๆที่ชอกช้ำอยู่แล้ว กลับถูกกระสุนเจาะเข้าที่หัว นอนทรมานอยู่เป็นวัน ก่อนที่จะเสียชีวิต
พี่น้องสองคนคลานตามกันมา ตามน้าไปซื้อของตามประสาเด็กอยากออกไปเที่ยว
ถูกระเบิดเข้าอย่างจัง คนน้องเสียชีวิตก่อน คนพี่ตายตามกันไปตอนย่ำรุ่ง
ไม่ว่าพ่อแม่เขาจะเป็นอย่างไร เด็กก็คือเด็ก
ไม่สมควรที่ต้องมาตาย เพราะความอำมหิตของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเพศ สตรี ผู้มีความเป็น แม่
ตอนที่เสื้อแดงชุมนุมเมื่อปี 53 เอาเด็กมาเป็นโล่มนุษย์ ยิงกันเผากันขนาดไหน ก็ไม่มีเด็กตายสักคนเดียว
แต่นี่ชุมนุมด้วยความสงบ มันกลับสั่งให้ฆ่า ฆ่าแบบไม่เลือก ว่าคนเหล่านั้นเกี่ยวข้องด้วยหรือไม่
จะสรรหาคำอะไรมาด่ามันได้ มากไปกว่า ชั่วช้าสามานย์ อำมหิต ต่ำช้าที่สุด